Ημέρα της Ευρώπης ! Η προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού !

Η προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι το θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Υποχρέωση του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα σε αυτές τις έντονα αναθεωρητικές γεωπολιτικά εποχές, είναι, να προασπίσουν και προεκτείνουν την προστασία των ατομικών (αρνητικών από την άποψη της απαίτησης αποχής του κράτους από τον προσωπικό χώρο ελευθερίας του ατόμου), πολιτικών (θετικών από την άποψη της θετικής προστασίας των δικαιωμάτων συμμετοχής στην δημοκρατική πολιτική και κοινωνική ζωή) και κοινωνικών δικαιωμάτων (απαραίτητων για την ουσιαστική λειτουργία των άλλων δικαιωμάτων εξασφαλίζοντας την βιοσυντήρηση με αξιοπρέπεια βασική προϋπόθεση για την άσκηση οποιουδήποτε δικαιώματος) . Προστασία και ασφάλεια, με την απόλυτη εφαρμογή των " απολύτων" δικαιωμάτων (πχ δικαίωμα στην ζωή, στο να μην υπόκειται το πρόσωπο σε εξευτελιστική συμπεριφορά και βασανιστήρια) αλλά και προστασία του πυρήνα των σχετικών δικαιωμάτων (όσων υπόκεινται σε στάθμιση λόγω της σύγκρουσης τους με άλλα επίσης άξια προστασίας ανθρώπινα δικαιώματα: όπως αυτά της προάσπισης της ελευθερίας της έκφρασης και της προστασίας του δημοσιογραφικού λειτουργήματος κα). Με τα ανθρώπινα δικαιώματα ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός αποκτά θετικό περιεχόμενο και παύει να αποτελεί μια "αόριστη νομική έννοια". Και η Ευρώπη γνωρίζει τι σημαίνει "αόριστη νομική έννοια" όταν αυτή μάλιστα γίνεται συνταγματικά κατωχυρωμένη ανώτατη πολιτειακή αρχή ... Μήπως αυτό που νικήσαμε και εορτάζουμε στις 9 Μαΐου δεν είναι μια νίκη ενάντια στην αόριστη, αενάως (ευτυχώς το αενάως ... τερματίστηκε στις 9 Μαίου 1945) φαντασιακά προσεγγίσιμη και ορίσιμη από την ομάδα που συγκυριακά κυριαρχεί στο μόνο «νόμιμο» κόμμα που εκφράζει «αυθεντικά» την εθνικοσοσιαλιστική αρχή; Δυστυχώς, οι εξουσίες , πολιτικές και οικονομικές, αρέσκονται στην ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία.Αυτός ακριβώς όμως είναι και ο λόγος της δημιουργίας της έννοιας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: να θέσουν έναν φραγμό, περιορίζοντας την κρατική αυθαιρεσία αρχικά, αλλά και την αυθαιρεσία των οικονομικά ισχυρών οργανισμών ή προσώπων αργότερα.Η θεωρητική θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρότι σε μεγάλο βαθμό (όχι αποκλειστικά)αποτελεί επίτευγμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ταυτόχρονα, αποτελεί και θεμελιώδη κληρονομιά της ανθρωπότητας. Το διακύβευμα σήμερα είναι ότι κάτω από την πίεση γεωπολιτικών πιέσεων που αντιστοιχούνται γρήγορα σε πιέσεις στα εσωτερικά πολιτικά συστήματα των Ευρωπαϊκών Κρατών, πιέσεων κυρίως προερχόμενων από την ακροδεξιά λαϊκιστική ρητορική, να υπάρξουν "εκπτώσεις" στην εφαρμογή και στο εύρος της προστασίας που προσφέρουν. Να μετατρέψουμε το πρώτον τα Ανθρωπινα Δικαιώματα σε "Ευρωπαϊκά Δικαιώματα". Και μετά; Τα Ευρωπαϊκά Δικαιωματα σε υποχρεώσεις έναντι μιας επίσης αενάως φαντασιακά (επανα)προσεγγίσιμης από την εκάστοτε ομάδα που συγκυριακά επικρατεί Ευρωπαϊκή "ταυτότητα"; Πόσα αλήθεια είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε υπέρ μιας τέτοιας "ταυτότητας"; Οσα οι Ρώσοι για την "Ρωσική ταυτότητα"; Οσα οι Τούρκοι για την "ισλαμική τουρκική ταυτότητα";Η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να επιβιώσει χωρίς να χάσει τον πυρήνα της !