Η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2024: Πάλι Τραμπ εναντίον Μπάιντεν;

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ SITE DOCUMENTONEWS.GR ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΆΤΩ LINK: https://www.documentonews.gr/article/h-politiki-polosi-stis-hpa-pali-tramp-enantion-mpainten/ Η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2024: Πάλι Τραμπ εναντίον Μπάιντεν;

Στο εξαιρετικά πολωτικό πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ και ενόψει των Προεδρικών εκλογών του 2024 φωτιά στην προεκλογική περίοδο και στις προκριματικές εκλογές στο ρεπουμπλικανικό κόμμα για τον επίσημο υποψήφιο του βάζει μία απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολιτείας του Κολοράντο. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας του Κολοράντο, με ισχνή πλειοψηφία 4 δικαστών έναντι τριών που είχαν αντίθετη άποψη, απαγόρευσε να συμπεριληφθεί στις σχετικές εκλογές η υποψηφιότητα του πρώην Προέδρου Τράμπ κατά εφαρμογή της 14ης Τροποποίησης του Αμερικανικού Συντάγματος, τμήμα τρίτο (14th Amendment section 3) ισχυριζόμενο εφαρμογή της «εξεγερτικής απαγόρευσης» (insurrectionist ban). Το τμήμα 3 της 14ης Τροποποίησης του Αμερικανικού Συντάγματος, με έναν τρόπο ιδιαίτερα αμφίβολο και θολό, αναφέρει ότι απαγορεύει σε οποιονδήποτε έχει ορκιστεί προηγουμένως (Γερουσιαστές, Αντιπρόσωποι και άλλοι δημόσιοι αξιωματούχοι όπως δικαστές) να κατέχει δημόσιο αξίωμα εάν έχει «εμπλακεί σε εξέγερση ή εξέγερση» κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει προσβάλλει ενώπιον του Ανωτάτου Ομοσπονδιακού δικαστηρίου την απόφαση αυτή του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πολιτείας του Κολοράντο και η απόφαση αυτή έχει ανασταλεί μέχρι 4 Ιανουαρίου 2024 αναμένοντας την κρίση του Ομοσπονδιακού Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οι επιπτώσεις της απόφασης αυτής μπορεί ναι είναι μεγάλες καθώς αρχές Ιανουαρίου 2024 κλειδώνουν οι υποψηφιότητες. Αλλά δεν είναι το μοναδικό γεγονός που δηλητηριάζει πραγματικά το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών εκλογών του επόμενου έτους (2024). Το κλίμα ναρκοθετείται από την αντιπαράθεση σχετικά με το ζήτημα της ελευθερίας του τύπου στην χώρα. Με την πλευρά Τραμπ, ενός μεγάλου τμήματος του ρεπουμπλικανικού κόμματος και οπωσδήποτε της «εναλλακτικής Δεξιάς» (ALT Right), συντηρητικών που δηλώνουν/είναι υπέρ της απόλυτης, χωρίς καμία εξαίρεση, ελευθερίας του τύπου, να κατηγορούν τους Δημοκρατικούς και τον Πρόεδρο Μπάιντεν ότι προσπαθούν να φιμώσουν αντίθετες φωνές προωθώντας την παγκοσμιοποιητική ατζέντα τους ως παγκοσμιοποιητές (globalists) σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων. Στην τελευταία κατηγορία (free speech absolutism) εξέχουσα θέση κατέχει ο ιδιοκτήτης της πλατφόρμας μέσων κοινωνικής δικτύωσης Ελον Μάσκ (Elon Musk) ο οποίος έδωσε βήμα στο μέσω ιδιοκτησίας του X/Tweeter στον απολυμένο από το FOX Channel Tucker Carlson που δημοσιοποιεί τις εκπομπές του με την τεράστια απήχηση τους, από την πλατφόρμα αυτή. Πρόσφατα δε, την προηγούμενη βδομάδα το X/Tweeter επαναενεργοποίησε τον απαγορευμένο λογαριασμό (account) ενός επίσης ιδιαίτερα αμφιλεγόμενου προσώπου: του Alex Jones κόκκινο πανί για τους υποστηρικτές του Δημοκρατικού κόμματος και του Προέδρου Μπάιντεν. Λίγο πριν έχει επανέλθει ο επίσης απαγορευμένος λογαριασμός στο Tweeter του πρώην Προέδρου Τραμπ, λογαριασμός που διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στην εκλογή του ως 45ου Προέδρου των ΗΠΑ. Σημειωτέον ότι ο λογαριασμός του έχει περισσότερους από 87 εκατομμύρια ακολούθους. Αλλά η εμπλοκή της δικαιοσύνης των ΗΠΑ στις Προεδρικές εκλογές του 2024 δεν εξαντλείται στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κολοράντο. Έχει προηγηθεί η για περίπου μισή ώρα «σύλληψη» του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ με αφορμή άσκηση εναντίον του δίωξης για την συμφωνία εξαγοράς της σιωπής «πορνοστάρ» που ισχυρίζονταν περιστατικό μαζί του πληρωμένου έρωτα. Η συμφωνία αυτή, καταβολής χρηματικού ποσού με όρο την μη αποκάλυψη (non-disclosure agreement) του «γεγονότος» ή η σε κάθε περίπτωση η τήρηση μυστικότητας για το θέμα, αποτελεί συμφωνία που συνηθίζεται (και) στις ΗΠΑ. Όμως τα πράγματα περιπλέκει η εκλογική νομοθεσία για τις προεκλογικές δαπάνες: Μπορεί ο Πρόεδρος να χρησιμοποιήσει χρήματα της εκλογικής εκστρατείας για μία τέτοια δαπάνη; Είναι νόμιμο ή παραβιάζει την εκλογική νομοθεσία; Είναι αυτό «αδίκημα» για να διωχθεί ο πρώην Πρόεδρος και ο κύριος υποψήφιος του ρεπουμπλικανικού κόμματος για τις επικείμενες Προεδρικές Εκλογές το 2024 (αυτός που συγκεντρώνει κατά γενική ομολογία κάτι λιγότερο πλέον από ένα έτος από τις Προεδρικές Εκλογές του 2024, τις περισσότερες πιθανότητες για να είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος); Τα ερωτήματα που τίθενται με τον έναν ή άλλον τρόπο στον δημόσιο διάλογο πολλά. Είναι μία δίκαιη δίωξη στα πλαίσια της ισότητας όλων έναντι του νόμου ή είναι πολιτική η δίωξη; Χρησιμοποιείται η δικαιοσύνη για πολιτικές σκοπιμότητες «όπως σε χώρες του τρίτου κόσμου» όπως καταγγέλεται; Είναι πιθανόν η χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του τοπικού εισαγγελέα (καταγγέλλεται ότι έλαβε χώρα χρηματοδότηση από ίδρυμα «συμφερόντων» του διάσημου Τζόρτζ Σόρρος) να δημιουργεί μεροληπτικό περιβάλλον; Ανεξάρτητα από τις αλήθειες ή τα ψέματα γύρω από το θέμα αυτό που διακυβεύεται για τις ίδιες τις ΗΠΑ: είναι αν υπάρχει θέμα Δημοκρατίας ή Ισότητας έναντι του Νόμου όπως λέει η μία πλευρά ή χρήση της δικαιοσύνης για την δημιουργία πολιτικού πλεονεκτήματος καταστρέφοντας την δημοκρατία και την διάκριση των εξουσιών; Τα ερωτήματα είναι αρκετά για να ανάψουν και εξάψουν το πολιτικό θερμόμετρο. Έτι δε περεταίρω που η δίωξη έρχεται σε μία κοινωνία που προϋπάρχει έντονος ο ιδεολογικός, πολιτικός, κοινωνικός, φυλετικός, έμφυλος και θρησκευτικός διχασμός. Το ίδιο το πολιτικό και επιχειρηματικό φαινόμενο «Τραμπ» βρίσκει την αιτία και τα αίτια του σε αυτή την πραγματικότητα. Από την δεκαετία κιόλας του 80 διαμορφώνονται στις ΗΠΑ τα δύο κύρια ιδεολογικά ρεύματα γύρω από έννοιες που λαμβάνουν έντονη πολιτική σημασία που η αντιπαράθεση αυτή αναδεικνύει. Κεντρικό ρόλο για την κατανόηση της πολιτικής – κοινωνικής αντιπαράθεσης και της εξέλιξης της από την δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα, αλλά και σύγχρονα (σήμερα) της πόλωσης γύρω από την δίωξη Τραμπ ή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κολοράντο, διαδραματίζουν οι έννοιες Νεοφιλελευθερισμός, Παγκοσμιοποίηση, Προοδευτικός Φιλελευθερισμός (progressive liberalism), κίνημα WOKE, Alt Right και η καταπολέμηση της οποιασδήποτε μορφής ρατσισμού και διακριτικής αντιμετώπισης ατόμων στην διοίκηση, δικαιοσύνη, απασχόληση κλπ. Νεοφιλελευθερισμός και Παγκοσμιοποίηση

