Περί «αριστείας» και της αγαπημένης της θείας από το εξωτερικό ΤΙΝΑς

Περί «αριστείας» και της αγαπημένης της θείας από το εξωτερικό ΤΙΝΑς

Για την κατανόηση της «αριστείας», όπως η έννοια εντάσσεται στο σύγχρονο πολιτικό παίγνιο, πρέπει το πρώτον να γίνει κατανοητό ότι δεν αναφέρεται στην πραγματική αριστεία (της επιστημονικής – κοινωνικής – πνευματικής - καλλιτεχνικής προσφοράς) αλλά σε πολιτική «αριστεία». Η «αριστεία» είναι πολιτική (και κοινωνική) έννοια που ενσωματώνει μία πολιτική απαίτηση μίας κοινωνικής ομάδας (τάξης εάν θέλετε παρότι démodé για την αριστεία, τους βασιβουζούκους τους και τους αφελείς ακολούθους της που ονειρεύονται «μεγαλεία») να ασκεί την πολιτική και οικονομική διοίκηση της χώρας, κατά αποκλειστικότητα και εσαεί. Ελέω θεού ή ελέω εφοπλιστικών γόνων και ΜΜΕ "τους" (ως ιδιοκτησία έχουν άλλωστε συνηθίσει να τα αντιλαμβάνονται όλα: ακόμη και η χώρα αισθάνονται ότι τους ανήκει) οι αυτοαποκαλούμενοι (sic) «άριστοι», με βλοσυρό ύφος και μελετημένο στυλ, παραθέτουν την «αυτονόητη αλήθεια» και προειδοποιούν για τις συμφορές που θα πέσουν, σαν τις επτά πληγές του Φαραώ, στους βλαστημούντες αρνητές τους. Άλλωστε, αφού υπάρχουν οικογένειες εργατών, δημοσίων υπαλλήλων, εμπορευάμενων και χηρευάμενων, γιατί να μην υπάρχουν και οικογένειες πολιτικών; Πολιτική απαίτηση των ισχυρών οικογενειών της πολιτικής εξουσίας και της οικονομικής ολιγαρχίας αποτελεί το αυτονόητο "δικαίωμα" τους να κυβερνούν τους πολλούς άσχετους με το ευγενές σπορ της διοίκησης. Το αν είναι άξεστοι, αμόρφωτοι, κυνικοί, ανίκανοι ή ακόμη και επικίνδυνοι δεν έχει καμία σημασία. Το πρόταγμα είναι πολιτικό - κοινωνικό. Το τι είναι καλύτερο για την χώρα και ποια τα συμφέροντα της πλειοψηφίας είναι ζήτημα πολύ θεωρητικό. Άλλωστε η πλειοψηφία δεν μπορεί να αποφασίσει, πόσο δε μάλλον να ομονοήσει, σε τίποτε: ούτε στα συμφέροντα τους. Γιατί να ματαιοπονούν; Εγγύηση αποτελούν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους (Appareils Idéologiques d'État) το ρόλο των οποίων αποκάλυψε ο Λουί Αλτουσέρ το … 1970 και έκτοτε με κόπους και προσπάθειες οι «άριστοι» με τους στρατευμένους διανοούμενους τους (ενίοτε και … ακαδημαϊκούς) καταφέρνουν πάλι να … συσκοτίσουν: εκκλησία, σχολείο, ΜΜΕ, να ονομάσουμε τους κυριότερους. Το μόνο που έχει σημασία είναι η αδιαμφισβήτητη ηγεμονία τους, ακόμη και όταν πρόκειται για λεηλασία του δημοσίου και των πολλών. Γιατί ανησυχούν (αναρωτιούνται) οι πολλοί για το «κράτος τους»; Εργάζονται μόνον 183 μέρες το χρόνο γιαυτό. 183 μέρες το σύνολο του εισοδήματος τους πάει στο «κράτος». «Μέρα φορολογικής ελευθερίας» ορίζουν … νεοφιλελεύθερα την 183η αυτή μέρα μέσα στον χρόνο των 365 ημερών. «Και τι θέλουν οι πολλοί;» αγανακτούν οι «άριστοι». Μήπως τόσες περίπου μέρες, για την δική τους ελευθερία, δεν χρειάζονται (+- 200) και οι πληβείοι στις άλλες αναπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία, ΗΒ); Μήπως δεν τους αρέσει η ελευθερία; Ανταποδοτικές υπηρεσίες θέλουν; Υγεία; Για να γίνουν μαλθακοί; Παιδεία; Για τρελούς ψάχνουν; Να βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους; Και τι θα μείνει στο τέλος εξυπνάκηδες, επαγγελματίες της αμφισβήτησης, για τους νεοφιλελεύθερους