Ο Διονύσης Παντής στην Φωνή της Ελλάδας στην εκπομπή Ελληνες Παντού

10 προβολές 22 Απρ 2024 ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ Ο Διονύσης #Παντής στην Φωνή της #Ελλάδας στην εκπομπή #Ελληνες Παντού του Θανάση #Χούπη 22.4.2024 1ο Μέρος 2.30 έως 9.30: Πως συνέβη αυτή η ταχύτατη γεωπολιτική αλλαγή από την απόλυτη κυριαρχία του ενός και μοναδικού παγκόσμιου πόλου το 1990 με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και μετά 34 μόλις χρόνια βρισκόμαστε ενώπιον ενός μονοπολικού κόσμου; 1. Οι ΗΠΑ δεν κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν την αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής κατά τα συμφέροντα τους μένοντας στην κατάληψη του Ιράκ. 2. ΟΙ ΗΠΑ - ΔΥΣΗ δεν κατόρθωσε την κατατριβή της Ρωσίας με τέτοιο τρόπο ώστε να την αναγκάσει σε συνθηκολόγηση και 3. Αντίθετα σε μία στρατηγική με βάση την ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων οι ΗΠΑ δεν επικεντρώθηκαν στην έγκαιρη ανάσχεση της Κίνας ώστε να μην αναδυθεί σε βασικό ανταγωνιστή της, Παγκόσμια Δύναμη (Υπερδύναμη). Αιτία υπήρξε η επένδυση μεγάλων δυτικών εταιρειών στην Κίνα όπου αποκέρδαιναν σημαντικά κέρδη και οφέλη. Αυτά τα κέρδη και οφέλη οι δυτικές δυνάμεις με πρώτη τις ΗΠΑ δεν ήθελαν να διαταράξουν και επέλεξαν την πίεση για συνθηκολόγηση της Ρωσίας. Όταν η Ρωσία συνθηκολογούσε τότε θα ήταν αναγκαστική η συνθηκολόγηση και της Κίνας αφού δεν θα είχε εναλλακτική λύση προμήθειας πρώτων υλών, ενέργειας, ορυκτών. 2ο Μέρος 9.30 έως 12.30: Ο νέος Δρόμος του Μεταξιού: η κινέζικη απάντηση στον Αμερικανικό έλεγχο του Ειρηνικού για εναλλακτική δίοδο μεταφοράς των εμπορευμάτων της και σε περίπτωση άρνησης της Αμερικής (ΗΠΑ) στην Κίνα πρόσβασης στην Ειρηνικό. 3ο Μέρος 12.30 έως 20.30 : Ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Τουρκίας στο στρατόπεδο των ανατολικών ευρασιατικών δυνάμεων. Η χρησιμοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων που δίνουν στην Τουρκική διπλωματία οι προνομιακές της σχέσεις με την Δύση και η συμμετοχή της ως μέλος του ΝΑΤΟ. Οι Τούρκοι ισλαμιστές είναι επιχειρηματίες. Κάθε επιχείρηση που προβαίνουν έχει σχεδιασμό και για άμεσο βραχυπρόθεσμό οικονομικό κέρδος, πέραν του μέσο-μάκρο πρόθεσμου σαφούς γεωπολιτικού: πχ η παρέμβαση τους στον πόλεμο Αρμενίας Αζερμπαϊτζάν με άμεσα οικονομικά ανταλλάγματα από το πλούσιο σε ενέργεια Αζερμπαϊτζάν η προέκταση ισχύος της Τουρκίας στην Λιβύη που μα άφησε και εμάς το διαβόητο που αποτελεί στρατηγική πρόκληση για την Ελλάδα τουρκολιβυκό μνημόνιο, Ιράκ, Συρία κα Ταυτόχρονα με το άμεσο οικονομικό όφελος όποια επιχείρηση ή αλλαγή εξωτερικής πολιτικής έχει και τον σχεδιασμό των βασικών εξασφαλίσεων από τους διεθνείς παράγοντες που εξασφαλίζει την ασφάλεια της επιχείρησης και την επιτυχία της. 4ο Μέρος 20.30 έως : Google Translation: Dionysis Pantis on the Voice of Greece in Thanasis Houpi's Greeks Everywhere show 22.4.2024 1st Part 2.30 to 9.30: How did this rapid geopolitical change happen from the absolute dominance of the one and only global pole in 1990 with the collapse of the USSR and after 34 are we just years away from a unipolar world? 1. The US failed to complete the restructuring reshaping of the Middle East in its interests by remaining in the occupation of Iraq. 2. THE US-WEST failed to crush Russia in such a way as to force it into capitulation and 3. Contrary to a strategy based on the realist school of international relations, the US did not focus on stopping China in time so that it does not emerge as its main competitor, a World Power (Superpower). The reason was the investment of large western companies in China where they gained significant profits and benefits. These gains and benefits the Western powers, first and foremost the USA, did not want to disrupt and chose to pressure Russia into capitulation. When Russia capitulated then it would be necessary for China to capitulate as well since it would have no alternative supply of raw materials, energy, minerals. When Russia capitulated then it would be necessary for China to capitulate as well since it would have no alternative supply of raw materials, energy, minerals. 2nd Part 9.30 to 12.30: The new Silk Road: China's response to US control of the Pacific for an alternative transit route for its goods and in the event of America (US) denying China access to the Pacific. 3rd Part 12.30 to 20.30 : The geopolitical orientation of Turkey in the camp of the Eastern Eurasian powers. Making the most of the possibilities given to Turkish diplomacy by its privileged relations with the West and its participation as a member of NATO. Turkish Islamists are entrepreneurs. Every business they undertake has a design for immediate short-term financial gain, in addition to the medium-long term clear geopolitical: for example, their intervention in the Armenia-Azerbaijan war with direct financial exchanges from the energy-rich Azerbaijan, Turkey's extension of power in Libya, which left us with the infamous Turkish-Libyan memorandum, which is a strategic challenge for Greece, Iraq, Syria, etc. At the same time as the direct economic benefit any business or change in foreign policy has and the planning of the main collaterals from the international actors that ensures the security of the business and its success. 4th Part 20.30 to :

What is Russia seeking in the war with Ukraine?

NOTE: THIS ARTICLE WAS PUBLISHED ON Independent Balkan News Agency (IBNA) in Greek, English, Turkish and Bulgarian at the link below https://www.ibnaeu.com/en/2024/03/31/ti-epizita-i-rosia-ston-polemo-me-tin-oukrania/ IBNA offers the necessary extroversion to geopolitical thought/discussion at a regional level (Balkans, Eastern Europe, Eastern Mediterranean) reflecting wider global trends. What is Russia seeking in the war with Ukraine? The ambassadors of China, Turkey and Kazakhstan have, according to press reports, issued an urgent announcement - warning to immediately evacuate the areas of the capital Kiev, Kharkiv in Eastern Ukraine and Odessa on the Black Sea. Given the Ukrainian defeat of the ambitious Ukrainian counter-offensive, the Ukrainian problems in terms of military material and human resources and the Russian attribution of responsibility/involvement also to the Ukrainian side for the terrorist attack on Crocus City Hall/Theatre, fears are being raised for a new Russian attack in Ukraine. The objective Russian goals seem to be - both from Russian statements and from the geopolitical analysis and objective material constraints and the analysis of the power factors of the conflict - the Russian promotion and possible annexation of the territories south to Transnistria, covering the entire Ukrainian Black Sea coastline, including Odessa, and westward advances aimed at creating a physical border between Russia and Ukraine on the Dnieper River. Apart from the fact that Transnistria has called on Russia to guarantee its security and the existence of a Russian army there, the huge cold war stores with plenty of military material are important. This military hardware may be considered obsolete, but the lessons learned from the Russo-Ukrainian war, operation or whatever one wants to call it, show that this is not important and old weapons systems can be put to regular use. Particularly if accompanied by air superiority, in the context of network-centric tactical operations supported by satellite or intelligence via overhead AWACS or field surveillance drones or all of these together. Otherwise they will have the fate of the Iraqi tanks ... But when this condition exists, as in the case of the Ukrainian tactical field, where the Russian side has secured these conditions, these weapons systems are immediately usable. It goes without saying that a trained and determined human factor and industrial infrastructure are needed for the necessary modifications, but these conditions are not a new factor, they have been in place since the beginning of the industrial warfare celebrated in World War II and are still required. Russia's occupation of the entire Black Sea coastline ensures the operation of the Russian navy in the Black Sea, which suffered heavy losses from Ukrainian missile or drone attacks, and restores the historical "Russianness" of Odessa and the region, according to Russia. The advance to the West with the capture of Kharkiv, the destruction of the Ukrainian bailiwick in Kiev and the acquisition of natural borders - most easily protected - restores territorially the administrative units annexed to Russia, gives Russia a defensive advantage and incorporates areas with critical industrial technical infrastructure. At the same time, the three axes (Kiev, Kharkiv, Odessa+), if implemented, will deal a blow to Ukraine's general ability to defend itself by creating a physical shield in the areas of western Russia that have been affected by Ukrainian actions recently, either through blind attacks with MLRS (Vampires) drones or the creation of "rebel" groups within Russian territory. Time will tell, but for now it seems that we have at least 6 full months of business ahead of us without the obstacle of the Russian winter. So, spring and summer are in the offing, fire for Ukraine... * Dionysis Pantis, is a Lawyer and a geopolitical analyst, former to Greek Minister of Foreign Affairs

Χορωδία του Σύγχρονου Ωδείου Τέχνης Αθηνών για το έτος Τσέχικης Μουσικής...

Αντικειμενικός ρωσικός στόχος νότια προώθηση έως ΚΑΙ την Υπερδνειστερία και Δυτικά φυσικά σύνορα με Ουκρανία στον ποταμό Δνείπερο;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ Independent Balkan News Agency (IBNA) στον παρακάτω σύνδεσμο (link)https://www.ibnaeu.com/2024/03/31/ti-epizita-i-rosia-ston-polemo-me-tin-oukrania/ Independent Balkan News Agency (IBNA). Το IBNA προσφέρει την αναγκαία εξωστρέφεια στην γεωπολιτική σκέψη/συζήτηση σε περιφερειακό επίπεδο (Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη, Ανατολική Μεσόγειος) αντανακλώντας τις ευρύτερες παγκόσμιες τάσεις. ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ: Οι πρέσβεις Κίνας, Τουρκίας και Καζακστάν προέβησαν σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες σε επείγουσα ανακοίνωση - προειδοποίηση να εκκενώσουν άμεσα τις περιοχές του Κιέβου (ουκρανικής πρωτεύουσας) του Χαρκόβου (βιομηχανική πόλη της Ανατολικής Ουκρανίας, ρωσικός στόχος μετά την ουκρανική ήττα στην Αντβίτκβα) και την Οδησσό (ιστορική πόλη - λιμάνη της Μαύρης Θάλασσας. Με δεδομένη την ουκρανική ήττα της φιλόδοξης ουκρανικής αντεπίθεσης, των ουκρανικών προβλημάτων σε πολεμικό υλικό και ανθρώπινο δυναμικό αλλά και την ρωσική απόδοσης ευθύνης/eμπλοκής και στην ουκρανική πλευρά για την τρομοκρατική επίθεση στο Crocus City Hall/Theatre φόβοι δημιουργούνται για νέα ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Αντικειμενικοί ρωσικοί στόχοι φαίνεται ότι είναι (τόσο από εκφρασμένες ρωσικές δηλώσεις όσο και προκύπτουσες από την γεωπολιτική ανάλυση και τους αντικειμενικούς υλικούς περιορισμούς όσο και την ανάλυση των παραγόντων ισχύος της σύγκρουσης) η ρωσική προώθηση και ενδεχόμενα προσάρτηση των περιοχών νότια μέχρι και την Υπερδνειστερία, καλύπτοντας όλη την ουκρανική ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας, συμπεριλαμβανομένης της Οδησσού και δυτικά προώθηση με στόχο δημιουργία φυσικών ρωσοουκρανικών συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στον ποταμό Δνείπερο.