Από την μία πλευρά έχουμε τον νεοφιλελευθερισμό (neoliberalism) και την δίδυμη αδελφή της: την παγκοσμιοποίηση (globalization) . Ο νεοφιλελευθερισμός, μία οικονομική - πολιτική θεωρία που στοχεύει στην αυτονόμηση και πλήρη ελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας, ιδίως των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των πραγματικά μεγάλων κεφαλαιούχων, από οποιαδήποτε κρατικό ή πολιτικό έλεγχο και από οποιαδήποτε κοινωνική επίπτωση της δραστηριότητας τους. Απαιτεί: απορρύθμιση των αγορών, κατάργηση όποιων νόμων και κανόνων έχουν από την Πολιτεία θεσπιστεί για την εύρυθμη και κοινωνικά ωφέλιμη λειτουργία των αγορών (deregulation) και στην καλύτερη περίπτωση αυτορρύθμιση τους , μόνιμη αποχή της Πολιτείας στο μέλλον (ως αξίωμα) από τέτοια νομοθέτηση, κατάργηση των φόρων κεφαλαίου, κληρονομίας, του πλούτου γενικότερα. Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος (τόσο στους ρεπουμπλικανούς όσο και στους δημοκρατικούς) στηρίζεται στην επιχειρούμενη σύνδεση του με την κεντρική στην αμερικανική παράδοση - από την εποχή των πρώτων προτεσταντών μεταναστών (ή προσφύγων από περιοχές στην Ευρώπη που διώκονταν από τα εκεί «κράτη»)- έννοια της «ελευθερίας». Η ελευθερία νοείται ως ελευθερία από την παρέμβαση - καταπίεση του κράτους. Εκεί βρίσκουν την κοινωνική αχίλλειο πτέρνα και εκεί μεθοδικά πατούν. Στην εκμετάλλευση της ευγενούς λατρείας του μέσου αμερικανού στην έννοια της ελευθερίας στήριξαν οι μεγιστάνες και τα αθρόα χρηματοδοτούμενα από τα τεράστια υπερκέρδη ιδρύματα τους την επίθεση στην φορολόγηση τους από το «καταπιεστικό» κράτος και την επιτυχία τους να θέσουν την οικονομική τους δραστηριότητα, σε πολύ μεγάλο βαθμό στοχοποιώντας εκ των προτέρων κάθε προσπάθεια παρέμβασης ή προσώπου με τέτοια πολιτική πρόθεση-, εκτός κοινωνικού και πολιτικού ελέγχου. Η ιδεολογική τους επικράτηση ήταν/είναι σχεδόν απόλυτη: ο φόρος κληρονομίας παρουσιάστηκε ως φόρος (ακόμη και) στον θάνατο (!) δημιουργώντας απέχθεια. Ο φόρος και οι νομικοί περιορισμοί στο κεφάλαιο, την συγκέντρωση και διακίνηση του είναι κατάργηση της ελευθερίας του μεγιστάνα και «άρα» του οποιουδήποτε πολίτη (!). Την νεοφιλελεύθερη ατζέντα προωθούν μέσω ιδρυμάτων που ιδρύουν και καλοπληρωμένων «στελεχών» που διαγωνίζονται ποιος θα πάρει την ποιο ακραία και εφευρετική θέση υποστήριξης τους - και άρα θα είναι ποιο χρήσιμος και θα λάβει την μεγαλύτερη αμοιβή που θα του εξασφαλίσει μία υπερπολυτελή ζωή-. Με τον έλεγχο των ΜΜΕ κυριαρχείται από τα ιδεολογήματα αυτά της νεοφιλελεύθερης ατζέντας το σύνολο του δημόσιου διαλόγου ώστε οποιαδήποτε αμφισβήτηση τους να φαίνεται ακραία και γραφική, στρεφόμενης κατά του αμερικανικού τρόπου ζωής. Ο νεοφιλελευθερισμός και οι φορείς του στις ΗΠΑ, απαιτούν και προωθούν την παγκοσμιοποίηση: την παγκόσμια επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού χωρίς – εννοείται - πολιτικούς περιορισμούς, την παγκόσμια διακίνηση των κεφαλαίων και ιδίως των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων, χωρίς κανέναν πολιτικό ή συνοριακό φραγμό, το «αξίωμα» ότι δεν έχει κανένα νόημα η προστασία της «τοπικής» (εθνικής) αγοράς και του τοπικού (εθνικού) νομίσματος που βρίσκονται στο έλεος της «διεθνούς» κίνησης του τεχνικά διογκωμένου (φούσκα) και αυτονομημένου από την πραγματική οικονομία χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό ο χρηματοπιστωτικός τομέας αποδεσμεύεται από την πραγματική βιομηχανία, την βιομηχανία των tangible goods. Δημιουργεί τα δικά του χρηματοπιστωτικά προϊόντα τα οποία δεν υπόκεινται σε κανένα περιορισμό τιμολόγησης: η αξία τους είναι όση τους δίνει η αγορά και η «εφευρετικότητα» της. Τα προϊόντα αυτά δημιουργούν άλλα προϊόντα (παράγωγα, διάφορες μορφές εγγυήσεων, μελλοντικές προοπτικές, εξειδικευμένα προϊόντα «συλλογικών» επενδύσεων, επενδυτικές εταιρίες, χρηματιστηριακά προϊόντα, τραπεζικά προϊόντα ) και αυτά με την σειρά τους άλλα κοκ δημιουργώντας τεράστιες υπεραξίες (ή μήπως φούσκες;). Η ανάπτυξη αυτή του χρηματοπιστωτικού τομέα με τις τεράστιες, πέραν κάθε προηγούμενου, αποδόσεις και κεφαλαιοποιήσεις, δεν έδειχνε να έχει κανένα πραγματικό αντίπαλο, ιδίως μετά την κατάρρευση του «κομμουνιστικού μπλοκ» (ΕΣΣΔ και δορυφόρων της ανατολικοευρωπαϊκών χωρών της ΚΟΜΕΚΟΝ) και την ανάδειξη του μονοπολικού κόσμου (unipolarism) η οποία όμως εξελίχθηκε σε «μονοπολική στιγμή». Τα κέρδη και οι αμοιβές και τα μπόνους των ανώτατων στελεχών τους ήταν αστρονομικά συγκρινόμενα με τις καλύτερες περιπτώσεις βιομηχανικών εμπορευμάτων. Γιατί να ασχοληθεί κάποιος με την … παραγωγή παραδοσιακών εμπορευμάτων αφού υπάρχει το «μαγικό» χρηματοπιστωτικό προϊόν; Κέρδη μάλιστα που δεν εξαρτώνται από την παραδοσιακή κατανάλωση του κεϋνσιανού μοντέλου ούτε από τον παράγοντα εργασία που ζητά … αμοιβές. Η παραγωγή αυτή μπορεί να μετακομίσει στον τρίτο κόσμο με το χαμηλό εργατικό κόστος και σε χώρες χωρίς την απεχθή εργατική νομοθεσία. Ο πολίτης -καταναλωτής - εργαζόμενος χάνει την χρησιμότητα που είχε στην οικονομία και την παραγωγή κάτω από το κεϋνσιανό μοντέλο όπου η ανάπτυξη στηρίζονταν στην μαζική κατανάλωση. Γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, άχρηστος, ενώ στην χειρότερη περίπτωση εμπόδιο για την κερδοφορία. