Νεοφιλελευθερισμός και Κοινωνική και Ατομική Αποδόμηση

Στο κέντρο βέβαια των υπό εξέταση οικονομικών πολιτικών (φορολογία κόκκινα δάνεια κρατικές επιχορηγήσεις κοκ ) και νομοθετικών ή άλλων πρωτοβουλιών ( Νόμοι Φλωρίδη, πρωτοβουλίες για τα υπερχρεωμένα, συγκάλυψη Τέμπη κοκ) βρίσκεται ο νεοφιλελευθερισμός, η οικονομική θεωρία /εργαλείο/όπλο όσων συσσώρευσαν πολύ κεφάλαιο/πλούτο & θέλουν να το χρησιμοποιούν χωρίς να ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις στους ΠΟΛΙΤΕΣ, στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ και στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Οι φιλόδοξοι κομψευόμενοι/λιγούρηδες που πάντα έλκονται από την δύναμη και το χρήμα στελεχώνουν τα ιδρύματα τους και τους προσφέρουν πολιτική εκπροσώπηση προκαλώντας λυσσασμένα σύγχυση/παραίτηση/αποπροσανατολισμό στους πολλούς για να υπηρετήσουν τους χορηγούς τους.

Κατόρθωσαν πράγματι στην Δύση να θέσουν την οικονομία εκτός πολιτικού δημοκρατικού ελέγχου τρομοκρατώντας και πείθοντας τους πολλούς για το μονόδρομο της ελεύθερης κυκλοφορίας των αφορολόγητων κεφαλαίων και των χρηματιστηριακών «προϊόντων»,πολλαπλασιάζοντας χρηματικά κέρδη και περιουσίες και καθιστώντας τους παραγωγούς και εργαζόμενους κομπάρσους.

Βέβαια αυτό κατέστη μακροπρόθεσμα δυνατό λόγω της εκμετάλλευσης της χαμηλόμισθης εργασίας του Γ΄ κόσμου, γεγονός όμως που λαμβάνει πλέον τέλος και τώρα φαίνονται οι δομικές ελλείψεις από την υποτίμηση της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας (λόγω «αμελητέας» κεδροφορίας). Αυτό το βλέπουμε και στις πολεμικές συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αλλά και στην έξαρση του ΔΟΜΙΚΟΥ πληθωρισμού (ακρίβειας) που βέβαια εκτινάσσεται σε δυσανάλογα ύψη από την αισχροκέρδεια.

Για να επανέλθουμε όμως από «το γενικό στο ειδικό» εδώ ξανά στα δικά μας: και αυξάνουν συνολικά τους φόρους σε απόλυτες τιμές και ποσοστιαία αποδεικνύοντας το μύθο στον πυρήνα της θεωρίας τους και αλλάζουν την σύνδεση αυτών που τους πληρώνουν:εν προκειμένω το βάρος πέφτει στους μικρομεσαίους και η ελάφρυνση παραμένει μόνον για αυτούς που εξ΄υπαρχής επρόκειτο το πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο τους πάρα πολύ μεγάλους εισοδηματίες .

Εδώ μόνον θα αντικαθιστούσα την λέξη κράτος με την έννοια της Πολιτείας (που επισημαίνει τον δημοκρατικό δεσμό μεταξύ πολίτη και πολιτείας) & δίπλα θα προσέθετα αυτόν της Κοινωνίας. Γνωρίζεις νομίζω από τις συζητήσεις μας τις θέσεις μου και τις εννοιολογικές σημασίες που αποδίδω.

Όταν διδασκόμασταν κοινωνιολογία η πρώτη βασική θέση στην κατανόηση του όρου ΚΟΙΝΩΝΙΑ ήταν ότι η κοινωνία δεν είναι το άθροισμα ατόμων αλλά ένας καινούργιος ποιοτικά χώρος κατά αντιστοιχία ενός κτίσματος που δεν είναι το άθροισμα των υλικών του αλλά πλέον πχ ένα σπίτι (Ντυρχάιμ).

Έτσι εξηγείται ο Αριστοτέλης που λέει το περίφημο ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό. Γι΄αυτό άλλωστε έχει πολιτισμό, ταυτότητα, σκοπό, είναι κάτι περισσότερο από το τομάρι του, την κοιλιά του, άλλα του μέρη.

Γι΄αυτό άλλωστε έχει πολιτισμό, ταυτότητα, σκοπό, είναι κάτι περισσότερο από το τομάρι του.

Αυτά οι λιμοκοντόροι του νεοφιλελευθερισμού μας λένε να τα ξεχάσουμε, να χάσουμε την μορφή μας, τους συνδέσμους μας μεταξύ μας, τις ταυτότητες μας ώστε να μπορέσουν να κινούνται τα κεφάλαια των χορηγών τους.

Ανεμίζουν φανατικά σημαιάκια παγκοσμιοποίησης (μέχρι που το τρένο της το σέρνει πλέον άμαξα άλλης των χορηγών ιδιοκτησίας), πολέμων «υπέρ της ελευθερίας» που επίσης οι χορηγοί τους τους επιδεικνύουν αντικαθιστώντας ενίοτε ξάφνης τα σημαιάκια.

Το παραπάνω κείμενο συντάχθηκε αρχικά ως απάντηση 8 tweet σε σχόλιο του φίλου Νίκου Μπαγιαρτάκη σε άρθρο μου που φιλοξένησε η εφωμερίδα Documento για έναν από τους νόμους Φλωρίδη στις 5 Δεκεμβρίου 2023.