Που το πάει η Τουρκία ; Διονύσης Παντής - Νομικός, "Δικηγόροι για τα Εθνικά Θέματα" στο NET 24 μ...
Τουρκολιβυκό μνημόνιο και εκμετάλλευση φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και την ελληνική ΑΟΖ
Ο Διονύσης Παντής στο Κανάλι Ένα 90,4 | 26.5.2022
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΝΤΗΣ στην εκπομπή ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ και το Θάνο Χούπη 03 01 2022
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΝΤΗΣ στην εκπομπή ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ και το Θάνο Χούπη (03/01/2022)
ΗΑΕ - Τουρκία: από τον ανταγωνισμό στην συνεργασία;
Τουρκικός Ισλαμισμός & Ελληνισμός: Ο Διον. Παντής στην εκπομπή του Δ. Αρ...
Ο "δεύτερος" πόλεμος ανεξαρτησίας του Ερντογάν
Τουρκική ισλαμική οικονομία και τραπεζική, ισλαμική ελίτ, αραβοτουρκικός ανταγωνισμός στον αναδυόμενο ισλαμικό γεωπολιτικό χώρο
Τουρκολιβυκό Μνημόνιο : στρατηγική πρόκληση σε Αιγαίο και Μεσόγειο
Η οικονομική - νομισματική κρίση στην Τουρκία και οι οικονομικές συμφωνίες με τα ΗΑΕ
My article published in GR DIPLOMATIC CD (Aprils issue) : The strategic challenge of MAVI VATAN (Blue Homeland) for Greece.
The strategic challenge of MAVI VATAN (Blue Homeland) for Greece.
The Blue Homeland (MAVI VATAN) of the Islamists Erdogan and the AKP (Justice and
Development Party) is a strategic challenge for Greece.
The Turkish MAVI VATAN theorem incorporates all the "classic"
Turkish disputes thus reaching its limits: that of the Greek
continental shelf, in a view as a given consequence of the
blackmail with regard to the casus belli (decision of the
Great - Turkey is traditionally magnified with Kemal .. or with
- Mohammed alike - Turkish National Assembly on 8 June 1995)
of not extending the coastal zone and its extension beyond the
six miles, although Greece explicitly adheres to this agreement
and refrains from expanding into the Aegean proving to be a
peaceful force of responsibility and stability; the "declared"
search and rescue zone that ostentatiously verbally "claims"
east of the 25th parallel ("consequence" of the "claim" of the
continental shelf and lack of EEZ for the islands), the extreme
aggressive revisionism of the creation of “gray zones” (not only
in the Aegean; see also Crete – Gavdos island).
But MAVI VATAN, in addition to the "Aegean-centered" challenge
to the sovereignty and sovereign rights of Greece, adds the
complete challenge to Greek sovereign rights in the Eastern
Mediterranean (zeroing the EEZ of the Greek islands and
preventing the right of expansion of the Aegean which
supposedly unites the Turkish with the Libyan EEZ).
It attempts to limit the Greek Exclusive Economic Zone
(EEZ) in the Eastern Mediterranean to a small part of
the southwest (!), questioning its ability to communicate
with the EEZs of all other countries in the region (cutting
Greece off essentially from the Eastern Mediterranean).
In other words, this is an openly aggressive dogma, an
expression of extreme maximalism based on the extortion of a
hot “incident” or an extended war.
In the face of this strategic challenge, Greece - in principle -
should be on full and direct vigilance, diplomatic and military
and conduct continuous analysis and monitoring of Turkish
movements, in order to deal with and prevent its aggressive
revisionist plans in a timely manner. It should be noted that,
after the failed coup of 2016, the last pro-Western networks
in the country were neutralized, weakening the possibilities of
any substantial Western influence and substantial deterrence
of the maximalist anti-Western and anti-Greek Islamo-Turkish
strategy.
However, the Greek side was content with the assurances of the
Libyan Foreign Minister that they will not sign a Turkish-Libyan
EEZ delimitation agreement, despite Saraj's travels to Istanbul
and the growing expansion of relations at all levels of Turkey
with the "Provisional Government of the National) of Saraj.