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί στρατιές «απογοητευμένων» και «προδομένων» πολιτών, που εμφιλοχωρούνται από -και αναπολούν τις-, «παραδοσιακές αξίες» ή την ανάμνηση τους όπως η μνήμη τους μπορεί να τις ανακαλεί. Αλλά και η επιχειρηματική τάξη διαχωρίζεται σε παραδοσιακές βιομηχανίες (βαριά βιομηχανία, κατασκευές – επιχειρηματική δραστηριότητα του πρώην Προέδρου Τραμπ -, τουρισμό, ενέργεια, καταναλωτικά προϊόντα) και στον χρηματοπιστωτικό κλάδο με τον απίστευτο δυναμισμό και κεφαλαιακή γιγάντωση, με ενδιάμεσες τις εταιρίες κολοσσούς τεχνολογικής αιχμής και τις τρελές χρηματιστηριακές αποδόσεις τους και τις βιομηχανίες και προϊόντα με προνομιακές σχέσεις (ή των στελεχών τους) με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Προοδευτικός Φιλελευθερισμός (progressive liberalism), αντιρατσισμός και κίνημα WOKE Από την άλλη πλευρά οι έντονες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές αντιθέσεις δεν επιτρέπεται να λυθούν στις ΗΠΑ μέσα από την παραδοσιακή στην Ευρώπη τις δεκαετίες 80 και 90 σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας (πριν την μεταφορά του αμερικανικού μοντέλου και στην Ευρώπη). Η κυρίαρχη ιδεολογία στοχοποιεί την κοινωνική αλλαγή, την αριστερή σκέψη και πολιτική ατζέντα ως προδοτική ιδεολογία που λειτουργεί επ΄ ωφελεία των εχθρών των ΗΠΑ. Ήταν η εποχή που η ελάχιστη διαφοροποίηση μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εθνική προδοσία ή ακόμη και συνεργασία με την εχθρό (μακαρθισμός – ψυχρός πόλεμος). Ο θεσμικός αυτός πολιτικός – κοινωνικός αποκλεισμός οδηγεί τις μειονεκτούσες (φυλετικά, ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ) ομάδες, να στραφούν και ενεργοποιήσουν με μεγάλη ένταση την διαδικασία «κοινωνικής διαφοροποίησης» τους προς άλλες «πιο επιτρεπτές» (αρχικά μη πολιτικές) κατευθύνσεις. Στόχος (συνειδητός ή ασυνείδητος) της διαδικασίας αυτής ήταν - και παραμένει - να προταθούν νέα κριτήρια και αξίες για την αξιολόγηση και ηθική σύγκριση των ατόμων, που θα αντικαταστήσουν στην καλύτερη περίπτωση τα παλαιά και θα δώσουν το απαιτούμενο ηθικό – πολιτικό – ιδεολογικό πλεονέκτημα που τους αρνείται η κυρίαρχη ιδεολογία στα άτομα που προέρχονται από τις μειοψηφικές καταπιεσμένες ομάδες. Στην «χειρότερη» περίπτωση θα δημιουργηθούν – αναδειχθούν αξίες ώστε η σύγκριση να γίνεται με διαφορετικά από τα κυρίαρχα κριτήρια καθιστώντας τα άτομα φορείς της νέας ή κυρίαρχης ιδεολογίας ενταγμένους σε δύο ηθικά – κοινωνικά – πολιτικά – ιδεολογικά συστήματα ΜΗ ΣΥΓΚΡΙΣΙΜΑ (σε επιτρεπτή πόλωση!). Πανεπιστημιακοί και ερευνητές που είχαν ιδεολογικές ανησυχίες, αμφιβολίες και αμφισβητήσεις της «κυρίαρχης ιδεολογίας» στράφηκαν προς αυτό που «επιτρέπεται»: σε έρευνες σχετικές με τις φυλετικές (και σταδιακά και άλλες) διακρίσεις ή τις στερεοτυπικές απεικονίσεις και συμπεριφορές που δημιουργεί και αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία. Η σκληρή πραγματικότητα των έντονων κοινωνικών αντιθέσεων ερευνάται σε πλαίσιο κοντινότερο στο άτομο και τις δια-ατομικές σχέσεις και … μακριά από την απαγορευμένη ζώνη των κοινωνικών – ταξικών ανισοτήτων. Ο προβληματισμός στράφηκε αρχικά (δεκαετία 30) προς τις απεικονίσεις και ερμηνείες «στερεοτύπων» που συνδέονται με φυλετικές διαφορές. Μελετήθηκαν σε πρώτο στάδιο υπό το πρίσμα της «επιθετικότητας» και σε άμεσο συντονισμό με την κυρίαρχη ιδεολογία και ζητούμενο την αποτελεσματική καταστολή της, αποδίδοντας την μειονεξία σε προσωπικό ατομικό ηθικό μειονέκτημα (επιθετικότητα). Όμως τα πράγματα στα αμερικανικά πανεπιστήμια αλλάζουν δραματικά από την δεκαετία του 70 και το ΣΟΚ του πολέμου του Βιετνάμ και το αντιπολεμικό κίνημα. Πολλοί ερευνητές στρέφονται πλέον και καταρχήν στην μελέτη του λεγόμενου αδιόρατου ρατσισμού (sabtle racism). Μελετούν το λεγόμενο «πνεύμα των καιρών» και την υποκρυπτόμενη ρατσιστική τάση που ενσωματώνει και προέρχεται από το πολύ σκληρότερο και εμφανέστατο, ρατσιστικό παρελθόν της χώρας. Μιλάμε δηλαδή για συγκαλυμμένο ρατσισμό. Η προσπάθεια πλέον στρέφεται ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ στην παρέμβαση και στις πολιτικές παρέμβασης για την ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ. Την επιλογή του πολιτικά ορθού (political correct). Παραδείγματα τέτοιας συγκεκαλυμμένης ρατσιστικής συμπεριφοράς είναι η, παρά την νομική ισότητα, διακριτική αντιμετώπιση «έγχρωμων» μαθητών στα σχολεία ή των έγχρωμων παραβατών του νόμου από τα δικαστήρια (τους δικαστές, αστυνομικούς, ενόρκους κλπ) σε σχέση με την αντιμετώπιση των λευκών. Εκεί αποδίδεται σε σημαντικό βαθμό η μεγάλη αναλογία έγχρωμων φυλακισμένων. Οι έρευνες επεκτείνονται σε άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών. Η έρευνα και ο δημόσιος διάλογος αναδεικνύει ραγδαία εκφάνσεις «λεπτοφυούς» αδιόρατου ρατσισμού και δημιουργούν το θεμέλιο της δημιουργίας του κινήματος των ανθρώπων που θεωρούν ότι είναι υποψιασμένοι αυτών των εκφάνσεων και έχουν «ξυπνήσει» δηλαδή του κινήματος WOKE σε αντίθεση με την ιδεολογία και αξίες των WASP (White Aglo Saxon Protestants). Πως εξηγείται και τι υπόβαθρο εν δυνάμει κινητοποιεί η δίωξη (ή «δίωξη») Τραμπ;