Πέραν του ότι η Υπερδνειστερία

Εκτός του ότι η Υπερδνειστερία έχει καλέσει την Ρωσία να εγγυηθεί την ασφάλεια της και την ύπαρξη εκεί ρωσικού στρατού, σημαντικές είναι οι τεράστιες αποθήκες από τον ψυχρό πόλεμο, άφθονου στρατιωτικού υλικού. Το στρατιωτικό αυτό υλικό μπορεί να θεωρείτε μεν απηρχαιωμένο όμως τα συμπεράσματα από τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, επιχείρηση ή όπως θέλει κάποιος να την πει (σε κάθε περίπτωση βέβαια είναι ... πόλεμος) δείχνουν ότι αυτό δεν έχει σημασία και τα παλαιά οπλικά συστήματα μπορεί να έχουν τακτική χρήση (σκοτώνουν καταστρέφουν) εάν συνοδεύονται από αεροπορική υπεροχή, στα πλαίσια δικτυοκεντριών τακτικών επιχειρήσεων που υποστηρίζονται από δορυφορικές ή από πληροφορίες μέσω υπτάμενων AWACS η drones εποπτείας πεδίου ή ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΑΖΙ. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχουν την τύχη των τανκς του Ιράκ ... Οταν όμως αυτή η προϋπόθεση υπάρχει, όπως στην περίπτωση του ουκρανικού τακτικού πεδίου, που η ρωσική πλευρά έχει εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις αυτές, τα οπλικά αυτά συστήματα είναι άμεσα χρησιμοποιήσιμα. Αυτονόητο ότι χρειάζεται εκπαιδευμένος και αποφασισμένος ανθρώπινος παράγοντας και βιομηχανική υποδομή για τις αναγκαίες μετατροπές, αλλά αυτές οι προϋποθέσεις (βιομηχανική υποδομή - αποφασισμένος/εκπαιδευμένος ανθρώπινος παράγοντας) δεν είναι νέος παράγοντας ισχύει από αρχάς του βιομηχανικού πολέμου που αποθεώθηκε στον Β΄ ΠΠ και εξακολουθούν να απαιτούνται. Η κατάληψη όλης της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας από την Ρωσία εξασφαλίζει την λειτουργία του Ρωσικού ναυτικού στην Μαύρη Θάλασσα που υπέστη βαριές απώλειες από ρωσικές πυραυλικές ή επιθέσεις μη επανδρωμένων πλοιαρίων και αποκαθιστά την ιστορική "ρωσικότητα" της Οδησσού και της περιοχής (κατά την Ρωσία). Η προέλαση στα δυτικά με κατάληψη του Χαρκόβου, καταστροφή της Ουκρανικής επιμελειτείας στο Κίεβο και απόκτηση φυσικών συνόρων (ευκολότερα προστατευόμενων) αποκαθιστά εδαφικά τις διοικητικές ενότητες που προσαρτήθηκαν στην Ρωσία (με ρωσικές μονομερείς πράξεις), δείνει αμυντικό πλεονέκτημα στην Ρωσία και ενσωματώνει περιοχές με κρίσιμη βιομηχανική τεχνική υποδομή.Ταυτόχρονα οι τρεις άξονες (Κίεβο, Χάρκοβο, Οδησσός+) επιφέρει εάν πραγματοποιηθεί πλήγμα στην εν γένει ικανόιητα της Ουκρανίας να αμυνθεί αντεπιτεθεί δημιουργώντας φυσική ασπίδα και στις περιοχές της δυτικής ρωσία που πλήττονται τελευταία από ουκρανικές ενέργειες (Βόλγκορο κλπ είτε μέσω τυφλών επιθέσεων με drones MLRS (Vampires) ή δημιουργία "αντάρτικων" ομάδων εντός ρωσικού εδάφους. Ο Χρόνος θα δείξει αλλά αυτό που εν πρώτοις φαίνεται είναι ότι μπροστά μας βρίσκονται 6 τουλάχιστον ολόκληροι επιχειρησιακοί μήνε χωρίς το εμπόδιο του ρωσικού χειμώνα. Προβλέπεται δηλαδή Ανοιξη, Καλοκαίρι φωτιά για την Ουκρανία...

Αναθεωρεί την στάση της έναντι Ευρωπαϊκής Ενωσης, Δύσης και ΝΑΤΟ η Σερβία εξαιτίας της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης να δεχθεί το Κόσσοβο μέλος του;

Αναθεωρεί την στάση της έναντι Ευρωπαϊκή Ενωση, Δύση και ΝΑΤΟ η Σερβία. Αιτία η εισήγηση της Επιτροπής Πολιτικών Υποθέσεων και Δημοκρατίας (PECA) για είσοδο του Κοσσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Παρότι η τελική απόφαση θα ληφθεί στην Διάσκεψη των 46 Υπουργών Εξωτερικών του Συμβουλίου την 18η Απριλίου 2024

η απόφαση της επιτροπής ανοίγει διάπλατα το δρόμο ώστε να θεωρείτε βέβαιη η είσοδος. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι εισηγήτρια της θετικής γνωμοδότησης - απόφασης της Επιτροπής ήταν η κα Ντόρα Μπακογιάννη, πρώην ελληνίδα Υπουργός Εξωτερικών και αδελφή του έλληνα Πρωθυπουργού. Και αυτό γιατί η Ελλάδα θεωρείτε η πλέον φιλική χώρα της Σερβίας στα Βαλκάνια και την Ευρωπαική Ενωση. Επίσης τις δύο χώρες συνδέουν ισχυροί ιστορικοί δεσμοί. Σημειωτέον είναι δε επιπλέον ότι και οι δύο λαοί έχουν επίσημη θρησκεία την Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία. Ανησυχία προκαλεί και το γεγονός ότι η είσοδος του Κοσσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης περιοχή που αποσχίστηκε με τον γνωστό τρόπο (στρατιωτική επίθεση ΝΑΤΟ) από την Δημοκρατία της Σερβίας μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για άλλες αντίστοιχες - περισσότερο ή λιγότερο περιπτώσεις - όπως η περίπτωση του ψευδοκράτους στην Κύπρο αλλά και άλλες περιοχές όπως Καταλονία κλπ. Λάβρος εμφανίστηκε, εξαιτίας της ανωτέρω εισήγησης εισόδου του Κοσσόβου στο ΣτΕ, όπως οπωσδήποτε πρέπει να αναμένονταν, ο Σέρβος Πρόεδρος, εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη. Αναφέρει ότι παραπλανήθηκε από την ελληνίδα βουλευτή καθώς τρεις μέρες μόλις πριν, του έλεγε άλλα: ανέφερε δε σχετικά χαρακτηριστικά ότι"Μερικοί έχουν ραχοκοκαλιά να παλέψουν στη διεθνή σκηνή κάποιοι όχι." Το ερώτημα βέβαια είναι αν τα Βαλκάνια γίνονται ασφαλέστερα με μία τέτοια απόφαση. Από ότι φαίνεται θα το δούμε μάλλον πολύ σύντομα... Θυμίζω ότι η Ρωσια αποχώρησε από το Συμβούλιο της Ευρώπης στις 16 Σεπτεμβρίου 2022. Ελπίζω να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και η Σερβία, η οποία αισθάνεται, ιδίως μετά την εξέλιξη αυτή, δηλαδή μετά την είσοδο Κοσσοβου στο ΣτΕ, προδομένη, αδικημένη και απομονωμένη, καθόλου καλό για την ασφάλεια και ειρήνη στα Βαλκανια.Θεωρεί επίσης ότι είναι στοχοποιημένη από την Δύση και για τον λόγο αυτό δεν έχει νόημα οποιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισης. Στην Σερβία ήδη η κυβέρνηση, τόσο από τον Πρόεδρο κο Βούσιτς όσο και τον Υπουργό Εξωτερικών κο Ivica Dacic, ανεβάζει πολύ την αντιδυτική ρητορική, αναφέρονται σε εξευτελισμό της Σερβίας ακριβώς στην επέτειο 25 ετών από τους Νατοϊκλούς βομβαρδισμούς των 78 ημερών στην χώρα, που άρχισαν στις 24 Μαρτίου 1999 μιλώντας για αντισερβικό συμβολισμό! Η απόφαση εισόδου του Κοσόβου στο ΣτΕ σίγουρα απομακρύνει την Σερβία από την ΕυρωπαΪκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και γενικά την Δύση. Αντίθετα, φαίνεται ότι Η Σερβία αποφασίζει και στρέφεται προς την Ρωσία με την οποία έχει εθνικιούς, θρησκευτικούς και ιστορικούς δεσμούς. Ιδιαίτερη αίσθηση έχει προκαλέσει πρόσκληση των BRICS προς την Σερβία, την οποία κάλεσαν Κίνα και Ρωσία να συμμετέχει στην επόμενη σύνοδο του ανερχόμενου γεωοικονομικού/γεωπολιτικού bloc τον Οκτώβριο του 2024. Εκτός της Ρωσίας φαίνεται ιδιαίτερα διατεθειμένη να ενισχύσει την Σερβία και η Κίνα που δεν ξεχνά (το αντίθετο μάλιστα δεν χάνει ευκαιρία να το υπενθυμίζει) τον βομβαρδισμό της Κινεζικής πρεσβείας τον Μάιο του 1999, που στοίχησε την ζωή σε τρεις Κινέζους δημοσιογράφους και τραυμάτισε δεκάδες κινέζους διπλωμάτες. Δυστυχώς στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένη την αντίθεση της Σερβίας στην ανεξαρτησία του Κοσσόβου και τις διαμαρτυρίες και παράπονα της για τους ομογενείς της στο Βόρειο Κόσσοβο, τα πράγματα για την ασφάλεια και ειρήνη στα Βαλκάνια δυσκολεύουν. Εθνικοί αναθεωρητισμοί αρχίζουν ήδη να εμφανίζονται. Δεν χρειάζεται και πολύ. Η ιστορική διαμάχη ιδίως Σέρβων Κροατών με την κατηγορία των πρώτων ότι συνεργάζτηκαν με την Χιτλερική Γερμανία εναντίων των Σέρβων δανείζεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία ακόμη και την έννοια της αποναζιστοποίησης με το σερβικό βλέμμα στραμμένο και προς την Κροατία εκτός το Κόσσοβο και τον αναδυόμενο αλβανικό εθνικισμό με το "όραμα" της Μεγάλης Αλβανίας ...

Η Πέλλυ Παντή ερμηνεύει το έργο του Τσέχου σύνθετη Zdenek Fibich Capricc...

