Η οικονομική - νομισματική κρίση στην Τουρκία και οι οικονομικές συμφωνίες με τα ΗΑΕ

Ορισμένα [ελεύθερα] απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από την συζήτηση καλεσμένος του Βασίλη Ταλαμάγκια στο Κανάλι 1 του Πειραιά: Η απίστευτη κατάσταση με ελλείψεις σε βασικά καταναλωτικά αγαθά στην Τουρκία και η αντίστοιχη οικονομική - νομισματική κρίση αντιμετωπίζεται από το τουρκικό ισλαμικό καθεστώς με μία θα έλεγα θρησκευτική - δογματική προσήλωση, με μία οικονομική - νομισματική πολιτική που έχει τις βάσεις την στην ισλαμική ατζέντα, στην οποία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. "Α) Προσεγγίζοντας τα βασικά χαρακτηριστικά της ισλαμικής ατζέντας, θα πρέπει πρώτα να αναφέρουμε ότι το ισλαμικό ρεύμα σκέψης στην Τουρκία, ακολουθεί μία ιστορική διαδρομή η οποία αρχίζει από την εποχή ακόμη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρόκειται για ένα ρεύμα σκέψης που έρχεται να απαντήσει στην Οθωμανική τότε παρακμή, στην κυριαρχία της Δύσης επάνω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ενθυμούμενοι τον 15ο 16ο 17ο Οθωμανικό αιώνα έψαχναν να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα κατορθώσουν να ανασχέσουν αυτή τους την υστέρηση , την κυριάρχιση τους από την Δύση. Προηγήθηκαν προσπάθειες εκσυγχρονισμού, με την προσπάθεια να εισάγουν δυτικούς θεσμούς, με τα Τανζιμάτ κλπ. Αυτές όμως οι μεταρρυθμίσεις δεν κατόρθωσαν να ενσωματωθούν στην τουρκοισλαμική οθωμανική κουλτούρα και πλέον, μετά υπήρξαν άλλα ρεύματα σκέψης όπως ο Τουρκισμός - Παντουρκισμός - Παντουρανισμός από την μία πλευρά και από την άλλη ο ισλαμισμός . Τα δύο αυτά ρεύματα συνδέονται σε μία μορφή νεοοθωμανισμού.Αυτός ο τρόπος σκέψης είχε εκδηλωθεί ήδη στην πρώτη [επονομαζόμενη Μεγάλη] τουρκική εθνοσυνέλευση που είχε συγκλιθεί από τον Κεμάλλ Ατατούρκ. Εκεί εκπροσωπήθηκε η λεγόμενη 2η Ομάδα που έθεσε τα ζητήματα που θέτει ο ισλαμισμός και σήμερα, με ένα όμως όχι οργανωμένο τρόπο . Μετά την συνέλευση αυτή, ο ισλαμισμός καταπιέστηκε από το Κεμαλικό καθεστώς, μέχρι που ξαναβγήκε στην πολιτική επιφάνεια όταν εισήλθε στο πολιτικό σύστημα της Τουρκίας ο πολυκομματισμός από το 1945 κε . Θυμάστε τον Μεντερές και την κακή τύχη που είχε. Ο πολυκομματισμός, να θυμίσω, ήταν μία απαίτηση της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ ώστε να εκδημοκρατιστεί το πολιτικό της , μέσα από τον αμερικάνικο ιδεαλισμό που θέλει να μεταφέρει το "δημοκρατικό μοντέλο" και στον ισλαμικό κόσμο. Αμέσως μετά έχουμε τα πρώτα ισλαμικά κόμματα. Να θυμίσω ότι η πρώτη "επαφή" του ελληνισμού με την ισλαμική ατζέντα, τους ισλαμικούς στόχους,την έχουμε το 1974. Να θυμίσω ότι, η κυβέρνηση Ετζεβίτ στηρίζονταν και σε ισλαμικό κόμμα με εκπροσώπους του στη κυβέρνηση που πραγματοποίησε την τουρκική στρατιωτική εισβολή και επέμβαση στην Κύπρο και την Κατοχή. Ο ισλαμισμός και η