Furthermore, Greece did not properly assess Turkey's ability to
change on the grounds of the hasty situation the GNA was facing.
The limitation of retaliation on the weak side of Libya (removal
of the Libyan ambassador), the lack of will to have an equivalent
effect on the strategic challenge of the Turkish-Libyan
memorandum was a source of wrong messages send.
The message soon received from international actors in the Eastern
Mediterranean has led to or facilitated or endangered dangerous
relocations of partners, even those who have the psychological
preference to work with us (Greece) instead of Turkey.
The hasty agreements with Italy and Egypt, with Greece making
concessions of fishing rights within the Greek EEZ vis-a -vis
Italy, reducing its demands for a full EEZ of the islands - even
in the case of Crete the largest in size of the Greek islands- ,
the inability to convince the organizing EU partner Germany to
participate in the Berlin Conference on Libya and the absence of
the country in Libyas developments (until the recent pro-Turkish
also formed with complaints-financing new Government), the
“cruises” of “Oruch Reyes” and “Cesme” in the Aegean etc., do not
seem to have provided sufficient treatment.
The lack of understanding or acceptance of the reality of the
strategic challenge that the Turko-Libyan memorandum constitutes
for the country (by government and opposition alike) leads to the
consequent inability to explain to enemies and friends, in its
true dimensions, the importance of the Turko-Libyan Memorandum
wich applies the MAVI VATAN Turkish dogma in the Eastern
Mediterranean), an essential element of a successful diplomatic
strategy.
It is also necessary to explain to our allies the structural
anti-Westernism of the Islamic regime in Turkey. A reminder that
Turkish Islamism is a stream of thought that answers the question
of how Turkey can reverse its relationship of dependence and
domination on the West is required.
The Turkish Islamic plan politically facilitated the process of
democratization of Turkey by introducing multi-party system in
the country and financially by the clever exploitation of
neoliberalism to connect the (Islamic) capital of the East
(Anatoli) with the international financial system and thus,
obtain the necessary funds to grow.
The irony of the matter is that both developments (political and
economic) that made possible the predominance of Turkish Islam
were promoted or rather, applauded by the West!
Dionisis Pantis,
Lawyer at the Supreme Court,
Αρθρο μου στο GR DIPLOMATIC CD : Η στρατηγική πρόκληση της MAVI VATAN (Γαλάζιας Πατρίδας)
Η στρατηγική πρόκληση της MAVI VATAN (Γαλάζιας Πατρίδας)
Η
Γαλάζια Πατρίδα (MAVI VATAN) των ισλαμιστών Ερντογάν και AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) αποτελεί στρατηγική
πρόκληση για την Ελλάδα.
Το
θεώρημα της MAVI VATAN ενσωματώνει, φτάνοντας τα ακρότατα στα όρια τους, όλες
τις «κλασικές» τουρκικές αμφισβητήσεις: της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας, θεώρησης
ως δεδομένης απόρροιας της εκβίασης με
το casus belli (απόφαση της Μεγάλης - η Τουρκία …
μεγαλοπιάνεται παραδοσιακά με .. Κεμάλ ή με … Μοχάμεντ - Τουρκικής
Εθνοσυνέλευσης στις 8ης Ιουνίου 1995) της μη επέκτασης της αιγιαλίτιδας
ζώνης από τα έξι μίλια, παρότι η Ελλάδα ρητά επιφυλάσσεται για την άσκηση της
και απόσχει από επέκταση της στο Αιγαίο ως φιλειρηνική δύναμη ευθύνης και
σταθερότητας, την «δηλούμενη» ζώνη
έρευνας και διάσωσης που επιδεικτικά βερμπαλιστικά «αξιώνει» ανατολικά του 25ου
παράλληλου («απόρροιας» της «αξίωσης» μηδενικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ των νησιών),
τον ακραία επιθετικό αναθεωρητισμό της δημιουργίας γκρίζων ζωνών (όχι μόνον στο
Αιγαίο βλέπε και Κρήτη – Γαύδο).