Η πολιτική – κοινωνική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ, στο βαθμό που πραγματικά εξηγείται από την παραπάνω ανάλυση και με τους περιορισμούς των σχηματικών περιγραφών που προηγήθηκαν κινείται σήμερα γύρω από δύο μπλοκ : από την μία πλευρά το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και οι progressive liberals (αντιρατσισμός, δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ, ισότητα, πολιτική ορθότητα, WOKE culture, φιλελεύθερη δημοκρατία – liberal democracy- διεθνής φιλελεύθερη τάξη – liberal international order- περιορισμός των όπλων, ναι στις αμβλώσεις, υποχρέωση των ΗΠΑ να επικρατήσει παγκόσμια το φιλελεύθερο δημοκρατικό μοντέλο, παγκοσμιοποίηση) και από την άλλη οι παραδοσιακοί βιομήχανοι και οι φορείς των παραδοσιακών WASP αξιών (οπλοφορία, δικαιώματα εμβρύου, απαγόρευση αμβλώσεων, αντί-ΛΟΑΤΚΙ ρητορική και πολιτική, πρώτα η Αμερική, απομονωτισμός –isolationism-, αντιπαγκοσμιοποίηση, επαναφορά της παραγωγής στην Αμερική και των βιομηχανικών μονάδων που έφυγαν, προτεραιότητα η αποτροπή Κίνας, με την Ρωσία πρέπει να τα βρούμε, φράκτης στα σύνορα με Μεξικό, όχι σε δημόσιο σύστημα υγείας, παραδοσιακές αξίες στην εκπαίδευση, μείωση –και άλλο- της φορολογίας, Alt Right κλπ). Το πολιτικό φαινόμενο Τραμπ και ο κινηματικός χαρακτήρας που λαμβάνει η υποστήριξη του, αιτιολογούνται στα πλαίσια του ανωτέρω σχήματος: από την μία πλευρά ο νεοφιλελευθερισμός αυξάνει την πολιτική δύναμη μεγιστάνων χρήματος όπως ο ΤΡΑΜΠ , αφού τους αφήνει μεγάλο περιθώριο συγκέντρωσης κεφαλαίου και αυτονομίας, παρότι εναντιώνονται στην ηγεμονία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του παγκόσμιου πολιτικού του προτάγματος της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη συγκεντρώνει την δυσαρέσκεια πολιτών που στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης περιθωριοποιούνται. Εξηγείτε επίσης η αντοχή του πολιτικού φαινομένου Τραμπ και γιατί το ρεπουμπλικανικό κόμμα (το μεγαλύτερο του μέρος) παρά τις όποιες αντιδράσεις μάλλον εγκλωβίζεται στην στήριξη του: παρουσιάζεται ότι δεν εκπροσωπεί μόνον τα συμφέροντα των παραδοσιακών βιομηχάνων αλλά και των πολιτών που περιθωριοποιούνται από τον άκρατο φιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση που μεταφέρει την οικονομική δραστηριότητα εκτός συνόρων. Οι δύο πόλοι περιχαρακώνονται στις πολεμικές τους θέσεις, χωρίς «κοινά σημεία», με τάσεις η αντιπαράθεση να λάβει χαρακτήρα επικράτησης και απόλυτης ηγεμονίας του ενός έναντι του άλλου, παρότι η πολεμική τους ανταποκρίνεται στις πραγματικότητες μίας εποχής που αλλάζει ραγδαία και οι αλλαγές αυτές δεν προέρχονται μόνον από το εσωτερικό των ΗΠΑ ... Για παράδειγμα η «παγκοσμιοποίηση» που ευαγγελίζονταν τις δεκαετίες 80-90 όταν η ηγεμονία των ΗΠΑ ήταν αδιαμφισβήτητη και δημιουργούσε συγκριτικό πλεονέκτημα στους αμερικανικούς κολοσσούς ανοίγοντας τους αγορές στις οποίες δεν είχαν στην πραγματικότητα αντιπάλους μπορεί πλέον να μην είναι το ίδιο χρήσιμη στις ελίτ αυτές. Ο δυναμισμός της οικονομικής ανάπτυξης στην Ασία αλλάζει τον πραγματικά ωφελημένο της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Αλλάζει και το υποκείμενο (ελίτ ή κρατικό υποκείμενο) που διεκδικεί την περαιτέρω προώθηση της παγκοσμιοποίησης (αφού ωφελείτε περισσότερο συγκριτικά). Ταυτόχρονα απελευθερώνονται και αντίθετες διαδικασίες αποχωρισμού (decoupling) των οικονομιών της Δύσης από αυτές της «αυταρχικής» Ασίας δημιουργόντας διαφορετικά πολιτικά αιτήματα και ένα διαφορετικό περιβάλλον και διαφορετικές ανάγκες και στρατηγικές. Λίαν ενδεχόμενη νέα τραπεζική κρίση μπορεί επίσης να ανακόψει το ράλι του χρηματοπιστωτικού El Dorado στις ΗΠΑ και γενικότερα στην Δύση. Η κοινωνική συνοχή σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο περιβάλλον μπορεί να απαιτεί νέες προσεγγίσεις (και ιδεολογικοπολιτικές και οικονομικές όπως πχ έμφαση στις δημόσιες υποδομές). Στην περίπτωση αυτή το δυτικό πλεονέκτημα ελέγχου και κυριαρχίας στον χρηματοπιστωτικό τομέα θα υποστεί σημαντικό πλήγμα και θα φέρει στην επιφάνεια μειονεκτήματα στις στρατηγικές κυρίως υποδομές και στην αποβιομηχάνιση που το νεοφιλελεύθερο δόγμα και η παγκοσμιοποίηση προκάλεσε υπέρ του τρίτου (όχι πλέον) κόσμου. Η ταχεία γεωπολιτική αμφισβήτηση του μονοπολισμού και του παγκόσμιου κυρίαρχου ρόλου του δυτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δημιουργεί ένα ιδεολογικό κενό για το πως πρέπει να προσαρμοστεί το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, αλλά και η αμερικανική κοινωνία, στην νέα οικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από ένα εντατικά αναθεωρητικό και «αυθάδες» προς την προηγούμενη «διεθνή τάξη» αναδυόμενο πολύ-πολικό πρόταγμα.