22 Μαρ 2024 ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Η Πέλλυ Παντή Pagona-Stella (Pelly) Panti's ερμηνεύει το έργο του Τσέχου σύνθετη Zdenek Fibich, Capriccio, op 2, no 4, στην αίθουσα Βίβιαν Βουδούρη του Μεγάρου Μουσικής στα πλαίσια Συναυλίας με θέμα "Μελωδίες της Βοημίας Έτος της Τσεχικής Μουσικής 2024" . Την συναυλία συνδιοργάνωσαν το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας και το Σύγχρονο Ωδείο Τέχνης Αθηνών την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024. Η εντεκάχρονη πιανίστρια #Παντη #Πελλυ_Παντη στην εκδήλωση σε ντουέτο (με την επίσης 11χρονη πιανίστρια Ηρώ Μαϊρακτάρη) ερμήνευσαν το σκερτσόζικο έργο Kozlickova polka (A L;ittle Pony's Polka) του επίσης Τσέχου συνθέτη Klement Slavicky καθώς επίσης απέδωσε ως πρώτη φωνή με την Χορωδία του Σύγχρονου Ωδείου Τέχνης Αθηνών το τσέχικο παραδοσιακό τραγούδι Dobru noc ma mila (καληνύχτα αγαπητή μου) με τον κο Φωτίου Τάσος, διάσημος συνθέτης και σαξοφωνίστας και δεξιοτέχνη πολλών πνευστών μουσικών οργάνων, στο Σαξόφωνο. Η εντεκάχρονη πιανίστρια Πέλλυ Παντή είναι σπουδάστρια στο Σύγχρονο Ωδείο Τέχνης Αθηνών, με διδασκαλία πιάνου από την Σοφία Μαυρογενίδου, διεθνούς φήμης πιανίστρια/φλαουτίστρια και συνθέτρια κλασσικής μουσικής, και Αρμονία/Μουσική Θεωρία με τον Δάσκαλο Κο Δημήτρη Καρνασόπουλο, μουσικό - συνθέτη, Προέδρου του Σύγχρονου Ωδείου Τέχνης. Η Pagona-Stella (Pelly) Panti's στην κατηγορία διαγωνιζομένων 8 ετών (AGE 8) έλαβε την 4η θέση στον διαγωνισμό "Bach au Jazz Classical Piano Competition", (Ιούνιο 2021) June 2021. Εχει συμμετάσχει σε πολλές μουσικές εκδηλώσεις - παρουσιάσεις σπουδαστών του Σύγχρονου Ωδείου Τέχνης Αθηνών, σε διάφορους χώρους, όπως στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Παλλήνης, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Υμηττού, στον μουσικό χώρο Jazzét Music Hall και αλλού /όπου έχει ερμηνεύσει έργα των Σοφίας Μαυρογενίδη (Dumka, Gilli κα) , Bach, Mozart, Lichner και άλλων συνθετών κλασσικού ρεπερτορίου. #μουσικη #μουσική #πιανο #Τσεχια #clasicalmusic #czech #czechrepublic #czechmusic #ZdenekFibich

22 Μαρτίου 2024, η εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μελωδίες της Βοημίας» που έφερε κοντύτερα Τσεχία και Ελλάδα.

block; padding: 1em 0; text-align: center; ">

Σχετικά με το ζήτημα που ανέκυψε για την αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων προεκλογικού χαρακτήρα σε Έλληνες Ομογενείς για τις επικείμενες ευρωεκλογές. Μία πρώτη προσέγγιση.

Σχετικά με το ζήτημα που ανάκυψε για την αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων προεκλογικού χαρακτήρα για τις επικείμενες ευρωεκλογές. Μία πρώτη προσέγγιση.

Πλήθος ομογενών εκ των όσων ψήφισαν στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές σε ειδικά εκλογικά τμήματα καταγγέλλουν ότι έλαβαν προεκλογικά email χωρίς να έχει ζητηθεί η συναίνεση τους. Εκτός από την έλλειψη συναίνεσης το ερώτημα που τίθεται είναι ποιος προμήθευσε το συγκεκριμένο κατάλογο ηλεκτρονικών διευθύνσεων και αν είναι νόμιμη η σχετική μαζική αποστολή email. Αρχικά είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι 1. ακόμη δεν υπάρχει επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου (1/3/2024) ούτε έχουν κλείσει οι λίστες των υποψήφιων ευρωβουλευτών αλλά ούτε οι εκλογικοί κατάλογοι δικαιούμενων επιστολική ψήφο ομογενών, 2. Το πρώτο επετράπη η ψήφος ομογενών στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 αφού έγινε επιτυχημένη εγγραφή τους στην πλατφόρμα apodimoi.gov.gr καθώς και στις επόμενες εκλογές Ιουνίου 2023 (ν.4648/2019) και 3. Οι κοινοί εκλογικοί κατάλογοι με τα οποία διεξάγονται οι εκλογές στα εκλογικά τμήματα της χώρας έχουν ονοματεπώνυμο εκλογέα, ονοματεπώνυμο πατρός και μητρός, διεύθυνση κατοικίας και ειδικό εκλογικό αριθμό. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία κατ εξαίρεση στους εκλογικούς καταλόγους ομογενών αναγράφεται και η ηλεκτρονική διεύθυνση αυτών, δικαίωμα να λάβουν αντίγραφα οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές έχουν αυτονόητα από την ημερομηνία που προκηρύσσονται οι εκλογές και κλείνουν οι υποψηφιότητες. Και αυτό ώστε να διασφαλιστεί ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν τις ίδιες δυνατότητες προβολής και επικοινωνίας με τους εκλογείς, τουλάχιστον όσον αφορά την έναντι τους συμπεριφορά του Υπουργείου Εσωτερικών. Στις βουλευτικές εκλογές 2023 ψήφισαν περίπου 18.000 ψηφοφόροι ως εγγεγραμμένοι δικαιούμενοι ψήφο ομογενείς. Μέχρι στιγμής δεν έχουν διεξαχθεί ευρωεκλογές με ψήφο ομογενών. Πρώτη φορά θα είναι οι επικείμενες ευρωεκλογές (2024). Στις εκλογές αυτές προστίθεται με τον ανωτέρω νόμο και δικαίωμα επιστολικής ψήφου, δικαίωμα από το οποίο δύνανται να επωφεληθούν (πρωτίστως λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών διασποράς τους ανά την υφήλιο) και οι έλληνες ομογενείς που συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους (ορισμένα ιδίως διετή παραμονή στην Ελλάδα την τελευταία 35ετία και σωρευτικά υποβολή φορολογικής δήλωσης κατά την τελευταία διετία). Ποινική ευθύνη από παράνομη χρήση προσωπικών δεδομένων προκύπτει απευθείας από τον νόμο 4624/2019 Τεύχος A’ 137/29.08.2019 με τον εύγλωττο τίτλο: ”Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, μέτρα εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Απριλίου 2016 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2016/680 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Απριλίου 2016 και άλλες διατάξεις.» που ενσωματώνει κοινοτική νομοθεσία. Σε πολύ γενικό πλαίσιο για να στοιχειοθετηθεί παραβίαση του ανωτέρω νόμου πρέπει πρώτα να στοιχειοθετηθεί ότι πρόκειται αρχείο που διέρρευσε. Φαίνεται ότι καταρχήν προκύπτει δε από από το ότι email εστάλησαν σε όσους ψήφισαν επιστολικά στις προηγούμενες εκλογές. Μετά ότι δεν είναι επιτρεπτή επεξεργασία χρήση στα άρθρα 21 έως 30 και 46 έως 52. Στο άρθρο 38 δε του ανωτέρω νόμου αναφέρονται οι ποινικές κυρώσεις που επιβάλλονται σε περίπτωση παραβίασης του και συγκεκριμένα: 1. Όποιος, χωρίς δικαίωμα: α) επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε σύστημα αρχειοθέτησης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και με την πράξη του αυτή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών• β) τα αντιγράφει, αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, συλλέγει, καταχωρεί, οργανώνει, διαρθρώνει, αποθηκεύει, προσαρμόζει, μεταβάλλει, ανακτά, αναζητεί πληροφορίες, συσχετίζει, συνδυάζει, περιορίζει, διαγράφει, καταστρέφει, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός (1) έτους, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. 2. Όποιος χρησιμοποιεί, μεταδίδει, διαδίδει, κοινολογεί με διαβίβαση, διαθέτει, ανακοινώνει ή καθιστά προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία απέκτησε σύμφωνα με την περίπτωση α΄ της παραγράφου 1 ή επιτρέπει σε μη δικαιούμενα πρόσωπα να λάβουν γνώση των δεδομένων αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. 3. Εάν η πράξη της παραγράφου 2 αφορά ειδικών κατηγοριών δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα του άρθρου 9 παράγραφος 1 του ΓΚΠΔ ή δεδομένα που αφορούν ποινικές καταδίκες και αδικήματα ή τα σχετικά με αυτά μέτρα ασφαλείας του άρθρου 10 του ΓΚΠΔ, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή έως εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. 4. Με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών τιμωρείται ο υπαίτιος των πράξεων των προηγούμενων παραγράφων, εάν είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος ή να προκαλέσει περιουσιακή ζημία σε άλλον ή να βλάψει άλλον και το συνολικό όφελος ή η συνολική ζημία υπερβαίνει το ποσό των εκατόν είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ. 5. Εάν από τις πράξεις των παραγράφων 1 έως και 3 προκλήθηκε κίνδυνος για την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος ή για την εθνική ασφάλεια, επιβάλλεται κάθειρξη και χρηματική ποινή έως τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ. 6. Τα κακουργήματα που προβλέπονται στο παρόν άρθρο υπάγονται στην αρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Αυτό που με προβληματίζει εν προκειμένω είναι εάν παραβιάζεται ειδικότερα η διακεκριμένη κακουργηματικά μορφή του εγκλήματος αυτό της παρ. 5 που απαιτεί πρόκληση κινδύνου για την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος με την πιθανή επιλεκτική διαρροή στους κομματικά συγγενείς δίνοτνας τους παράνομα συγκριτικό πλεονέκτημα στον πολιτικό ανταγωνισμό καθώς και οι πιθανές συνέπειες για την εθνική ασφάλεια από την διαρροή ευαίσθητων συγκεντρωτικών αρχείων και προσωπικών δεδομένων ελλήνων ομογενών και μάλιστα αυτών που κατά τεκμήριο ενδιαφέρονται περισσότερο για την πατρίδα αφού διεκδικούν το δικαίωμα τους να ψηφίσουν στις Ελληνικές εκλογές. Να ληφθεί στο σημείο αυτό υπόψη ότι όταν τελεσθεί μία χωρίς εξουσιοδότηση διαρροή η τύχη του συγκεκριμένου αρχείου καθίσταται αβέβαιη όπως και το σε ποια χέρια τελικά θα καταλήξει. Τόπος τέλεσης του αδικήματος θεωρείται τόσο ο τόπος που ενήργησε ο/η δράστης όσο και ο τόπος όπου επήλθε το αποτέλασμα (αρχή ενότητας). Η αρχή δε της εδαφικότητας επιβάλει, για να εφαρμοστεί το ελληνικό δίκαιο η πράξη να έχει τελεστεί εντός επικράτειας (5 ΠΚ).

4ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ 2024

κι και η θεματική εξωτερικης πολιτικής με στριμωγμένες τις ... διεθνείς αντιπροσωπείες

εκπρόσωπος απο την Κυπριακή Δημοκρατία και την ΕΔΕΚ, η οποια αναφέρθηκε εκτενώς στο Κυπριακό, ζητώντας να μην ξεχνάμε το Κυπριακό αναφερόμενοι ΜΟΝΟ στα διεθνη ζητήματα

και αντιπροσωπείες απο Βουλγαρία, Βάσκους, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Νορβηγία κλπ

Συνέντευξη 7 Ιανουαρίου 2024 του Διονύση Παντή στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ της ...