Αλλά η
MAVI VATAN, επί πλέον της «αιγαιοκεντρικής» αμφισβήτησης της κυριαρχίας και των
κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προσθέτει την πλήρη αμφισβήτηση των
Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο (μηδενίζοντας την ΑΟΖ των ελληνικών νησιών και αποτρέποντας το
δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδα ζώνης ανατολικά του ψευτοδιαδρόμου που δήθεν
ενώνει της τουρκική με την Λιβυκή ΑΟΖ). Επιχειρεί να περιoρίσει την Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική
Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο σε
ένα μικρό τμήμα της νοτιοδυτικά (!) αμφισβητώντας την δυνατότητα επικοινωνίας
της με τις ΑΟΖ όλων των υπολοίπων χωρών της περιοχή (αποκόπτοντας την Ελλάδα
ουσιαστικά από την Ανατολική Μεσόγειο).
Πρόκειται
δηλαδή για απροκάλυπτα επιθετικό δόγμα, έκφραση ακραίου μαξιμαλισμού που στηρίζεται στην
εκβίαση θερμού επεισοδίου ή εκτεταμένου πολέμου.
Απέναντι
σε αυτή την στρατηγική πρόκληση η Ελλάδα – καταρχήν - όφειλε (και οφείλει) να βρίσκεται
σε απόλυτη και άμεση εγρήγορση, διπλωματική και στρατιωτική και συνεχή ανάλυση
και παρακολούθηση των Τουρκικών κινήσεων, ώστε, έγκαιρα, να αντιμετωπίζει και
αποτρέπει τους επιθετικούς αναθεωρητικούς σχεδιασμούς της. Σημειωτέον
ότι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016,
εξουδετερώθηκαν τα τελευταία φιλοδυτικά δίκτυα στην χώρα,
αποδυναμώνοντας τις δυνατότητες ουσιαστικής δυτικής επιρροής και ουσιαστικής
αποτροπής της μαξιμαλιστικής αντιδυτικής και ανθελληνικής ισλαμοτουρκικής στρατηγικής.
Όμως, η
ελληνική πλευρά αρκέστηκε στις διαβεβαιώσεις του Λιβύου ΥΠΕΞ ότι δεν θα
προχωρήσουν σε υπογραφή τουρκολιβυκής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ, παρόλα τα ταξίδια Σάρατζ στην Κωνσταντινούπολη
και την ολοένα μεγαλύτερη διεύρυνση των σχέσεων σε όλα τα επίπεδα της Τουρκίας με
την «Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Σαράτζ. Δεν εκτίμησε σωστά
την δυνατότητα της Τουρκίας να αλλάξει
στο έδαφος τους συσχετισμούς υπέρ του GNA.
Περαιτέρω,
ο περιορισμός των αντιποίνων στην αδύνατη πλευρά της Λιβύης (απομάκρυνση Λίβυου
πρέσβη), η έλλειψη βούλησης ισοδύναμου αποτελέσματος αντίδρασης απέναντι στην
στρατηγική πρόκληση του τουρκολιβυκού μνημονίου αποτέλεσε πηγή λάθος μηνυμάτων.
Το
μήνυμα που ελήφθη σύντομα από τους διεθνούς δρώντες στην Ανατολική Μεσόγειο
οδήγησε σε ή διευκόλυνε ή διακινδυνεύει επικίνδυνες μετατοπίσεις εταίρων, ακόμη
και όσων έχουν την ψυχολογική προτίμηση να συνεργαστούν μαζί μας αντί με την
Τουρκία.
Οι
εσπευσμένες συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, με την Ελλάδα να προβαίνει σε
παραχωρήσεις δικαιωμάτων αλιείας εντός της Ελληνικής ΑΟΖ έναντι της Ιταλίας, μειώνοντας
τις αξιώσεις της για πλήρη ΑΟΖ των νησιών ακόμη και στην περίπτωση της Κρήτης,
η αδυναμία να πείσει την διοργανώτρια εταίρο Γερμανία να συμμετέχει στην
Διάσκεψη του Βερολίνου για το Λιβυκό και η απουσία της χώρας στην Λιβύη (μέχρι
και την πρόσφατη φιλοτουρκική επίσης σχηματισθείσα με καταγγελίες … χρηματισμών
νέα Κυβέρνηση), οι κρουαζιέρες των Ορούτς Ρέις και Τσεσμέ στο Αιγαίο κ.α., δεν
φαίνεται ότι αποτέλεσαν επαρκή θεραπεία.