Η δίωξη Τραμπ και το φαινόμενο Τραμπ λοιπόν ίσως είναι η κορυφή στο παγόβουνο. Ίσως υπάρχουν και άλλοι που μπορούν να εκφράσουν το ρεύμα που δείχνει ότι τον υποστηρίζει. Το πως θα την διαχειριστεί το αμερικανικό πολιτικό σύστημα θα εξαρτηθεί και από το ποιες θα είναι οι επιλογές του για το μέλλον των ΗΠΑ (σε έναν κόσμο που αλλάζει) και όχι μόνο. Εμείς θα περιμένουμε στις … οθόνες μας τις εξελίξεις που ούτως ή άλλως θα είναι καθοριστικές για όλο τον πλανήτη, Δύση και Ανατολή. Διονύσης Παντής, δικηγόρος, γεωπολιτικός αναλυτής

Political polarisation in the US in the run-up to the 2024 Presidential Elections: Trump vs. Biden again?

Political polarisation in the US in the run-up to the 2024 Presidential Elections: Trump vs. Biden again?

In the highly polarising political climate in the US and ahead of the 2024 Presidential election, a decision by the Colorado State Supreme Court puts a fire under the Republican Party's official candidate in the election season and in the primaries. The Supreme Court of the State of Colorado, by a slim majority of four justices against three who had a contrary opinion, prohibited former President Trump's candidacy to be included in the relevant election in application of the 14th Amendment section 3 of the US Constitution, claiming application of the "insurrectionist ban". Section 3 of the 14th Amendment to the U.S. Constitution, in a highly ambiguous and obscure way, states that it prohibits anyone previously sworn in (Senators, Representatives and other public officials such as judges) from holding public office if they have "engaged in sedition or rebellion" against the United States. President Trump has appealed this decision of the Colorado State Supreme Court to the Federal Supreme Court and this decision has been stayed until January 4, 2024 pending the decision of the Federal Supreme Court. The implications of this decision could be big as the nominations are locked in early January 2024. But it is not the only event that really poisons the political climate in the US ahead of next year's (2024) presidential election. The climate is being mined by the controversy over the issue of press freedom in the country. With the Trump side, a large part of the Republican party and certainly the "alternative right" (ALT Right), conservatives who declare/are themselves in favour of absolute, without exception, freedom of the press, accusing the Democrats and President Biden of trying to silence opposing voices by promoting their globalist agenda as globalists at the expense of American interests. In the latter category (free speech absolutism), the owner of the social media platform Elon Musk, who gave a platform to the fired FOX Channel's Tucker Carlson through his ownership of X/Tweeter, who publishes his shows with their huge impact on the platform, is prominent. Recently, last week, X/Tweeter reactivated the banned account of another highly controversial person: the red rag Alex Jones for supporters of the Democratic Party and President Biden. Shortly before, the also banned Tweeter account of former President Trump has been reactivated, an account that played a very important role in his election as the 45th President of the United States. Notably, his account has more than 87 million followers. But the involvement of the US judiciary in the 2024 presidential election is not limited to the Colorado Supreme Court's decision. It has been preceded by the "arrest" of former US President Trump for about half an hour in connection with the prosecution of him for the silent buyout agreement of a "porn star" who alleged an incident of paid love-making with him. This agreement, payment of a sum of money on condition of non-disclosure agreement of the 'fact' or in any case secrecy on the matter, is an agreement that is (also) common in the USA. But things are complicated by the electoral legislation on campaign spending: Can the President use campaign money for such an expenditure? Is it legal or does it violate election law? Is it an "offense" to prosecute the former President and the Republican Party's primary candidate for the upcoming 2024 Presidential Election (the one who admittedly a little more than a year out from the 2024 Presidential Election has the best chance of being the Republican Party's nominee)? The questions that are raised in one way or another in the public debate are many. Is it a fair prosecution in the context of equality of all before the law or is it a political prosecution? Is justice being used for political purposes 'as in third world countries' as has been denounced? Is it possible that the campaign financing of the local district attorney (it is alleged that funding from a foundation "of interest" of the famous George Sorros took place) is creating a biased environment? Regardless of the truths or lies surrounding the issue what is at stake for the US itself: is there an issue of Democracy or Equality before the Law as one side says or use of the judiciary to create political advantage destroying democracy and separation of powers? The questions are enough to ignite and inflame the political thermometer. Moreover, the persecution comes in a society where ideological, political, social, racial, gender and religious divisions are already intense. The political and business phenomenon "Trump" itself finds its cause and its causes in this reality. Since the 1980s, the two main ideological currents have been forming in the USA around concepts that take on a strong political significance, which this debate highlights. Central to the understanding of the political-social confrontation and its evolution from the 1980s to the present, and more recently (today) the polarization around the Trump prosecution or the Colorado Supreme Court decision, the concepts of Neoliberalism, Globalization, Progressive Liberalism, WOKE movement, Alt Right and the fight against any form of racism and discrimination against individuals in administration, justice, employment, etc. Neoliberalism and Globalisation