ότι χρειάζεται να ακούσετε για Διακήρυξη των Αθηνών, ελληνοτουρκικά, τουρκικό ισλαμισμό, τουρκική βαλκανική πολιτική & απουσία αντίστοιχης Ελληνικής #ΕΛΛΑΔΑ #Τουρκια #Κυπρος Στην συνέντευξη του στην εκπομπή του κου Θανάση Χούπη ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ στην ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ στην ΕΡΤ ο Κος Παντής προέβη σε τρείς επισημάνσεις σχετικά με την Διακήρυξη των Αθηνών της 7ης Δεκεμβρίου 2024: 1ον επεσήμανε την απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την διαπραγμάτευση αλλά και το κείμενο καθεαυτό τονίζοντας ότι αυτό δημιουργεί ένα ρήγμα, μία ασυνέχεια, στην πολιτική της Ελληνικής Δημοκρατίας που εγκαινιάστηκε με τις γνωστές μας τριμερείς στις οποίες εντάσσονταν η Κυπριακή Δημοκρατία ώστε να ενισχυθεί η διπλωματική της και διεθνής της θέση με τις εκάστοτε τρίτης (εκτός Ελλάδας Κύπρου) χώρας. Και σημείωσε επίσης ότι αυτό γίνεται παρότι και για τις δύο χώρες η σχέση τους με την Τουρκία είναι η πλέον σημαντική εξ όλων των διμερών σχέσεων. Αλλά ακόμη περισσότερο στην OP2. Της διακήρυξης αναφέρεται ότι: «Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.» Επειδή αυτός ο όρος δεσμεύει τα μέρη ΜΟΝΟΝ μεταξύ τους (διμερής η Διακήρυξη) τότε σε περίπτωση κρίσης των σχέσεων της Τουρκίας με την Κυπριακή Δημοκρατία, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ καθώς είναι έξω από ρυθμιστικό της πεδίο, η Ελλάδα δέον όπως απέχει από υποστηρικτικές δηλώσεις ενέργειες κλπ προς την Κυπριακή Δημοκρατία που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το γράμμα και το πνεύμα αυτής της διακήρυξης: δηλαδή ορισμένα την «Φιλία και Καλή Γειτονία» με την Τουρκία. 2ον Στην αμέσως επόμενη OP3 αναφέρεται επί λέξη ότι: «Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.¨ Δηλαδή οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, θα προσπαθήσουν να επιλύσουν τις όποιες διαφορές προκύψουν μεταξύ τους με φιλικό τρόπο μέσα από απευθείας διαβουλεύσεις μεταξύ τους ή οποιαδήποτε άλλο μέσο αμοιβαίας επιλογής κρίνουν. Το αίτημα όμως για διμεροποίηση της επίλυσης των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών προβάλλεται αδιάλειπτα από την Τουρκία, ενώ η Ελληνική πάγια πολιτική ήταν η διεθνοποίηση των μεταξύ μας προβλημάτων και θέτοντας τα είτε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε στα πλαίσια ευρύτερων συμμαχιών. 3ον Η Διακήρυξη αναφέρεται στην ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας Ελλάδας και Τουρκίας με την δημιουργία μίας θετικής ατζέντας σε μία σειρά από οικονομικές και εμπορικές σχέσεις που καλύπτουν σχεδόν το σύνολο των διεθνών οικονομικών σχέσεων, μεταξύ των οποίων «τομείς της επιχειρηματικότητας-οικονομίας, τουρισμού, μεταφορών, ενέργειας, καινοτομίας, επιστήμης και τεχνολογίας, γεωργίας, περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, νεολαίας, εκπαίδευσης και αθλητισμού και όποιον άλλο τομέα συμφωνηθεί από κοινού. …». Συνήθως από τέτοιου είδους συμφωνίες και δράσεις εκείνος που αντλεί τις περισσότερες ωφέλειες είναι αυτός που έχει την μεγαλύτερη και δυναμικότερη οικονομία που σε αυτήν τουλάχιστον την συγκυρία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ. Ενώ ανοίγουμε ένα μεγάλο πλαίσιο συνεργασιών σε πάρα πολλούς τομείς, ενδεχομένως επιχειρηματικών συμφωνιών και συμπράξεων οι οποίες θα έρθουν κυρίως στην Ελλάδα στο «πνεύμα» της Διακήρυξης των Αθηνών, ή άλλες εκπαιδευτικές ή τεχνολογικές συνεργασίες. Θα πρέπει να δούμε το προσδοκώμενο όφελος. Η Τουρκία είναι μία οικονομία η οποία έχει έντονα εκβιομηχανιστεί κατά την διάρκεια της περιόδου (22 ετών) όπου οι Τούρκοι Ισλαμιστές έχουν αναλάβει την πολιτική ηγεμονία στην Τουρκία με το ΑΚΡ στην εξουσία, είναι μία δυναμική οικονομία με πολλές επιχειρήσεις και επιχειρηματικούς ομίλους με μεγάλα μεγέθη, οικονομικά και παραγωγικά, συγκριτικά με την Ελλάδα. Είναι δύσκολο οι συνεργασίες αυτές να διέπονται από το πνεύμα της αμοιβαιότητας αλλά θα είναι ετεροβαρής με οφέλη ιδίως για την μεγάλη οικονομία αυτή της Τουρκίας. Περαιτέρω η Τουρκία έχει ανάγκη προστασίας των επιχειρήσεων της από τον συναλλαγματικό κίνδυνο, προστασία που της παρέχει θεωρητικά η συνεργασία με ελληνικές επιχειρήσεις δηλαδή χώρας μέλους της ΕΕ που κινούνται και δραστηριοποιούνται ελεύθερα στο σύνολο της Ευρωπαϊκής αγοράς. Αρα η υποτίμηση της τουρκικής λύρας όπου ωφελεί εξαγωγές ενισχύει εξωστρέφεια της τουρκικής βιομηχανίας και όπου τα συσσωρευμένα επιχειρηματικά κεφάλαια έχουν ανάγκη από συναλλαγματική προστασία αυτό επιτυγχάνεται με διευρυμένες συνεργασίες και επενδύσεις στην Ελλάδα. Πρέπει δε να έχουμε υπόψη μας ότι η οικονομική διείσδυση των τουρκικών κεφαλαίων και προϊόντων στην Ελλάδα φέρουν μαζί αναπόδραστα και αντίστοιχη πολιτική και πολιτισμική επιρροή. Όσον αφορά την πολιτική επιρροή μίας αναθεωρητικής δύναμης με συχνές απειλές εναντίον της Ελλάδας θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως μπορούμε να την διαχειριστούμε θωρακίζοντας την 200 ετών ανεξαρτησία μας (βεβαίως εάν μας ενδιαφέρει και την προτάσσουμε σε σχέση με τις οικονομικές ωφέλειες). Οσον αφορά τις πολιτισμικές επιρροές μίας χώρας με έντονα συντηρητικά ισλαμικά χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά τα οποία προβλέπεται ότι θα ενισχυθούν προωθούμενες μέσα από πολιτισμικά προϊόντα, διαφημιστικές καμπάνιες, τεχνοτροπίες, γλώσσα, εκπαίδευση κλπ αναπόδραστα θα επηρεάσουν στο σύνολο την κοινωνία στην επικράτεια ιδίως όμως έλληνες πολίτες της μουσουλμανικής μειονότητας ή της μουσουλμανικής θρησκείας που προέρχονται από ανατολικού τύπου ή μουσουλμανικές κοινωνίες. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Διακήρυξης των Αθηνών Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας Ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Α.E. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τουρκίας, η Α.E. κ. Recep Tayyip Erdoğan, εκπροσωπώντας τις αντίστοιχες Κυβερνήσεις τους (που αποκαλούνται από κοινού «τα Μέρη»), έχοντας προεδρεύσει της 5ης συνάντησης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας την 7η Δεκεμβρίου 2023, στην Αθήνα, σε πνεύμα καλής θέλησης και συνεργασίας, PP1. Αναγνωρίζοντας την ανανεωμένη βούληση για συνεργασία μεταξύ των Κυβερνήσεων των δύο χωρών, PP2. Υπογραμμίζοντας ότι οι δεσμοί μεταξύ των δύο γειτονικών εθνών έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν σημαντικά την ευημερία και τη δυναμική της περιοχής, PP3. Δίνοντας έμφαση στην ανάγκη να συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού προς όφελος και των δύο κοινωνιών σε κλίμα φιλίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, PP4. Επιδιώκοντας ενίσχυση των διμερών σχέσεων μέσω των υφιστάμενων θεσμικών μηχανισμών, PP5. Τονίζοντας ότι, προκειμένου να ενισχυθούν οι σχέσεις καλής γειτονίας, αμφότερα τα Μέρη, χωρίς να θίγονται οι εκατέρωθεν νομικές θέσεις τους, θα καλλιεργούν πνεύμα αλληλεγγύης απέναντι στις τρέχουσες και μελλοντικές προκλήσεις, PP6. Υπογραμμίζοντας ότι για την προώθηση της εν λόγω θετικής ατμόσφαιρας και ατζέντας, αμφότερα τα Μέρη θα ενθαρρύνουν την ανταλλαγή επισκέψεων σε κάθε επίπεδο με προσέγγιση προσανατολισμένη στην επίτευξη αποτελεσμάτων, PP7. Υπενθυμίζοντας ότι μεταξύ των θεμελιωδών σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των παγκοσμίως αναγνωρισμένων αρχών του διεθνούς δικαίου είναι η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και η φιλική συνεργασία μεταξύ των κρατών, PP8. Έχοντας αποφασίσει να καλλιεργούν φιλικές σχέσεις, αμοιβαίο σεβασμό, ειρηνική συνύπαρξη και κατανόηση και να επιλύουν κάθε διαφορά μεταξύ τους με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, PP9. Υπογραμμίζοντας τη σημασία των αποτελεσματικών διαύλων και μηχανισμών επικοινωνίας σε κάθε επίπεδο για την επιτυχή διαχείριση των διμερών τους σχέσεων, με ιδιαίτερη έμφαση στην αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων και δυνητικής κλιμάκωσης, PP10 Τονίζοντας ότι και τα δύο Μέρη θα προσεγγίσουν τις σχέσεις τους με στόχο την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας και την εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ των λαών, συνεισφέροντας με αυτόν τον τρόπο στην ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη των δύο γειτονικών λαών τους, τονίζοντας περαιτέρω ότι προς τούτο, υπό το φως της επιτευχθείσας σημαντικής προόδου σχετικά με την προώθηση της θετικής ατζέντας σε οικονομικά και εμπορικά θέματα μέσω του Κοινού Σχεδίου Δράσης, οι δύο πλευρές θα διερευνήσουν επιπρόσθετα θέματα συνεργασίας, Συμφώνησαν στα κάτωθι: OP1. Τα Μέρη συμφωνούν να συμμετέχουν σε συνεχείς εποικοδομητικές και ουσιαστικές διαβουλεύσεις με βάση τους ακόλουθους πυλώνες: (α) Πολιτικός Διάλογος: – σε θέματα αμοιβαίου συμφέροντος – Διερευνητικές/ Διαβουλευτικές συνομιλίες (β) Θετική Ατζέντα, στο πλαίσιο του ενισχυμένου Κοινού Σχεδίου Δράσης, που περιλαμβάνει μέτρα κοινού ενδιαφέροντος στους τομείς της επιχειρηματικότητας-οικονομίας, τουρισμού, μεταφορών, ενέργειας, καινοτομίας, επιστήμης και τεχνολογίας, γεωργίας, περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, νεολαίας, εκπαίδευσης και αθλητισμού και όποιον άλλο τομέα συμφωνηθεί από κοινού, με στόχο την επίτευξη σημαντικών και συγκεκριμένων παραδοτέων, εξορθολογίζοντας και επικαιροποιώντας συνεχώς την ατζέντα, με δομημένο τρόπο και νέα θέματα. (γ) Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που περιλαμβάνουν μέτρα στον στρατιωτικό τομέα που θα συνέβαλλαν στην εξάλειψη αδικαιολόγητων πηγών έντασης, καθώς και των κινδύνων που απορρέουν από αυτές, OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους. OP3. Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η Διακήρυξη δεν αποτελεί διεθνή συμφωνία, δεσμευτική για τα Μέρη κατά το διεθνές δίκαιο. Καμία πρόνοια της Διακήρυξης αυτής δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι παράγει νομικά δικαιώματα ή υποχρεώσεις για τα Μέρη. Έγινε στην Αθήνα, την 7η Δεκεμβρίου 2023, σε δύο αντίγραφα, καθένα στην Ελληνική, Τουρκική και Αγγλική γλώσσα με όλα τα κείμενα να θεωρούνται εξίσου αυθεντικά. Σε περίπτωση διαφοράς ως προς την ερμηνεία, υπερισχύει το αγγλικό κείμενο.