Η
έλλειψη κατανόησης ή αποδοχής της πραγματικότητας της στρατηγικής πρόκλησης που
συνιστά για την χώρα το Τουρκολιβυκό
μνημόνιο (από κυβέρνηση και αντιπολίτευση) οδηγεί στην συνακόλουθη αδυναμία να
εξηγηθεί, σε εχθρούς και φίλους, στις πραγματικές της διαστάσεις, η σημασία του
Τουρκολιβυκού Μνημονίου (εφαρμοστικής ενέργειας της MAVI VATAN στην Ανατολική
Μεσόγειο), απαραίτητο στοιχείο επιτυχημένης διπλωματικής στρατηγικής αντιμετώπισης
του.
Επίσης
απαραίτητη η εξήγηση του δομικού αντιδυτικισμού του ισλαμικού καθεστώτος στην
Τουρκία. Υπενθύμιση δηλαδή του ότι, ο Τουρκικός Ισλαμισμός αποτελεί ρεύμα σκέψης
που απαντά στο ερώτημα του πως μπορεί η Τουρκία να αντιστρέψει την σχέση
εξάρτησης και κυριαρχίας της από την Δύση.
Το
Τουρκικό ισλαμικό σχέδιο διευκόλυναν πολιτικά η διαδικασία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας με την εισαγωγή στην
χώρα του πολυκομματισμού και οικονομικά η επιτήδεια εκμετάλλευση του
νεοφιλελευθερισμού ώστε να συνδεθεί το (ισλαμικό) κεφάλαιο της Ανατολής με το
διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και λάβει τις αναγκαίες πιστώσεις για να
αναπτυχθεί.
Το
ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι και οι δύο εξελίξεις (πολιτική και οικονομική) που
κατέστησαν δυνατή την επικράτηση του τουρκικού ισλαμισμού προωθήθηκαν ή επικροτήθηκαν
από τον Δύση !
Οι επιπτώσεις του αποκλεισμού μας από την Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη και η Ελληνική αντίδραση
Γράφει ο
Διονύσης Παντής,
Δικηγόρος στον Αρειο
Πάγο
Η
διοργάνωση διεθνούς διάσκεψης που επιζητά νομιμοποίηση τελώντας υπό την αιγίδα
του ΟΗΕ, οφείλει να σέβεται τις αρχές του, μεταξύ των οποίων και την θεμελιώδη
αρχή της αντιπροσωπευτικότητας του Οργανισμού. Ο Οργανισμός δεν συντίθεται από
αρεστά μέλη, αποκλείοντας τους μη αρεστούς κατά το δοκούν των «οργανωτών» του,
αλλά από το σύνολο των κρατών μελών. Αυτή η αρχή κρίθηκε απαραίτητη για την
επιτέλεση των σκοπών του και αποτελεί έκτοτε θεμέλιο της λειτουργίας του.