On the one hand we have neoliberalism and its twin sister: globalization. Neoliberalism, an economic - political theory that aims at the autonomy and complete liberalisation of economic activity, especially of large business groups and the really big capitalists, from any state or political control and from any social impact of their activity. It demands: deregulation of markets, abolition of any laws and rules that have been established by the State for the proper and socially beneficial functioning of markets (deregulation) and at best their self-regulation, permanent abstention of the State in the future (as a postulate) from such legislation, abolition of taxes on capital, inheritance, wealth in general. The prevalence of neoliberalism across the political spectrum (both Republican and Democratic) rests on its attempted connection with the concept of 'freedom' central to the American tradition - since the time of the first Protestant immigrants (or refugees from areas in Europe who were persecuted by the 'states' there). Freedom is understood as freedom from the interference - oppression of the state. Th It is on the exploitation of the noble worship of the average American's concept of freedom that the tycoons and their vastly financed by their enormous super-profits institutions have based their attack on their taxation by the "oppressive" state and their success in placing their economic activity, to a very large extent by targeting in advance any attempt to intervene or any person with such political intent, outside social and political control. Their ideological dominance was/is almost absolute: the inheritance tax was presented as a tax on (even) death (!), creating disgust. The tax and legal restrictions on capital, its concentration and circulation are an abolition of the freedom of the tycoon and "therefore" of any citizen (!). The neoliberal agenda is promoted through foundations they establish and well-paid "executives" who compete to see who will take the most extreme and inventive position to support them - and thus be the most useful and receive the highest pay that will ensure an ultra-luxurious life. With the control of the media, these ideologies of the neoliberal agenda dominate the entire public discourse so that any questioning of them seems extreme and graphic, directed against the American way of life.at is where they find the social Achilles' heel and that is where they methodically tread. Neoliberalism and its agents in the US demand and promote globalisation: the global prevalence of neoliberalism without - it goes without saying - political restrictions, the global movement of capital and especially financial capital without any political or border barriers, the "axiom" that there is no point in protecting the "local" (national) market and the local (national) currency which are at the mercy of the "international" movement of technically inflated (bubble) and autonomous financial capital from the real economy. In this context the financial sector is decoupled from the real industry, the industry of tangible goods. It creates its own financial products which are not subject to any pricing constraints: their value is what the market and its "ingenuity" gives them. These products create other products (derivatives, various forms of guarantees, futures, specialised 'collective' investment products, investment companies, stock exchange products, banking products) and these in turn create other products, creating huge surpluses (or bubbles?). This growth of the financial sector with its huge, unprecedented returns and capitalisation seemed to have no real rival, especially after the collapse of the 'communist bloc' (USSR and its Eastern European satellite countries of the COMECON) and the emergence of unipolarism which, however, became a 'unipolar moment'. The profits and salaries and bonuses of their top executives were astronomical compared to the best cases of industrial commodities. Why bother with ... producing traditional commodities when there is the "magic" financial product? And profits that do not depend on traditional consumption in the Keynesian model nor on the labor factor that demands ... wages. This production can move to the third world with its low labour costs and to countries without the odious labour laws. The citizen-consumer-worker loses the utility he had in the economy and production under the Keynesian model where growth was based on mass consumption. He becomes, at best, useless, and at worst an obstacle to profitability. This process creates armies of 'disillusioned' and 'betrayed' citizens, who cling to - and recall - 'traditional values' or their memory as their memory may recall them. But the business class is also divided into traditional industries (heavy manufacturing, construction - former President Trump's business - tourism, energy, consumer products) and the financial sector with its incredible dynamism and capital gigantism, with the cutting-edge technology giants and their crazy stock market returns in between, and industries and products with privileged relationships (or their executives) with financial capital. Progressive liberalism, anti-racism and the WOKE movement On the other hand, the intense social, economic, political and ideological contradictions are not allowed to be solved in the USA through the traditional in Europe in the 80s and 90s capital-labour conflict (before the transfer of the American model to Europe). The dominant ideology targets social change, leftist thinking and political agenda as a traitorous ideology that works for the benefit of the enemies of the USA. It was a time when minimal differentiation could be labeled as national treason or even collaboration with the enemy (McCarthyism - cold war). This institutional political - social exclusion leads the disadvantaged (racially, ideologically, politically, socially, based on sexual orientation, etc.) groups to turn and activate with great intensity their process of "social differentiation" towards other "more permissible" (initially non-political) directions. The aim (conscious or unconscious) of this process was - and still is - to propose new criteria and values for the evaluation and moral comparison of individuals, which will at best replace the old ones and give the required moral - political - ideological advantage denied by the dominant ideology to individuals from the minority oppressed groups. In the "worst" case, values will be created - highlighted so that the comparison will be made with different criteria from the