Ο Μάκης Θεοδώσης φιλοξενεί τον Διονύση Παντή για τον "Νόμο Φλωρίδη".

Θα φέρει η Νόμος Φλωρίδη την πολυπόθητη πάταξη της εγκληματικότητας ή μήπως απλά θα ικανοποιήσει το "πνεύμα των καιρών" , τους φτωχοποιημένους συμπολίτες δίνοντας επίφαση και ελπίδα τάξης ενώ στην πραγματικότητα ο έγκλημα θα αυξάνει και σε ποσότητα και θα γίνεται πιο βίαιο; Επίσης ιδιωτικές φυλακές, οριζόντια αυστηροποίηση ποινών και εγκληματικότητα, συνθήκες στις ελληνικές φιλακές, υπερπληθυσμός κρατουμένων στις φυλακές, #φλωριδης #νομος #ποινη #έγκλημα #φυλακη #φυλακες #φτωχια

Η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2024: Πάλι Τραμπ εναντίον Μπάιντεν;

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ SITE DOCUMENTONEWS.GR ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΆΤΩ LINK: https://www.documentonews.gr/article/h-politiki-polosi-stis-hpa-pali-tramp-enantion-mpainten/ Η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2024: Πάλι Τραμπ εναντίον Μπάιντεν;

Στο εξαιρετικά πολωτικό πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ και ενόψει των Προεδρικών εκλογών του 2024 φωτιά στην προεκλογική περίοδο και στις προκριματικές εκλογές στο ρεπουμπλικανικό κόμμα για τον επίσημο υποψήφιο του βάζει μία απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολιτείας του Κολοράντο. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας του Κολοράντο, με ισχνή πλειοψηφία 4 δικαστών έναντι τριών που είχαν αντίθετη άποψη, απαγόρευσε να συμπεριληφθεί στις σχετικές εκλογές η υποψηφιότητα του πρώην Προέδρου Τράμπ κατά εφαρμογή της 14ης Τροποποίησης του Αμερικανικού Συντάγματος, τμήμα τρίτο (14th Amendment section 3) ισχυριζόμενο εφαρμογή της «εξεγερτικής απαγόρευσης» (insurrectionist ban). Το τμήμα 3 της 14ης Τροποποίησης του Αμερικανικού Συντάγματος, με έναν τρόπο ιδιαίτερα αμφίβολο και θολό, αναφέρει ότι απαγορεύει σε οποιονδήποτε έχει ορκιστεί προηγουμένως (Γερουσιαστές, Αντιπρόσωποι και άλλοι δημόσιοι αξιωματούχοι όπως δικαστές) να κατέχει δημόσιο αξίωμα εάν έχει «εμπλακεί σε εξέγερση ή εξέγερση» κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει προσβάλλει ενώπιον του Ανωτάτου Ομοσπονδιακού δικαστηρίου την απόφαση αυτή του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πολιτείας του Κολοράντο και η απόφαση αυτή έχει ανασταλεί μέχρι 4 Ιανουαρίου 2024 αναμένοντας την κρίση του Ομοσπονδιακού Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οι επιπτώσεις της απόφασης αυτής μπορεί ναι είναι μεγάλες καθώς αρχές Ιανουαρίου 2024 κλειδώνουν οι υποψηφιότητες. Αλλά δεν είναι το μοναδικό γεγονός που δηλητηριάζει πραγματικά το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών εκλογών του επόμενου έτους (2024). Το κλίμα ναρκοθετείται από την αντιπαράθεση σχετικά με το ζήτημα της ελευθερίας του τύπου στην χώρα. Με την πλευρά Τραμπ, ενός μεγάλου τμήματος του ρεπουμπλικανικού κόμματος και οπωσδήποτε της «εναλλακτικής Δεξιάς» (ALT Right), συντηρητικών που δηλώνουν/είναι υπέρ της απόλυτης, χωρίς καμία εξαίρεση, ελευθερίας του τύπου, να κατηγορούν τους Δημοκρατικούς και τον Πρόεδρο Μπάιντεν ότι προσπαθούν να φιμώσουν αντίθετες φωνές προωθώντας την παγκοσμιοποιητική ατζέντα τους ως παγκοσμιοποιητές (globalists) σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων. Στην τελευταία κατηγορία (free speech absolutism) εξέχουσα θέση κατέχει ο ιδιοκτήτης της πλατφόρμας μέσων κοινωνικής δικτύωσης Ελον Μάσκ (Elon Musk) ο οποίος έδωσε βήμα στο μέσω ιδιοκτησίας του X/Tweeter στον απολυμένο από το FOX Channel Tucker Carlson που δημοσιοποιεί τις εκπομπές του με την τεράστια απήχηση τους, από την πλατφόρμα αυτή. Πρόσφατα δε, την προηγούμενη βδομάδα το X/Tweeter επαναενεργοποίησε τον απαγορευμένο λογαριασμό (account) ενός επίσης ιδιαίτερα αμφιλεγόμενου προσώπου: του Alex Jones κόκκινο πανί για τους υποστηρικτές του Δημοκρατικού κόμματος και του Προέδρου Μπάιντεν. Λίγο πριν έχει επανέλθει ο επίσης απαγορευμένος λογαριασμός στο Tweeter του πρώην Προέδρου Τραμπ, λογαριασμός που διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στην εκλογή του ως 45ου Προέδρου των ΗΠΑ. Σημειωτέον ότι ο λογαριασμός του έχει περισσότερους από 87 εκατομμύρια ακολούθους. Αλλά η εμπλοκή της δικαιοσύνης των ΗΠΑ στις Προεδρικές εκλογές του 2024 δεν εξαντλείται στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κολοράντο. Έχει προηγηθεί η για περίπου μισή ώρα «σύλληψη» του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ με αφορμή άσκηση εναντίον του δίωξης για την συμφωνία εξαγοράς της σιωπής «πορνοστάρ» που ισχυρίζονταν περιστατικό μαζί του πληρωμένου έρωτα. Η συμφωνία αυτή, καταβολής χρηματικού ποσού με όρο την μη αποκάλυψη (non-disclosure agreement) του «γεγονότος» ή η σε κάθε περίπτωση η τήρηση μυστικότητας για το θέμα, αποτελεί συμφωνία που συνηθίζεται (και) στις ΗΠΑ. Όμως τα πράγματα περιπλέκει η εκλογική νομοθεσία για τις προεκλογικές δαπάνες: Μπορεί ο Πρόεδρος να χρησιμοποιήσει χρήματα της εκλογικής εκστρατείας για μία τέτοια δαπάνη; Είναι νόμιμο ή παραβιάζει την εκλογική νομοθεσία; Είναι αυτό «αδίκημα» για να διωχθεί ο πρώην Πρόεδρος και ο κύριος υποψήφιος του ρεπουμπλικανικού κόμματος για τις επικείμενες Προεδρικές Εκλογές το 2024 (αυτός που συγκεντρώνει κατά γενική ομολογία κάτι λιγότερο πλέον από ένα έτος από τις Προεδρικές Εκλογές του 2024, τις περισσότερες πιθανότητες για να είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος); Τα ερωτήματα που τίθενται με τον έναν ή άλλον τρόπο στον δημόσιο διάλογο πολλά. Είναι μία δίκαιη δίωξη στα πλαίσια της ισότητας όλων έναντι του νόμου ή είναι πολιτική η δίωξη; Χρησιμοποιείται η δικαιοσύνη για πολιτικές σκοπιμότητες «όπως σε χώρες του τρίτου κόσμου» όπως καταγγέλεται; Είναι πιθανόν η χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του τοπικού εισαγγελέα (καταγγέλλεται ότι έλαβε χώρα χρηματοδότηση από ίδρυμα «συμφερόντων» του διάσημου Τζόρτζ Σόρρος) να δημιουργεί μεροληπτικό περιβάλλον; Ανεξάρτητα από τις αλήθειες ή τα ψέματα γύρω από το θέμα αυτό που διακυβεύεται για τις ίδιες τις ΗΠΑ: είναι αν υπάρχει θέμα Δημοκρατίας ή Ισότητας έναντι του Νόμου όπως λέει η μία πλευρά ή χρήση της δικαιοσύνης για την δημιουργία πολιτικού πλεονεκτήματος καταστρέφοντας την δημοκρατία και την διάκριση των εξουσιών; Τα ερωτήματα είναι αρκετά για να ανάψουν και εξάψουν το πολιτικό θερμόμετρο. Έτι δε περεταίρω που η δίωξη έρχεται σε μία κοινωνία που προϋπάρχει έντονος ο ιδεολογικός, πολιτικός, κοινωνικός, φυλετικός, έμφυλος και θρησκευτικός διχασμός. Το ίδιο το πολιτικό και επιχειρηματικό φαινόμενο «Τραμπ» βρίσκει την αιτία και τα αίτια του σε αυτή την πραγματικότητα. Από την δεκαετία κιόλας του 80 διαμορφώνονται στις ΗΠΑ τα δύο κύρια ιδεολογικά ρεύματα γύρω από έννοιες που λαμβάνουν έντονη πολιτική σημασία που η αντιπαράθεση αυτή αναδεικνύει. Κεντρικό ρόλο για την κατανόηση της πολιτικής – κοινωνικής αντιπαράθεσης και της εξέλιξης της από την δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα, αλλά και σύγχρονα (σήμερα) της πόλωσης γύρω από την δίωξη Τραμπ ή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κολοράντο, διαδραματίζουν οι έννοιες Νεοφιλελευθερισμός, Παγκοσμιοποίηση, Προοδευτικός Φιλελευθερισμός (progressive liberalism), κίνημα WOKE, Alt Right και η καταπολέμηση της οποιασδήποτε μορφής ρατσισμού και διακριτικής αντιμετώπισης ατόμων στην διοίκηση, δικαιοσύνη, απασχόληση κλπ. Νεοφιλελευθερισμός και Παγκοσμιοποίηση