Η
Ελλάδα είναι κράτος που γειτνιάζει με την Λιβύη (βρίσκεται απέναντι από τμήμα
των λιβυκών ακτών στην Μεσόγειο), έχει στην περιοχή βαθύς πολιτισμικούς και
πολιτικούς δεσμούς, αναφερόμενους στην αρχαία αλλά και στην πολύ πιο σύγχρονη
ιστορία της, η εξωτερική της πολιτική την έχει καταστήσει αξιόπιστο συνομιλητή,
εταίρο και σύμμαχο σε κράτη της Μεσογείου που άμεσα επηρεάζονται από την Λιβυκή
κρίση (πχ Αίγυπτο). Η νεοοθωμανική στρατιωτική παρέμβαση ακόμη προσδίδει
ευρύτερη σημασία στη Λιβυκή κρίση καθιστώντας την ζωτικής σημασίας περιφερειακό
ζήτημα ασφάλειας της λεκάνης της Μεσογείου. Η Ελλάδα αξιόπιστη, επιθυμητή από
πολλούς και αναγκαία συμμετέχουσα και έμπιστη μεσολαβήτρια μπορεί να
εξασφαλίσει τα συμφέροντα της και να λειτουργήσει και ως παράγοντας προαγωγής
της Ευρωπαϊκής ασφάλειας φτάνει αυτό να γίνει κατανοητό (και να είναι
επιθυμητό) από τους ηγεμονεύοντες στην ΕΕ και τους κυβερνώντες στην Ελλάδα .
Η
άρνηση πρόσκλησης της χώρας μας στην σχεδιαζόμενη διάσκεψη αποτελεί ένδειξη
μεροληπτικής διπλωματίας και διαμεσολάβησης, μέσω επιλεκτικών αποκλεισμών. Μη
λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική κατάσταση της περιοχής, η μεροληψία αυτή εκ
των πραγμάτων καθιστά επιφυλακτικούς και τους εν τέλει προσκεκλημένους, οι
οποίοι λογικά αναζητούν την σκοπιμότητα. Αυτή λοιπόν η μεροληψία και η
επιφυλακτικότητα που δημιουργεί η υποκρυπτόμενη σκοπιμότητα αποτελεί παράγοντα
αρνητικό για την εξέλιξη της ίδιας εν τέλει της Διάσκεψης. Χαρακτηριστική είναι
η δήλωση που εμπεριέχει την έκπληξη του Στρατάρχη Χαφτάρ και του Λιβυκού
Εθνικού Στρατού (LNA) για την μη πρόσκληση της Ελλάδας : “Ρωτάμε γιατί η Ελλάδα
δεν έχει προσκληθεί στις συνομιλίες του Βερολίνου. Μήπως δεν είναι η Ελλάδα μία
από τις χώρες που επηρεάζονται περισσότερο από αυτή τη σύγκρουση;». Και να
θυμίσω ότι είναι μόλις λίγες ημέρες από την αποχώρηση του Στρατάρχη από την
Μόσχα σε εκεί προσπάθεια μεσολάβησης της Ρωσίας με την Τουρκία. Σημειωτέον είναι
ότι εκεί δεν ισχυρίζονταν οι διοργανωτές ή ζητούσαν να τεθεί η μονομερής τους
ενέργεια υπό την αιγίδα του ΟΗΕ όπως φιλοδοξεί το Βερολίνο προβάλλοντας την
προσωρινή ιδιότητα του του μη μονίμου μέλους του ΣΑ.
Η
Ελλάδα είναι λοιπόν σημαντικός παράγοντας για την εξυπηρέτηση του «εκφρασμένου»
στόχου της Διάσκεψης, της ειρήνευσης δηλαδή στην περιοχή.
Όποιος
όμως θέλει να εξυπηρετήσει αμιγώς συμφέροντα της εθνικής τους εξωτερικής
πολιτικής, τα οποία είναι αντίθετα ή συγκρούονται με τα συμφέροντα άλλων κρατών
και επιδιώκει να μην τα λάβει υπόψη του ή να δημιουργήσει de facto κατάσταση
αποκλείοντας επιλεκτικά, δεν μπορεί υποκριτικά να καλύπτει τις επιδιώξεις του
και με την αιγίδα του ΟΗΕ !
Πολλώ
δε μάλλον ο ελληνικός αποκλεισμός αυξάνει την καχυποψία επειδή με την
διοργανώτρια Γερμανία η Ελλάδα συνδέεται με ισχυρούς εταιρικούς δεσμούς καθώς
συναποτελούν Κράτη Μέλη της ΕΕ στην οποία έχουν εναποθέσει την εξυπηρέτηση
ζωτικών συμφερόντων τους. Εξαιτίας της σημασίας της στρατηγικής αυτής
συμμετοχής για την εξυπηρέτηση θεμελιωδών κρατικών συμφερόντων η ΕΕ διέπεται
από αρχές μεταξύ των οποίων αυτή της κοινοτικής αλληλεγγύης.