dominant ones, making the individuals bearers of the new or dominant ideology embedded in two moral - social - political - ideological systems NON-COMPARATIVE (in permissible polarization!). Academics and researchers who had ideological concerns, doubts and challenges of the "dominant ideology" turned to what was "allowed": research related to racial (and gradually other) discrimination or stereotypical representations and behaviours created and reproduced by the dominant ideology. The harsh reality of intense social contrasts is investigated in a context closer to the individual and inter-individual relations and ... away from the forbidden zone of social - class inequalities. Reflection initially (30s) turned towards representations and interpretations of 'stereotypes' associated with racial differences. They were studied in the first stage under the prism of "aggression" and in direct coordination with the dominant ideology and the aim of its effective suppression, attributing inferiority to personal individual moral disadvantage (aggression). But things in American universities have changed dramatically since the 1970s and the shock of the Vietnam War and the anti-war movement. Many researchers are now turning, and in principle, to the study of so-called sabtle racism. They study the so-called "zeitgeist" and the underlying racist tendency that embodies and stems from the country's much harsher and more visible, racist past. In other words, we are talking about covert racism. The effort is now turning ALL THE MORE to intervention and intervention policies for its elimination. The choice of the politically correct. Examples of such covert racist behavior are the, despite legal equality, discriminatory treatment of "colored" students in schools or of colored lawbreakers by the courts (judges, police, juries, etc.) compared to the treatment of whites. This is where the high proportion of people of color in prison can be attributed to a significant degree. Investigations are being extended to people in the LGBTQ community and discrimination against women. The research and public discourse is rapidly highlighting manifestations of "subtle" subtle racism and creating the foundation for the creation of the movement of people who believe they are suspicious of these manifestations and have "woken up" i.e. the WOKE movement as opposed to the ideology and values of the WASP (White Aglo Saxon Protestants). How do you explain and what background potentially motivates the prosecution (or "persecution") of Trump? The political - social confrontation in the US, to the extent that it can really be explained by the above analysis and within the limitations of the schematic descriptions that precede it, is currently moving around two blocks : on the one hand financial capital and progressive liberals (anti-racism, LGBT rights, equality, political correctness, WOKE culture, liberal democracy - liberal democracy; liberal international order - liberal international order; gun control, yes to abortion, US obligation to dominate the liberal democratic model globally, globalization) and on the other hand traditional industrialists and the bearers of traditional WASP values (gun control, fetal rights, abortion ban, anti-LGBT rhetoric and policy, America first, isolationism, anti-globalization, bringing back production to America and the industrial plants that left, priority to deter China, we need to get along with Russia, fence on the Mexican border, no public health care, traditional values in education, lowering -and more- taxes, Alt Right, etc.).

The political phenomenon of Trump and the kinetic character that his support takes on are justified in the context of the above scheme: on the one hand, neoliberalism increases the political power of money magnates like Trump , since it leaves them a large margin of capital concentration and autonomy, even though they oppose the hegemony of finance capital and its global political project of globalization. On the other hand, it concentrates the discontent of citizens who are marginalised in the context of neoliberalism and globalisation. It also explains the resilience of the Trump political phenomenon and why the Republican party (most of it), despite any opposition, is rather locked into supporting him: he is presented as representing not only the interests of traditional industrialists but also those of citizens marginalised by extreme liberalism and globalisation that moves economic activity across borders. The two poles are entrenched in their polemical positions, with no 'common ground', with the tendency for the confrontation to take on the character of domination and absolute hegemony of one over the other, even though their polemics correspond to the realities of a rapidly changing era, and these changes are not only coming from within the United States ... For example, the 'globalisation' that was advocated in the 1980s and 1990s when the hegemony of the USA was unquestioned and created a comparative advantage for the American giants by opening up markets in which they had no real rivals may no longer be as useful to these elites. The dynamism of economic growth in Asia is changing the real beneficiary of the globalization process. It also changes the subject (elite or state subject) that claims to further promote globalization (since it benefits more comparatively). At the same time, opposite processes of decoupling of the economies of the West from those of "authoritarian" Asia are released, creating different political demands and a different environment and different needs and strategies.

A possible new banking crisis could also halt the rally of the financial El Dorado in the US and the West in general. Social cohesion in such a potential environment may require new approaches (both ideological-political and economic, such as an emphasis on public infrastructure). In this case, the Western advantage of control and dominance in the financial sector will suffer a major blow and will bring to the surface disadvantages in mainly strategic infrastructure and de-industrialisation that neoliberal doctrine and globalisation has brought about in favour of the (no longer) third world. The rapid geopolitical questioning of monopoly and the global dominant role of Western financial capital creates an ideological vacuum on how the American political system, and American society, should adapt to the new economic reality shaped by an intensely revisionist and "impertinent" to the previous "international order" emerging multi-polar project.