πολιτική κουλτούρα του ισλαμισμού τράφηκε μέσα από τα ταρίκα, στα ταρούκ, τα μυστικά δηλαδή ισλαμικά τάγματα σούφικης προέλευσης. Η πολιτική αυτή στρατηγική εκφράστηκε μέσα από την "Θρησκευτική Αποψη"του Ερμπακάν. Βασικό χαρακτηριστικό η θρησκευτική ταυτότητα του κράτους και η θρησκευτική ελευθερία και όχι η ανεξιθρησκία, όπως στο προηγούμενο κεμαλικό καθεστώς. Επίσης,η στόχευση στην τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη, η άποψη ότι το ισλάμ δεν είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη και στην τεχνολογία, αλλά, αντίθετα, είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα των ισλαμικών κρατών και η Τουρκία πρέπει να ηγεμονεύσει της προσπάθειας αυτής. Ακολουθούν αλλεπάλληλες προσπάθειες, μέσα από στρατιωτικές δικτατορίες που σκοπό έχουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις ισλαμικών και αριστερών κομμάτων και τις απαγορεύσεις ισλαμικών κομμάτων από το Συνταγματικό Δικαστήριο. Το ισλαμικό κίνημα όμως θα επιβιώσει και από το 2002 με το ΑΚΠ, το ανανεωτικό ισλαμικό κόμμα των Ερντογάν και Γκιούλ, έρχεται στην εξουσία και εφαρμόζει την ατζέντα. Εχουμε λοιπόν πλέον στην οικονομία την ισλαμική αλλαγή, την αλλαγή στην τουρκική παραγωγή, στην τουρκική ισλαμική παραγωγή, την διασύνδεση του κεφαλαίου της Ανατολής που τότε ήταν απομονωμένο, κατακερματισμένο σε μικρές μονάδες, με τη διεθνή οικονομία και την χρηματοδότηση τους, ώστε φτάσαμε σε αυτό που έχουμε σήμερα. Και για να κάνουμε την σύνδεση με την σημερινή οικονομική - νομισματική κρίση, ένα από τα θεμέλια της ισλαμικής οικονομίας είναι η μεγάλη αντίθεση στο καθεστώς επιβολής τόκων, της τοκοφορίας, που για τους ισλαμιστές είναι η "πηγή του κακού" και γιαυτό βλέπουμε μία δογματική προσήλωση του Ερντογάν και του καθεστώτος (γιατί δεν πρόκειται για τον Ερντογάν αλλά για ένα καθεστώς, για ένα σύστημα), μία προσήλωση σε μία πολιτική χαμηλών επιτοκίων, γιατί όπως είπαμε ο τόκος για το Ισλάμ, για την ισλαμική οικονομική αντίληψη, τους τούρκους ισλαμιστές που αυτή τη στιγμή είναι στην εξουσία, είναι η πηγή του κακού, όπως και όλες οι Δυνάμεις που συνδέονται με την τοκοφορία του κεφαλαίου, όπως διδάσκει η ισλαμική παράδοση. Β) Εάν θέλουμε να αναγνώσουμε λίγο την πολιτική των ΗΑΕ την τελευταία δεκαετία πράγματι υπήρξε συγκρουσιακή η σχέση με την Τουρκία. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό που ανησύχησε κυρίως τα μοναρχικά καθεστώτα του Κόλπου, μεταξύ των οποίων τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία, ήταν η λεγόμενη μουσουλμανική Αραβική Ανοιξη και η υποστήριξη που έδωσε το τουρκικό ισλαμικό καθεστώς σε αυτές τις δυνάμεις στην Αίγυπτο αλλά και αλλού. Αυτό φόβησε τις μοναρχίες για το ενδεχόμενο όπως καταλαβαίνετε, αλλαγής των καθεστώτων από μοναρχίες σε ισλαμικά κράτη. Γιαυτό λοιπόν και η πολιτική, ιδίως των ΗΑΕ, που ήταν πιο