Η
Ελλάδα μάλιστα έχει θέσει υπόψη και της Γερμανίας αλλά και των λοιπών εταίρων
της στην ΕΕ ότι η παράνομη Τουρκική ενέργεια συνομολόγησης ψευτοοριοθέτησης ΑΟΖ
με την «κυβέρνηση» της Λιβύης υπό τον Σαράτζ, ενός από τα δύο μέρη της Λιβυκής
ένοπλης κρίσης αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών της στις θαλάσσιες
ζώνες τους βάσει του δικαίου της θάλασσας τα οποία αποτελούν μέρος της
Ελληνικής και Ευρωπαϊκής επικράτειας. Επιπρόσθετα, η Τουρκία, επεμβαίνοντας
στρατιωτικά στην Λιβύη αποτελεί και γιαυτό τον λόγο αποσταθεροποιητικό
παράγοντα στην περιοχή. Το δε σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας αναγνωρίζουν και
προσβλέπουν σε αυτόν τόσο ο Στρατάρχης Χαφτάρ όσο και γείτονες χώρες στην
περιοχή.
Η
ΕΕ φαίνεται να επιδιώκει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας των κρατών
μελών τους ώστε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού
εξασφαλίζοντας υπό ευνοϊκότερους όρους τα κυριαρχικά τους συμφέροντα.
Υπό
το πρίσμα των παραπάνω είναι εύλογο το ερώτημα του Στρατάρχη Χαφτάρ αλλά και οι
ανησυχίες εμάς των Ελλήνων για το τι εν τέλει «σημαίνει» η πρωτοφανής αυτή
υποτίμηση της Ελλάδας από την διοργανώτρια εταίρο μας
Γερμανία. Έτι περαιτέρω μάλιστα, την ανησυχία αυτή επιτείνει το γεγονός ότι η
Γερμανία επιδιώκει να ηγηθεί του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος και το εύλογο ερώτημα
είναι τι σημαίνει η στάση αυτή για την προάσπιση των εθνικών μας
συμφερόντων όντας μέλος της ΕΕ.
Από
την άλλη πλευρά ανησυχία δημιουργεί και η διαφαινόμενη αδυναμία της νέας
Ελληνικής Κυβέρνησης να εξασφαλίσει την αξιοπρεπή και ανάλογη των
διακυβευόμενων συμφερόντων της εκπροσώπηση της. Ανησυχία προκαλεί επίσης ότι
μέχρι σήμερα δεν έχει επίσημα αντιδράσει όπως την υποχρεώνει η ένταση της
υποτίμησης, η ιστορία και η ευθύνη εκπροσώπησης της χώρας.
Την
ιδιαίτερη θέση της η Ελλάδα στον κόσμο και την περιοχή την έχει λάβει εκ των
αγώνων για ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία και δημοκρατία και την ιστορία της.
Ουδείς δύναται να την αμφισβητήσει φτάνει η ίδια να είναι αποφασισμένη να την
προασπίσει. Και αυτό είναι ζήτημα και υποχρέωση της εκλεγμένης του κυβέρνησης και
του ελληνικού λαού.
Ο
πρώην ΥΠΕΞ κος Νίκος Κοτζιάς αρθρογράφησε στη Καθημερινή της
Κυριακής στις 8/12/2019 σχετικά με το θέμα της ψευτοοριοθέτησης και
της επιβεβλημένης Ελληνικής σοβαρής, πραγματικής και σθεναρής
εναντίωσης, η οποία δίνει σε φίλους και εχθρούς το σαφές μήνυμα ότι η χώρα
είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της και στην βάση
αυτή είναι αξιόπιστος σύμμαχος (και όχι a priori -και παθητικά- predictable).