The Trump prosecution and the Trump phenomenon may therefore be the tip of the iceberg. Perhaps there are others who can express the current that seems to support him. How the American political system handles it will also depend on what its choices are for the future of the US (in a changing world) and beyond. We will be waiting on our ... screens for developments that will be decisive for the whole planet, West and East, anyway. Dionysis Pantis, lawyer, geopolitical analyst

Translated with DeepL.com (free version)

Ο «νόμος Φλωρίδη» ικανοποιεί το φοβισμένο και το ακροδεξιό κοινό που εξέθρεψαν με τον έλεγχο των ΜΜΕ

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο Κυριακάττικο DOCUMENTO thw 3ης Δεκεμβρίου 2023

Ο «νόμος Φλωρίδη» φέρει αυστηροποίηση ποινών, αλλά ιδίως της εκτέλεσης των ποινών, με πρωτόγνωρη για την Ελλάδα διεύρυνση των αδικημάτων που οι δράστες τους θα οδηγούνται στις φυλακές. Σε ένα σωφρονιστικό σύστημα που είναι ήδη υπερκορεσμένο (διπλάσιοι περίπου τρόφιμοι σε σχέση με τις δυνατότητες) και με τις τραγικές ελλείψεις του να έχουν διατυπωθεί σε κάθε ετήσια έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο «νόμος Φλωρίδη» ταυτόχρονα ικανοποιεί το φοβισμένο και το ακροδεξιό κοινό που εξέθρεψαν με τον έλεγχο των ΜΜΕ, ενώ με την εναλλακτική ποινή της κοινωφελούς εργασίας (που υπό άλλες συνθήκες θα βοηθούσε) δημιουργούν ένα σώμα απλήρωτης εργασίας. Επόμενο βήμα για την συμπλήρωση της βιαιότερης συντηρητικής αναδιάρθρωσης από την μεταπολίτευση κατά λογική νεοφιλελεύθερη συνέπεια, φαίνεται ότι θα είναι η «μεταρρύθμιση» του σωφρονιστικού κώδικα με την σύνδεση φυλακής και ιδιωτικού τομέα είτε απευθείας με ιδιωτικοποίηση φυλακών (όπως Αμερική) είτε μέσω «προνομίων» απλήρωτης εργασίας στην εκτέλεση της ποινής ή με άλλο «νεωτερικό» τρόπο.

Αυτοί που έφεραν με την πολιτική τους στην Χώρα την χρεωκοπία και τα μνημόνια (κακοδιαχείριση, διασπάθιση κρατικού χρήματος, διαπλοκή, κομματικό κράτος) αποφάσισαν να διασώσουν την ολιγαρχία και τους κομματικούς τους (αναγκαίους) παρατραχάμενους, θυσιάζοντας την κοινωνία. Διαπρύσια νεοφιλελεύθερη κήρυκας της μείωσης των φόρων, η ΝΔ του Κου Μητσοτάκη, τους αύξησε περίπου κατά 40%, αλλάζοντας ταυτόχρονα το σε ποιον πέφτει το φορολογικό βάρος, συνθλίβοντας τους μικρομεσαίους (εργαζόμενους – ελεύθερους επαγγελματίες). Ταυτόχρονα, αφήνοντας δογματικά «ελεύθερη» την αγορά (στην πραγματικότητα την αισχροκέρδεια) συρρίκνωσαν περαιτέρω το πραγματικό εισόδημα των μικρομεσαίων. Ενώ η εγκληματικότητα με την κοινωνία και το κοινωνικό κράτος να καταρρέουν, αυξάνει, συμπληρώνουν το έργο της κατάρρευσης της κοινωνίας με την ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού, τα «στραβά μάτια» στην αστυνομική βία, «επιτεύγματα» της προηγούμενης τετραετίας που συνεχίζονται στην δεύτερη και με τον «νόμο Φλωρίδη», όπως ήδη έχει γίνει γνωστός, με άμεση εμπλοκή πλέον και της δικαιοσύνης. Ο «νόμος Φλωρίδη» φέρει αυστηροποίηση ποινών, αλλά ιδίως της εκτέλεσης των ποινών, με πρωτόγνωρη για την Ελλάδα διεύρυνση των αδικημάτων που οι δράστες τους θα οδηγούνται στις φυλακές. Σε ένα σωφρονιστικό σύστημα που είναι ήδη υπερκορεσμένο (διπλάσιοι περίπου τρόφιμοι σε σχέση με τις δυνατότητες) και με τις τραγικές ελλείψεις του να έχουν διατυπωθεί σε κάθε ετήσια έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο «νόμος Φλωρίδη» ταυτόχρονα ικανοποιεί το φοβισμένο και το ακροδεξιό κοινό που εξέθρεψαν με τον έλεγχο των ΜΜΕ, ενώ με την εναλλακτική ποινή της κοινωφελούς εργασίας (που υπό άλλες συνθήκες θα βοηθούσε) δημιουργούν ένα σώμα απλήρωτης εργασίας. Επόμενο βήμα για την συμπλήρωση της βιαιότερης συντηρητικής αναδιάρθρωσης από την μεταπολίτευση κατά λογική νεοφιλελεύθερη συνέπεια, φαίνεται ότι θα είναι η «μεταρρύθμιση» του σωφρονιστικού κώδικα με την σύνδεση φυλακής και ιδιωτικού τομέα είτε απευθείας με ιδιωτικοποίηση φυλακών (όπως Αμερική) είτε μέσω «προνομίων» απλήρωτης εργασίας στην εκτέλεση της ποινής ή με άλλο «νεωτερικό» τρόπο. Διονύσης Παντής, Δικηγόρος Στον Άρειο Πάγο ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ: Βραχεία μόνον η ευκολία του ξυσίματος της επιφάνειας ενός προβλήματος (επιδεινώνοντας το), ικανοποιώντας πρόσκαιρα τους φόβους & τα στερεότυπα που έντεχνα & ιδιοτελώς δημιουργήθηκαν, ενώ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ θα είναι εδώ & αύριο ΑΔΗΡΙΤΗ. Αυτός ο φαύλος κύκλος εκτρέφει την ακροδεξιά. Όμως η επιστήμη (όχι μόνον η νομική επιστήμη αλλά και η εγκληματολογία, η σωφρονιστική – χρειάζεται διεπιστημονική προσέγγιση) και η εμπειρία από αντίστοιχες "προσεγγίσεις" σε άλλες χώρες, δίνουν νομίζω σαφή απάντηση - εικόνα του τι να αναμένουμε από την εφαρμογή του νόμου του κου Φλωρίδη.