Κατευνασμός, στρατηγική για σοβαρά και μεγάλα προβλήματα.

[όχι ότι έχει καμία σημασία αλλά για να το ξέρετε] "Οι στρατηγικές του κατευνασμού και της πρόσδεσης στο άρμα του αντιπάλου δεν είναι χρήσιμες για να αντιμετωπίσει κανείς επιτιθέμενους. Και οι δύο προσβλέπουν την παραχώρηση ισχύος σε ένα αντίπαλο κράτος, γεγονός που σε ένα άναρχο σύστημα αποτελεί εγγύηση για σοβαρά προβλήματα. Με την πρόσδεση στο άρμα του αντιπάλου, το απειλούμενο κράτος εγκαταλείπει την ελπίδα να εμποδίσει τον επιτιθέμενο να αποκτήσει ισχύ εις βάρος του ... Ο κατευνασμός είναι μία πολύ φιλόδοξη στρατηγική. Ο κατευνάζων αποσκοπεί στο να τροποποιήσει την συμπεριφορά του επιτιθέμενου παραχωρώντας του ισχύ, ελπίζοντας έτσι ότι η χειρονομία αυτή θα κάνει τον επιτιθέμενο να αισθάνεται πιο ασφαλής με αποτέλεσμα να μειωθεί ή επαλειφθεί το κίνητρο της επιθετικότητας του... ο κατευνασμός και η πρόσδεση στο άρμα του αντιπάλου είναι αναποτελεσματικές και επικίνδυνες στρατηγικές επειδή επιτρέπουν την ανατροπή της ισορροπίας ισχύος εις βάρος του απειλούμενου κράτους..." John J. Mearsheimer, Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗς ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, μετάφραση Κωνσταντίνος Κολιόπουλος, εκδόσεις Πολιτεία. O John J. Mearsheimer είναι αυτός που μέσα από την ανάλυση του προέβλεψε την γεωπολιτική ζημία από την εντελώς αδόκιμη και αποπροσανατολιστική για τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα εμπλοκή στον Πόλεμο του Κόλπου και στην Ουκρανική σύγκρουση, ενώ οι ΗΠΑ έπρεπε να επικεντρώσουν την ισχύ τους στην ανάσχεση του μοναδικού πραγματικού τους ανταγωνιστή: την Κίνα. Ούτε και εκεί στις ΗΠΑ είχε σημασία η προειδοποίηση. Κατά επιτρεπτή αναλογία η Ελλάδα με την πολιτική κατευνασμού (με μικρά επεισόδια ανάσχεσης, αλλά όχι ουσιαστικής εξισορρόπησης και ασυνεπούς στο χρόνο και αναποτελεσματικής στρατηγικής μετάθεσης βαρών (διεθνοποίηση Κυπριακού, Ελληνοτουρκικά ευρωπαϊκό πρόβλημα, ελληνοτουρκικά σύνορα σύνορα ΕΕ Τουρκίας) από το 2002 όπου ανέλαβε στην Τουρκία τηςν εξουσία το ΑΚΠ η τουρκοϊσλαμική δηλαδή θεώρηση για την Τουρκία, άφησε την Τουρκία να αναπτύσσεται - επεκτείνεται αναζητώντας ανενόχλητη την Περιφερειακή (σε Βαλκάνια, Καύκασο/Κεντρική Ασία, Μέση Ανατολή αλλά γιατί όχι ευρύτερη Ανατολική Ευρώπη και Βόρεια και Δυτική Αφρική) Ηγεμονία & ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ με τις ευλογίες και ελληνικής ελίτ αλλά και ΗΠΑ που προσέβλεπαν σε συνεργασίες με τους φιλόδοξους τούρκους ισλαμιστές «επιχειρηματίες».