Από την μία πλευρά έχουμε τον νεοφιλελευθερισμό (neoliberalism) και την δίδυμη αδελφή της: την παγκοσμιοποίηση (globalization) . Ο νεοφιλελευθερισμός, μία οικονομική - πολιτική θεωρία που στοχεύει στην αυτονόμηση και πλήρη ελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας, ιδίως των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των πραγματικά μεγάλων κεφαλαιούχων, από οποιαδήποτε κρατικό ή πολιτικό έλεγχο και από οποιαδήποτε κοινωνική επίπτωση της δραστηριότητας τους. Απαιτεί: απορρύθμιση των αγορών, κατάργηση όποιων νόμων και κανόνων έχουν από την Πολιτεία θεσπιστεί για την εύρυθμη και κοινωνικά ωφέλιμη λειτουργία των αγορών (deregulation) και στην καλύτερη περίπτωση αυτορρύθμιση τους , μόνιμη αποχή της Πολιτείας στο μέλλον (ως αξίωμα) από τέτοια νομοθέτηση, κατάργηση των φόρων κεφαλαίου, κληρονομίας, του πλούτου γενικότερα. Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος (τόσο στους ρεπουμπλικανούς όσο και στους δημοκρατικούς) στηρίζεται στην επιχειρούμενη σύνδεση του με την κεντρική στην αμερικανική παράδοση - από την εποχή των πρώτων προτεσταντών μεταναστών (ή προσφύγων από περιοχές στην Ευρώπη που διώκονταν από τα εκεί «κράτη»)- έννοια της «ελευθερίας». Η ελευθερία νοείται ως ελευθερία από την παρέμβαση - καταπίεση του κράτους. Εκεί βρίσκουν την κοινωνική αχίλλειο πτέρνα και εκεί μεθοδικά πατούν. Στην εκμετάλλευση της ευγενούς λατρείας του μέσου αμερικανού στην έννοια της ελευθερίας στήριξαν οι μεγιστάνες και τα αθρόα χρηματοδοτούμενα από τα τεράστια υπερκέρδη ιδρύματα τους την επίθεση στην φορολόγηση τους από το «καταπιεστικό» κράτος και την επιτυχία τους να θέσουν την οικονομική τους δραστηριότητα, σε πολύ μεγάλο βαθμό στοχοποιώντας εκ των προτέρων κάθε προσπάθεια παρέμβασης ή προσώπου με τέτοια πολιτική πρόθεση-, εκτός κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου. Η ιδεολογική τους επικράτηση ήταν/είναι σχεδόν απόλυτη: ο φόρος κληρονομίας παρουσιάστηκε ως φόρος (ακόμη και) στον θάνατο (!) δημιουργώντας απέχθεια. Ο φόρος και οι νομικοί περιορισμοί στο κεφάλαιο, την συγκέντρωση και διακίνηση του είναι κατάργηση της ελευθερίας του μεγιστάνα και «άρα» του οποιουδήποτε πολίτη (!). Την νεοφιλελεύθερη ατζέντα προωθούν μέσω ιδρυμάτων που ιδρύουν και καλοπληρωμένων «στελεχών» που διαγωνίζονται ποιος θα πάρει την ποιο ακραία και εφευρετική θέση υποστήριξης τους - και άρα θα είναι ποιο χρήσιμος και θα λάβει την μεγαλύτερη αμοιβή που θα του εξασφαλίσει μία υπερπολυτελή ζωή-. Με τον έλεγχο των ΜΜΕ κυριαρχείται από τα ιδεολογήματα αυτά της νεοφιλελεύθερης ατζέντας το σύνολο του δημόσιου διαλόγου ώστε οποιαδήποτε αμφισβήτηση τους να φαίνεται ακραία και γραφική, στρεφόμενης κατά του αμερικανικού τρόπου ζωής. Ο νεοφιλελευθερισμός και οι φορείς του στις ΗΠΑ, απαιτούν και προωθούν την παγκοσμιοποίηση: την παγκόσμια επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού χωρίς – εννοείται - πολιτικούς περιορισμούς, την παγκόσμια διακίνηση των κεφαλαίων και ιδίως των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων, χωρίς κανέναν πολιτικό ή συνοριακό φραγμό, το «αξίωμα» ότι δεν έχει κανένα νόημα η προστασία της «τοπικής» (εθνικής) αγοράς και του τοπικού (εθνικού) νομίσματος που βρίσκονται στο έλεος της «διεθνούς» κίνησης του τεχνικά διογκωμένου (φούσκα) και αυτονομημένου από την πραγματική οικονομία χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό ο χρηματοπιστωτικός τομέας αποδεσμεύεται από την πραγματική βιομηχανία, την βιομηχανία των tangible goods. Δημιουργεί τα δικά του χρηματοπιστωτικά προϊόντα τα οποία δεν υπόκεινται σε κανένα περιορισμό τιμολόγησης: η αξία τους είναι όση τους δίνει η αγορά και η «εφευρετικότητα» της. Τα προϊόντα αυτά δημιουργούν άλλα προϊόντα (παράγωγα, διάφορες μορφές εγγυήσεων, μελλοντικές προοπτικές, εξειδικευμένα προϊόντα «συλλογικών» επενδύσεων, επενδυτικές εταιρίες, χρηματιστηριακά προϊόντα, τραπεζικά προϊόντα ) και αυτά με την σειρά τους άλλα κοκ δημιουργώντας τεράστιες υπεραξίες (ή μήπως φούσκες;). Η ανάπτυξη αυτή του χρηματοπιστωτικού τομέα με τις τεράστιες, πέραν κάθε προηγούμενου, αποδόσεις και κεφαλαιοποιήσεις, δεν έδειχνε να έχει κανένα πραγματικό αντίπαλο, ιδίως μετά την κατάρρευση του «κομμουνιστικού μπλοκ» (ΕΣΣΔ και δορυφόρων της ανατολικοευρωπαϊκών χωρών της ΚΟΜΕΚΟΝ) και την ανάδειξη του μονοπολικού κόσμου (unipolarism) η οποία όμως εξελίχθηκε σε «μονοπολική στιγμή». Τα κέρδη και οι αμοιβές και τα μπόνους των ανώτατων στελεχών τους ήταν αστρονομικά συγκρινόμενα με τις καλύτερες περιπτώσεις βιομηχανικών εμπορευμάτων. Γιατί να ασχοληθεί κάποιος με την … παραγωγή παραδοσιακών εμπορευμάτων αφού υπάρχει το «μαγικό» χρηματοπιστωτικό προϊόν; Κέρδη μάλιστα που δεν εξαρτώνται από την παραδοσιακή κατανάλωση του κεϋνσιανού μοντέλου ούτε από τον παράγοντα εργασία που ζητά … αμοιβές. Η παραγωγή αυτή μπορεί να μετακομίσει στον τρίτο κόσμο με το χαμηλό εργατικό κόστος και σε χώρες χωρίς την απεχθή εργατική νομοθεσία. Ο πολίτης -καταναλωτής - εργαζόμενος χάνει την χρησιμότητα που είχε στην οικονομία και την παραγωγή κάτω από το κεϋνσιανό μοντέλο όπου η ανάπτυξη στηρίζονταν στην μαζική κατανάλωση. Γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, άχρηστος, ενώ στην χειρότερη περίπτωση εμπόδιο για την κερδοφορία. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί στρατιές «απογοητευμένων» και «προδομένων» πολιτών, που εμφιλοχωρούνται από -και αναπολούν τις-, «παραδοσιακές αξίες» ή την ανάμνηση τους όπως η μνήμη τους μπορεί να τις ανακαλεί. Αλλά και η επιχειρηματική τάξη διαχωρίζεται σε παραδοσιακές βιομηχανίες (βαριά βιομηχανία, κατασκευές – επιχειρηματική δραστηριότητα του πρώην Προέδρου Τραμπ -, τουρισμό, ενέργεια, καταναλωτικά προϊόντα) και στον χρηματοπιστωτικό κλάδο με τον απίστευτο δυναμισμό και κεφαλαιακή γιγάντωση, με ενδιάμεσες τις εταιρίες κολοσσούς τεχνολογικής αιχμής και τις τρελές χρηματιστηριακές αποδόσεις τους και τις βιομηχανίες και προϊόντα με προνομιακές σχέσεις (ή των στελεχών τους) με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Προοδευτικός Φιλελευθερισμός (progressive liberalism), αντιρατσισμός και κίνημα WOKE Από την άλλη πλευρά οι έντονες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές αντιθέσεις δεν επιτρέπεται να λυθούν στις ΗΠΑ μέσα από την παραδοσιακή στην Ευρώπη τις δεκαετίες 80 και 90 σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας (πριν την μεταφορά του αμερικανικού μοντέλου και στην Ευρώπη). Η κυρίαρχη ιδεολογία στοχοποιεί την κοινωνική αλλαγή, την αριστερή σκέψη και πολιτική ατζέντα ως προδοτική ιδεολογία που λειτουργεί επ΄ ωφελεία των εχθρών των ΗΠΑ. Ήταν η εποχή που η ελάχιστη διαφοροποίηση μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εθνική προδοσία ή ακόμη και συνεργασία με την εχθρό (μακαρθισμός – ψυχρός πόλεμος). Ο θεσμικός αυτός πολιτικός – κοινωνικός αποκλεισμός οδηγεί τις μειονεκτούσες (φυλετικά, ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ) ομάδες, να στραφούν και ενεργοποιήσουν με μεγάλη ένταση την διαδικασία «κοινωνικής διαφοροποίησης» τους προς άλλες «πιο επιτρεπτές» (αρχικά μη πολιτικές) κατευθύνσεις. Στόχος (συνειδητός ή ασυνείδητος) της διαδικασίας αυτής ήταν - και παραμένει - να προταθούν νέα κριτήρια και αξίες για την αξιολόγηση και ηθική σύγκριση των ατόμων, που θα αντικαταστήσουν στην καλύτερη περίπτωση τα παλαιά και θα δώσουν το απαιτούμενο ηθικό – πολιτικό – ιδεολογικό πλεονέκτημα που τους αρνείται η κυρίαρχη ιδεολογία στα άτομα που προέρχονται από τις μειοψηφικές καταπιεσμένες ομάδες. Στην «χειρότερη» περίπτωση θα δημιουργηθούν – αναδειχθούν αξίες ώστε η σύγκριση να γίνεται με διαφορετικά από τα κυρίαρχα κριτήρια καθιστώντας τα άτομα φορείς της νέας ή κυρίαρχης ιδεολογίας ενταγμένους σε δύο ηθικά – κοινωνικά – πολιτικά – ιδεολογικά συστήματα ΜΗ ΣΥΓΚΡΙΣΙΜΑ (σε επιτρεπτή πόλωση!). Πανεπιστημιακοί και ερευνητές που είχαν ιδεολογικές ανησυχίες, αμφιβολίες και αμφισβητήσεις της «κυρίαρχης ιδεολογίας» στράφηκαν προς αυτό που «επιτρέπεται»: σε έρευνες σχετικές με τις φυλετικές (και σταδιακά και άλλες) διακρίσεις ή τις στερεοτυπικές απεικονίσεις και συμπεριφορές που δημιουργεί και αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία. Η σκληρή πραγματικότητα των έντονων κοινωνικών αντιθέσεων ερευνάται σε πλαίσιο κοντινότερο στο άτομο και τις δια-ατομικές σχέσεις και … μακριά από την απαγορευμένη ζώνη των κοινωνικών – ταξικών ανισοτήτων. Ο προβληματισμός στράφηκε αρχικά (δεκαετία 30) προς τις απεικονίσεις και ερμηνείες «στερεοτύπων» που συνδέονται με φυλετικές διαφορές. Μελετήθηκαν σε πρώτο στάδιο υπό το πρίσμα της «επιθετικότητας» και σε άμεσο συντονισμό με την κυρίαρχη ιδεολογία και ζητούμενο την αποτελεσματική καταστολή της, αποδίδοντας την μειονεξία σε προσωπικό ατομικό ηθικό μειονέκτημα (επιθετικότητα). Όμως τα πράγματα στα αμερικανικά πανεπιστήμια αλλάζουν δραματικά από την δεκαετία του 70 και το ΣΟΚ του πολέμου του Βιετνάμ και το αντιπολεμικό κίνημα. Πολλοί ερευνητές στρέφονται πλέον και καταρχήν στην μελέτη του λεγόμενου αδιόρατου ρατσισμού (sabtle racism). Μελετούν το λεγόμενο «πνεύμα των καιρών» και την υποκρυπτόμενη ρατσιστική τάση που ενσωματώνει και προέρχεται από το πολύ σκληρότερο και εμφανέστατο, ρατσιστικό παρελθόν της χώρας. Μιλάμε δηλαδή για συγκαλυμμένο ρατσισμό. Η προσπάθεια πλέον στρέφεται ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ στην παρέμβαση και στις πολιτικές παρέμβασης για την ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ. Την επιλογή του πολιτικά ορθού (political correct). Παραδείγματα τέτοιας συγκεκαλυμμένης ρατσιστικής συμπεριφοράς είναι η, παρά την νομική ισότητα, διακριτική αντιμετώπιση «έγχρωμων» μαθητών στα σχολεία ή των έγχρωμων παραβατών του νόμου από τα δικαστήρια (τους δικαστές, αστυνομικούς, ενόρκους κλπ) σε σχέση με την αντιμετώπιση των λευκών. Εκεί αποδίδεται σε σημαντικό βαθμό η μεγάλη αναλογία έγχρωμων φυλακισμένων. Οι έρευνες επεκτείνονται σε άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών. Η έρευνα και ο δημόσιος διάλογος αναδεικνύει ραγδαία εκφάνσεις «λεπτοφυούς» αδιόρατου ρατσισμού και δημιουργούν το θεμέλιο της δημιουργίας του κινήματος των ανθρώπων που θεωρούν ότι είναι υποψιασμένοι αυτών των εκφάνσεων και έχουν «ξυπνήσει» δηλαδή του κινήματος WOKE σε αντίθεση με την ιδεολογία και αξίες των WASP (White Aglo Saxon Protestants). Πως εξηγείται και τι υπόβαθρο εν δυνάμει κινητοποιεί η δίωξη (ή «δίωξη») Τραμπ;