εξωστρεφής, προσπάθησε αυτές τις τάσεις να τις ανασχέσει. Στην Λιβύη, πραγματικά εκεί υπήρξε ένα πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΑΕ και Τουρκίας. Θυμάστε τον πόλεμο των drones, τα κινεζικής προέλευσης drones των ΗΑΕ και τα Bayraktar της Τουρκίας που βρέθηκαν αντιμέτωπα στην Λιβύη. Ομως θα έλεγα ότι, η παραδοσιακή εξωτερική πολιτική των Εμιράτων έχει κέντρο την επιχειρηματικότητα, δηλαδή την χρήση των πετροδολλαρίων με επενδύσεις στο εξωτερικό και ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες και την επιρροή μέσω των επενδύσεων και της οικονομίας σε αυτές τις χώρες (εκτός του κέρδους). Νομίζω ότι αυτή η πολιτική των ΗΑΕ δείχνει μία επιστροφή στην παραδοσιακή τους πολιτική, αυτή δηλαδή της επιχειρηματικότητας. Νομίζω ότι εκμεταλλεύτηκε επιδέξια και με σωστό χρονισμό, την ανάγκη για κεφάλαια του Τούρκου Προέδρου ο πρίγκηπας - διάδοχος των Εμιράτων. Η Τουρκία βρέθηκε στην δύσκολη οικονομική κατάσταση και κατόρθωσαν τα ΗΑΕ να πετύχουν συμφωνίες που τους δίνουν ένα πλεονέκτημα θα έλεγα στον ενδομουσουλμανικό ανταγωνισμό ισχύος. Ο τουρκικός ισλαμισμός όπως είπαμε, έχει έντονο τον εθνικό χαρακτήρα, εθνικιστικό χαρακτήρα και γιαυτό μιλάμε για τουρκικό ισλαμισμό. Αντίθετα υπάρχει και ο αραβικός ισλαμισμός . Ο ισλαμισμός δεν έχει μόνον να κάνει με το πολιτικό Ισλάμ, αλλά θα έχετε υπόψη ότι, τα μοναρχικά καθεστώτα στον Κόλπο που είναι ουαχαμπιτικού , δηλαδή έχουν μία ιδιαίτερα αυστηρή εκδοχή του Ισλάμ, κυρίως η Σαουδική Αραβία. Οπότε εγώ αυτό θα το έβλεπα στα πλαίσια του ενδοϊσλαμικού ανταγωνισμού, που έχει οπωσδήποτε να κάνει και με την οικονομία και με την επιχειρηματικότητα: ποιός δηλαδή θα έχει την ηγεμονία στον ισλαμικό κόσμο. Η Τουρκία έχει την φιλοδοξία να κυριαρχήσει στον ισλαμικό κόσμο, έχει την φιλοδοξία να δημιουργήσει μία μεγάλη μουσουλμανική αγορά αντίστοιχη της ΕΕ. Σε αυτή τη φάση, προσπαθεί να ενοποιήσει τις αγορές των τουρκμενικής - τουρκικής προέλευσης εθνικής χωρών . Σε μια τέτοιου είδους αγορά, στα προιόντα της που είναι και καταναλωτικά προϊόντα και προσπαθεί να εξάγει προνομιακά στις χώρες αυτές και να αντικαταστήσει τα αντίστοιχα δυτικά προϊόντα. Εχουμε δηλαδή μία ατζέντα καθαρά αντιδυτική, από την πλευρά του τουρκικού ισλαμικού καθεστώτος και γιαυτό και η Δύση, με διάφορους τρόπους, το καθεστώς Ερντογάν το βλέπει ως μία γενικότερη απειλή, γιατί το ισλαμικό αυτό καθεστώς δεν έχει μόνο περιφερειακές αξιώσεις, αλλά έχει και παγκόσμιες αξιώσεις, μέσα από τη χρησιμοποίηση του παγκόσμιου ισλαμικού στοιχείου, που το ξέρετε πως περιλαμβάνει πολλές χώρες που έχουν σημαντικό πληθυσμό και πολλές από αυτές είναι και ανερχόμενες χώρες." Για περισσότερα ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να ακούσετε όλη την συζήτηση: https://www.mixcloud.com/KanaliEna904/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-904-29112021/