Εκ
των πολύ πρακτικών και άμεσων εννέα συμβουλών του και σε σχέση με το αναφυόμενο
θέμα, ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά του ότι: « … η κυβέρνηση όφειλε να
προωθήσει μέτρα οικονομικών και διπλωματικών κυρώσεων από την Ε.Ε. εις βάρος
της Λιβύης μέχρι την ακύρωση της συμφωνίας. Αυτό δύναται να στηριχθεί στο ότι
πετύχαμε πριν από δύο χρόνια τη δέσμευση του συμβουλίου των ΥΠΕΞ της Ε.Ε. να αποτελεί
κριτήριο το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης έναντι τρίτων.» Επίσης σε ανάρτηση του
σε σόσιαλ μίντια (TWEETER) αναφέρει ότι «Οταν Ιταλοί ετοίμαζαν διασκεψη Παλέρμο
για Λιβύη τους έστειλα προκαταβολικά σαφές μήνυμα. Χωρίς παρακάλια: “καμία
απόφαση δεν θα προχωρήσει αν δεν κληθεί η Ελλάδα. Αλλιώς το βέτο θα είναι στο
τραπέζι Συμβουλιου ΥΠΕΞ ως προς θέματα διάσκεψης”. Έτσι οφειλαν να κινηθούν και
τώρα»
Η
κυβέρνηση κατ΄ ελάχιστον πρέπει να διαμηνύσει προς όλους τους ενδιαφερόμενους
ότι από την στιγμή που τα νόμιμα συμφέροντα και οι ανησυχίες της δεν
λαμβάνονται υπόψη αίρει προσωρινά την υποστήριξη -επί τη βάση του consensus (το
οποίο δεν υφίσταται πλέον)- κάθε υποστηρικτικού προς την “κυβέρνηση” της Λιβύης
μέτρου και ζητά την προώθηση οικονομικών και διπλωματικών κυρώσεων. Δυστυχώς η
σιωπή της κυβέρνησης δείχνει ότι παραμένει πιστή στην αδράνεια και την
μεταφυσική λατρεία της «προβλεψιμότητας». Έτσι όμως δεν
προασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα και οι αναγκαίες συμμαχίες της χώρας.
Επίσης
άμεσης ανάγκης και η προτροπή του πρώην ΥΠΕΞ «να σοβαρευτούν οι
κυβερνητικοί και να σταματήσουν να χασκογελούν όταν μιλούν για τη «διπλωματία
των κανονιοφόρων» που προωθεί η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ, ακόμα και στην
αιγιαλίτιδα ζώνη της. Αν δεν έμαθαν τίποτα από τη συμπεριφορά της Τουρκίας στη
Συρία, τότε μάλλον δεν έχουν καταλάβει ούτε τα στοιχειώδη που απαιτεί η
εξωτερική πολιτική της χώρας.» Για αυτούς που δε είναι «μελετηροί» ή αδυνατούν
να αντιληφθούν την πραγματικότητα, ως γίγνεσθαι και αρέσκονται σε ούτως ή άλλως
αποτυχημένα στερεότυπα σκέψης του παρελθόντος καθηλωμένοι στην αντίληψη της
ελέω θεού αριστείας, να τους θυμίσουμε ότι η Τουρκία προέβη σε τρείς επεμβάσεις
στρατιωτικές στην Συρία, ακόμη και με την «άρνηση» των ΗΠΑ και ότι στην Συρία
έχουν «κληρονομήσει» ένα παραστρατιωτικό σώμα «πεινασμένο» για συρράξεις, που
χρησιμοποιούν και στην Λιβύη, μαζί με αρκετά άλλα που θα έπρεπε να ενδιαφέρουν
και ανησυχούν τους γελώντες, αλλά ας μην … τους κουράσουμε περαιτέρω για την
ώρα.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο militaire.gr στις 17.1.2020. Ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.militaire.gr/oi-epiptoseis-toy-apokleismoy-mas-apo-tin-diaskepsi-toy-verolinoy-kai-i-elliniki-antidrasi/?fbclid=IwAR190ZFFu9_PgaNrjlkIp78UvI8q0zIajS850dq7-GuD8dQz-lsof2x3UDw