Η πολιτική – κοινωνική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ, στο βαθμό που πραγματικά εξηγείται από την παραπάνω ανάλυση και με τους περιορισμούς των σχηματικών περιγραφών που προηγήθηκαν κινείται σήμερα γύρω από δύο μπλοκ : από την μία πλευρά το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και οι progressive liberals (αντιρατσισμός, δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ, ισότητα, πολιτική ορθότητα, WOKE culture, φιλελεύθερη δημοκρατία – liberal democracy- διεθνής φιλελεύθερη τάξη – liberal international order- περιορισμός των όπλων, ναι στις αμβλώσεις, υποχρέωση των ΗΠΑ να επικρατήσει παγκόσμια το φιλελεύθερο δημοκρατικό μοντέλο, παγκοσμιοποίηση) και από την άλλη οι παραδοσιακοί βιομήχανοι και οι φορείς των παραδοσιακών WASP αξιών (οπλοφορία, δικαιώματα εμβρύου, απαγόρευση αμβλώσεων, αντί-ΛΟΑΤΚΙ ρητορική και πολιτική, πρώτα η Αμερική, απομονωτισμός –isolationism-, αντιπαγκοσμιοποίηση, επαναφορά της παραγωγής στην Αμερική και των βιομηχανικών μονάδων που έφυγαν, προτεραιότητα η αποτροπή Κίνας, με την Ρωσία πρέπει να τα βρούμε, φράκτης στα σύνορα με Μεξικό, όχι σε δημόσιο σύστημα υγείας, παραδοσιακές αξίες στην εκπαίδευση, μείωση –και άλλο- της φορολογίας, Alt Right κλπ). Το πολιτικό φαινόμενο Τραμπ και ο κινηματικός χαρακτήρας που λαμβάνει η υποστήριξη του, αιτιολογούνται στα πλαίσια του ανωτέρω σχήματος: από την μία πλευρά ο νεοφιλελευθερισμός αυξάνει την πολιτική δύναμη μεγιστάνων χρήματος όπως ο ΤΡΑΜΠ , αφού τους αφήνει μεγάλο περιθώριο συγκέντρωσης κεφαλαίου και αυτονομίας, παρότι εναντιώνονται στην ηγεμονία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του παγκόσμιου πολιτικού του προτάγματος της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη συγκεντρώνει την δυσαρέσκεια πολιτών που στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης περιθωριοποιούνται. Εξηγείτε επίσης η αντοχή του πολιτικού φαινομένου Τραμπ και γιατί το ρεπουμπλικανικό κόμμα (το μεγαλύτερο του μέρος) παρά τις όποιες αντιδράσεις μάλλον εγκλωβίζεται στην στήριξη του: παρουσιάζεται ότι δεν εκπροσωπεί μόνον τα συμφέροντα των παραδοσιακών βιομηχάνων αλλά και των πολιτών που περιθωριοποιούνται από τον άκρατο φιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση που μεταφέρει την οικονομική δραστηριότητα εκτός συνόρων. Οι δύο πόλοι περιχαρακώνονται στις πολεμικές τους θέσεις, χωρίς «κοινά σημεία», με τάσεις η αντιπαράθεση να λάβει χαρακτήρα επικράτησης και απόλυτης ηγεμονίας του ενός έναντι του άλλου, παρότι η πολεμική τους ανταποκρίνεται στις πραγματικότητες μίας εποχής που αλλάζει ραγδαία και οι αλλαγές αυτές δεν προέρχονται μόνον από το εσωτερικό των ΗΠΑ ... Για παράδειγμα η «παγκοσμιοποίηση» που ευαγγελίζονταν τις δεκαετίες 80-90 όταν η ηγεμονία των ΗΠΑ ήταν αδιαμφισβήτητη και δημιουργούσε συγκριτικό πλεονέκτημα στους αμερικανικούς κολοσσούς ανοίγοντας τους αγορές στις οποίες δεν είχαν στην πραγματικότητα αντιπάλους μπορεί πλέον να μην είναι το ίδιο χρήσιμη στις ελίτ αυτές. Ο δυναμισμός της οικονομικής ανάπτυξης στην Ασία αλλάζει τον πραγματικά ωφελημένο της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Αλλάζει και το υποκείμενο (ελίτ ή κρατικό υποκείμενο) που διεκδικεί την περαιτέρω προώθηση της παγκοσμιοποίησης (αφού ωφελείτε περισσότερο συγκριτικά). Ταυτόχρονα απελευθερώνονται και αντίθετες διαδικασίες αποχωρισμού (decoupling) των οικονομιών της Δύσης από αυτές της «αυταρχικής» Ασίας δημιουργόντας διαφορετικά πολιτικά αιτήματα και ένα διαφορετικό περιβάλλον και διαφορετικές ανάγκες και στρατηγικές. Λίαν ενδεχόμενη νέα τραπεζική κρίση μπορεί επίσης να ανακόψει το ράλι του χρηματοπιστωτικού El Dorado στις ΗΠΑ και γενικότερα στην Δύση. Η κοινωνική συνοχή σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο περιβάλλον μπορεί να απαιτεί νέες προσεγγίσεις (και ιδεολογικοπολιτικές και οικονομικές όπως πχ έμφαση στις δημόσιες υποδομές). Στην περίπτωση αυτή το δυτικό πλεονέκτημα ελέγχου και κυριαρχίας στον χρηματοπιστωτικό τομέα θα υποστεί σημαντικό πλήγμα και θα φέρει στην επιφάνεια μειονεκτήματα στις στρατηγικές κυρίως υποδομές και στην αποβιομηχάνιση που το νεοφιλελεύθερο δόγμα και η παγκοσμιοποίηση προκάλεσε υπέρ του τρίτου (όχι πλέον) κόσμου. Η ταχεία γεωπολιτική αμφισβήτηση του μονοπολισμού και του παγκόσμιου κυρίαρχου ρόλου του δυτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δημιουργεί ένα ιδεολογικό κενό για το πως πρέπει να προσαρμοστεί το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, αλλά και η αμερικανική κοινωνία, στην νέα οικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από ένα εντατικά αναθεωρητικό και «αυθάδες» προς την προηγούμενη «διεθνή τάξη» αναδυόμενο πολύ-πολικό πρόταγμα.

Η δίωξη Τραμπ και το φαινόμενο Τραμπ λοιπόν ίσως είναι η κορυφή στο παγόβουνο. Ίσως υπάρχουν και άλλοι που μπορούν να εκφράσουν το ρεύμα που δείχνει ότι τον υποστηρίζει. Το πως θα την διαχειριστεί το αμερικανικό πολιτικό σύστημα θα εξαρτηθεί και από το ποιες θα είναι οι επιλογές του για το μέλλον των ΗΠΑ (σε έναν κόσμο που αλλάζει) και όχι μόνο. Εμείς θα περιμένουμε στις … οθόνες μας τις εξελίξεις που ούτως ή άλλως θα είναι καθοριστικές για όλο τον πλανήτη, Δύση και Ανατολή. Διονύσης Παντής, δικηγόρος, γεωπολιτικός αναλυτής

Political polarisation in the US in the run-up to the 2024 Presidential Elections: Trump vs. Biden again?

Political polarisation in the US in the run-up to the 2024 Presidential Elections: Trump vs. Biden again?

In the highly polarising political climate in the US and ahead of the 2024 Presidential election, a decision by the Colorado State Supreme Court puts a fire under the Republican Party's official candidate in the election season and in the primaries. The Supreme Court of the State of Colorado, by a slim majority of four justices against three who had a contrary opinion, prohibited former President Trump's candidacy to be included in the relevant election in application of the 14th Amendment section 3 of the US Constitution, claiming application of the "insurrectionist ban". Section 3 of the 14th Amendment to the U.S. Constitution, in a highly ambiguous and obscure way, states that it prohibits anyone previously sworn in (Senators, Representatives and other public officials such as judges) from holding public office if they have "engaged in sedition or rebellion" against the United States. President Trump has appealed this decision of the Colorado State Supreme Court to the Federal Supreme Court and this decision has been stayed until January 4, 2024 pending the decision of the Federal Supreme Court. The implications of this decision could be big as the nominations are locked in early January 2024. But it is not the only event that really poisons the political climate in the US ahead of next year's (2024) presidential election. The climate is being mined by the controversy over the issue of press freedom in the country. With the Trump side, a large part of the Republican party and certainly the "alternative right" (ALT Right), conservatives who declare/are themselves in favour of absolute, without exception, freedom of the press, accusing the Democrats and President Biden of trying to silence opposing voices by promoting their globalist agenda as globalists at the expense of American interests. In the latter category (free speech absolutism), the owner of the social media platform Elon Musk, who gave a platform to the fired FOX Channel's Tucker Carlson through his ownership of X/Tweeter, who publishes his shows with their huge impact on the platform, is prominent. Recently, last week, X/Tweeter reactivated the banned account of another highly controversial person: the red rag Alex Jones for supporters of the Democratic Party and President Biden. Shortly before, the also banned Tweeter account of former President Trump has been reactivated, an account that played a very important role in his election as the 45th President of the United States. Notably, his account has more than 87 million followers. But the involvement of the US judiciary in the 2024 presidential election is not limited to the Colorado Supreme Court's decision. It has been preceded by the "arrest" of former US President Trump for about half an hour in connection with the prosecution of him for the silent buyout agreement of a "porn star" who alleged an incident of paid love-making with him. This agreement, payment of a sum of money on condition of non-disclosure agreement of the 'fact' or in any case secrecy on the matter, is an agreement that is (also) common in the USA. But things are complicated by the electoral legislation on campaign spending: Can the President use campaign money for such an expenditure? Is it legal or does it violate election law? Is it an "offense" to prosecute the former President and the Republican Party's primary candidate for the upcoming 2024 Presidential Election (the one who admittedly a little more than a year out from the 2024 Presidential Election has the best chance of being the Republican Party's nominee)? The questions that are raised in one way or another in the public debate are many. Is it a fair prosecution in the context of equality of all before the law or is it a political prosecution? Is justice being used for political purposes 'as in third world countries' as has been denounced? Is it possible that the campaign financing of the local district attorney (it is alleged that funding from a foundation "of interest" of the famous George Sorros took place) is creating a biased environment? Regardless of the truths or lies surrounding the issue what is at stake for the US itself: is there an issue of Democracy or Equality before the Law as one side says or use of the judiciary to create political advantage destroying democracy and separation of powers? The questions are enough to ignite and inflame the political thermometer. Moreover, the persecution comes in a society where ideological, political, social, racial, gender and religious divisions are already intense. The political and business phenomenon "Trump" itself finds its cause and its causes in this reality. Since the 1980s, the two main ideological currents have been forming in the USA around concepts that take on a strong political significance, which this debate highlights. Central to the understanding of the political-social confrontation and its evolution from the 1980s to the present, and more recently (today) the polarization around the Trump prosecution or the Colorado Supreme Court decision, the concepts of Neoliberalism, Globalization, Progressive Liberalism, WOKE movement, Alt Right and the fight against any form of racism and discrimination against individuals in administration, justice, employment, etc. Neoliberalism and Globalisation

On the one hand we have neoliberalism and its twin sister: globalization. Neoliberalism, an economic - political theory that aims at the autonomy and complete liberalisation of economic activity, especially of large business groups and the really big capitalists, from any state or political control and from any social impact of their activity. It demands: deregulation of markets, abolition of any laws and rules that have been established by the State for the proper and socially beneficial functioning of markets (deregulation) and at best their self-regulation, permanent abstention of the State in the future (as a postulate) from such legislation, abolition of taxes on capital, inheritance, wealth in general. The prevalence of neoliberalism across the political spectrum (both Republican and Democratic) rests on its attempted connection with the concept of 'freedom' central to the American tradition - since the time of the first Protestant immigrants (or refugees from areas in Europe who were persecuted by the 'states' there). Freedom is understood as freedom from the interference - oppression of the state. Th It is on the exploitation of the noble worship of the average American's concept of freedom that the tycoons and their vastly financed by their enormous super-profits institutions have based their attack on their taxation by the "oppressive" state and their success in placing their economic activity, to a very large extent by targeting in advance any attempt to intervene or any person with such political intent, outside social and political control. Their ideological dominance was/is almost absolute: the inheritance tax was presented as a tax on (even) death (!), creating disgust. The tax and legal restrictions on capital, its concentration and circulation are an abolition of the freedom of the tycoon and "therefore" of any citizen (!). The neoliberal agenda is promoted through foundations they establish and well-paid "executives" who compete to see who will take the most extreme and inventive position to support them - and thus be the most useful and receive the highest pay that will ensure an ultra-luxurious life. With the control of the media, these ideologies of the neoliberal agenda dominate the entire public discourse so that any questioning of them seems extreme and graphic, directed against the American way of life.at is where they find the social Achilles' heel and that is where they methodically tread. Neoliberalism and its agents in the US demand and promote globalisation: the global prevalence of neoliberalism without - it goes without saying - political restrictions, the global movement of capital and especially financial capital without any political or border barriers, the "axiom" that there is no point in protecting the "local" (national) market and the local (national) currency which are at the mercy of the "international" movement of technically inflated (bubble) and autonomous financial capital from the real economy. In this context the financial sector is decoupled from the real industry, the industry of tangible goods. It creates its own financial products which are not subject to any pricing constraints: their value is what the market and its "ingenuity" gives them. These products create other products (derivatives, various forms of guarantees, futures, specialised 'collective' investment products, investment companies, stock exchange products, banking products) and these in turn create other products, creating huge surpluses (or bubbles?). This growth of the financial sector with its huge, unprecedented returns and capitalisation seemed to have no real rival, especially after the collapse of the 'communist bloc' (USSR and its Eastern European satellite countries of the COMECON) and the emergence of unipolarism which, however, became a 'unipolar moment'. The profits and salaries and bonuses of their top executives were astronomical compared to the best cases of industrial commodities. Why bother with ... producing traditional commodities when there is the "magic" financial product? And profits that do not depend on traditional consumption in the Keynesian model nor on the labor factor that demands ... wages. This production can move to the third world with its low labour costs and to countries without the odious labour laws. The citizen-consumer-worker loses the utility he had in the economy and production under the Keynesian model where growth was based on mass consumption. He becomes, at best, useless, and at worst an obstacle to profitability. This process creates armies of 'disillusioned' and 'betrayed' citizens, who cling to - and recall - 'traditional values' or their memory as their memory may recall them. But the business class is also divided into traditional industries (heavy manufacturing, construction - former President Trump's business - tourism, energy, consumer products) and the financial sector with its incredible dynamism and capital gigantism, with the cutting-edge technology giants and their crazy stock market returns in between, and industries and products with privileged relationships (or their executives) with financial capital. Progressive liberalism, anti-racism and the WOKE movement On the other hand, the intense social, economic, political and ideological contradictions are not allowed to be solved in the USA through the traditional in Europe in the 80s and 90s capital-labour conflict (before the transfer of the American model to Europe). The dominant ideology targets social change, leftist thinking and political agenda as a traitorous ideology that works for the benefit of the enemies of the USA. It was a time when minimal differentiation could be labeled as national treason or even collaboration with the enemy (McCarthyism - cold war). This institutional political - social exclusion leads the disadvantaged (racially, ideologically, politically, socially, based on sexual orientation, etc.) groups to turn and activate with great intensity their process of "social differentiation" towards other "more permissible" (initially non-political) directions. The aim (conscious or unconscious) of this process was - and still is - to propose new criteria and values for the evaluation and moral comparison of individuals, which will at best replace the old ones and give the required moral - political - ideological advantage denied by the dominant ideology to individuals from the minority oppressed groups. In the "worst" case, values will be created - highlighted so that the comparison will be made with different criteria from the dominant ones, making the individuals bearers of the new or dominant ideology embedded in two moral - social - political - ideological systems NON-COMPARATIVE (in permissible polarization!). Academics and researchers who had ideological concerns, doubts and challenges of the "dominant ideology" turned to what was "allowed": research related to racial (and gradually other) discrimination or stereotypical representations and behaviours created and reproduced by the dominant ideology. The harsh reality of intense social contrasts is investigated in a context closer to the individual and inter-individual relations and ... away from the forbidden zone of social - class inequalities. Reflection initially (30s) turned towards representations and interpretations of 'stereotypes' associated with racial differences. They were studied in the first stage under the prism of "aggression" and in direct coordination with the dominant ideology and the aim of its effective suppression, attributing inferiority to personal individual moral disadvantage (aggression). But things in American universities have changed dramatically since the 1970s and the shock of the Vietnam War and the anti-war movement. Many researchers are now turning, and in principle, to the study of so-called sabtle racism. They study the so-called "zeitgeist" and the underlying racist tendency that embodies and stems from the country's much harsher and more visible, racist past. In other words, we are talking about covert racism. The effort is now turning ALL THE MORE to intervention and intervention policies for its elimination. The choice of the politically correct. Examples of such covert racist behavior are the, despite legal equality, discriminatory treatment of "colored" students in schools or of colored lawbreakers by the courts (judges, police, juries, etc.) compared to the treatment of whites. This is where the high proportion of people of color in prison can be attributed to a significant degree. Investigations are being extended to people in the LGBTQ community and discrimination against women. The research and public discourse is rapidly highlighting manifestations of "subtle" subtle racism and creating the foundation for the creation of the movement of people who believe they are suspicious of these manifestations and have "woken up" i.e. the WOKE movement as opposed to the ideology and values of the WASP (White Aglo Saxon Protestants). How do you explain and what background potentially motivates the prosecution (or "persecution") of Trump? The political - social confrontation in the US, to the extent that it can really be explained by the above analysis and within the limitations of the schematic descriptions that precede it, is currently moving around two blocks : on the one hand financial capital and progressive liberals (anti-racism, LGBT rights, equality, political correctness, WOKE culture, liberal democracy - liberal democracy; liberal international order - liberal international order; gun control, yes to abortion, US obligation to dominate the liberal democratic model globally, globalization) and on the other hand traditional industrialists and the bearers of traditional WASP values (gun control, fetal rights, abortion ban, anti-LGBT rhetoric and policy, America first, isolationism, anti-globalization, bringing back production to America and the industrial plants that left, priority to deter China, we need to get along with Russia, fence on the Mexican border, no public health care, traditional values in education, lowering -and more- taxes, Alt Right, etc.).

The political phenomenon of Trump and the kinetic character that his support takes on are justified in the context of the above scheme: on the one hand, neoliberalism increases the political power of money magnates like Trump , since it leaves them a large margin of capital concentration and autonomy, even though they oppose the hegemony of finance capital and its global political project of globalization. On the other hand, it concentrates the discontent of citizens who are marginalised in the context of neoliberalism and globalisation. It also explains the resilience of the Trump political phenomenon and why the Republican party (most of it), despite any opposition, is rather locked into supporting him: he is presented as representing not only the interests of traditional industrialists but also those of citizens marginalised by extreme liberalism and globalisation that moves economic activity across borders. The two poles are entrenched in their polemical positions, with no 'common ground', with the tendency for the confrontation to take on the character of domination and absolute hegemony of one over the other, even though their polemics correspond to the realities of a rapidly changing era, and these changes are not only coming from within the United States ... For example, the 'globalisation' that was advocated in the 1980s and 1990s when the hegemony of the USA was unquestioned and created a comparative advantage for the American giants by opening up markets in which they had no real rivals may no longer be as useful to these elites. The dynamism of economic growth in Asia is changing the real beneficiary of the globalization process. It also changes the subject (elite or state subject) that claims to further promote globalization (since it benefits more comparatively). At the same time, opposite processes of decoupling of the economies of the West from those of "authoritarian" Asia are released, creating different political demands and a different environment and different needs and strategies.

A possible new banking crisis could also halt the rally of the financial El Dorado in the US and the West in general. Social cohesion in such a potential environment may require new approaches (both ideological-political and economic, such as an emphasis on public infrastructure). In this case, the Western advantage of control and dominance in the financial sector will suffer a major blow and will bring to the surface disadvantages in mainly strategic infrastructure and de-industrialisation that neoliberal doctrine and globalisation has brought about in favour of the (no longer) third world. The rapid geopolitical questioning of monopoly and the global dominant role of Western financial capital creates an ideological vacuum on how the American political system, and American society, should adapt to the new economic reality shaped by an intensely revisionist and "impertinent" to the previous "international order" emerging multi-polar project.

The Trump prosecution and the Trump phenomenon may therefore be the tip of the iceberg. Perhaps there are others who can express the current that seems to support him. How the American political system handles it will also depend on what its choices are for the future of the US (in a changing world) and beyond. We will be waiting on our ... screens for developments that will be decisive for the whole planet, West and East, anyway. Dionysis Pantis, lawyer, geopolitical analyst

Translated with DeepL.com (free version)