αντικρατιστές; Είναι εντυπωσιακό ότι στα επί δεκαετίες κυριαρχούμενα από τον νεοφιλελευθερισμό δυτικά κράτη περίπου τα 2/3 του εισοδήματος της πλειοψηφίας καταναλώνονται σε φόρους και εισφορές. Ταυτόχρονα το Κοινωνικό Κράτος καταρρέει. Οι ¨άριστοι¨ έχουν μάθει να αντλούν την δύναμη τους ακριβώς από τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους. Αντικρατισμός (οι άριστοι είναι πράγματι «αθεόφοβοι»: λεν ότι είναι εναντίον του … δικού τους κράτους), νεοφιλελευθερισμό, ότι τάχατες θέλουν μικρότερο κράτος (ενώ θέλουν κατάργηση μόνον του κοινωνικού κράτους), λιγότερους φόρους (είπαμε: για τους ίδιους). Αυτά είναι προπετάσματα καπνού, η αναγκαία ιδεολογική ομίχλη για τους εκτός των τειχών, ώστε να μην μπορούν να δουν την εντός των τειχών αλήθεια, τον κρατικά περιφρουρημένο «κήπο της ευτυχίας». Φοροαπαλλαγές μόνον για τους έχοντες και βαριά φορολογία μόνον για τους πένητες. Έμμεσους φόρους σε κάθε αγορά μέχρι εξαντλήσεως στου πολλούς. Έτσι δεν αντιδρούν, αφού πληρώνουν καθημερινά και αναγκαστικά απλά για να επιβιώνουν. Το σύστημα εκσυγχρονίστηκε και αποφεύγει τις παγίδες της εφ άπαξ φορολογίας του παρελθόντος. Τότε γίνονταν κατανοητό ότι δεν μένει τίποτε. Τώρα όμως έχουν χρήματα και δεν έχουν! Πως δεν υπάρχει πρόοδος λοιπόν; Όταν δε τα πράγματα, με μαθηματική ακρίβεια, στραβώνουν, τότε φταίνε ΟΛΟΙ οι άλλοι εκτός από τους ίδιους (ακριβώς για να διασωθούν οι ίδιοι): φταίνε οι αναρχικοί, οι κομουνιστές, οι εξωγήινοί, οι Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλλοι, οι Ρώσοι κοκ. Δημιούργησαν, συντηρούν και έντεχνα, παρότι άρρητα, διαδίδουν, την άρρωστη πεποίθηση της Ελλάδας ως Ψωροκώσταινας, την "μικρής πλην τιμίου Ελλάδας" που γίνεται το άβουλο "θύμα" των ξένων, του "εσωτερικού εχθρού" ή και των δύο εάν τα πράγματα έχουν πάει κατά... διαόλου. Η αιτία βέβαια είναι η ανικανότητα και η … στοχοθεσία που γέρνει την πλάστιγγα από το κοινό καλό προς το … ιδιωτικό. Η ιδεολογία της Ψωροκώσταινας είναι η μόνιμη επωδός της "αποτυχίας" εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και στην εξωτερική πολιτική με επαναφορά στην "κανονικότητα" μετά από "επικίνδυνες πολιτικά παρενθέσεις" ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στο γνώριμο: "τί είχες Γιάννη τί είχα πάντα": Οι «άριστοι» λατρεύουν (και χρησιμοποιούν) την αγαπημένη τους ΤΙΝΑ (θεία από το … εξωτερικό),

εκ των βασικών πολιτικών αρχών του νεοφιλελευθερισμού και της δίδυμης αδελφής του: της ιδεολογίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. ΤΙΝΑ δηλαδή ακρωνύμιο του «There Is No Alternative». Όπως δεν υπάρχει εναλλακτική στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, κατά ανάλογο τρόπο δεν υπάρχει εναλλακτική στην φυσική κατάσταση της «αριστείας» να κυβερνά. Αφού βγαίνει η οικονομία εκτός πολιτικής και οι δυνάμεις της αγοράς κάνουν ότι θέλουν - γιατί αλλιώς δεν υπάρχει … «ανάπτυξη» και «δουλειές» - , γιατί (αναρωτιούνται οι «άριστοι») να μην βγει εκτός και η πολιτική τους κυριαρχία; Όμως, υπάρχουν άσχημα νέα για την Θεία ΤΙΝΑ. Ο μονόδρομος της αμφισβητείται. Στην Κίνα βλάστημοι ακολουθούν τον «σοσιαλισμό με κινέζικα χαρακτηριστικά στην νέα εποχή [ωχ]» και τον κρατικό προγραμματισμό, άλλοι πιο κοντά την «ισλαμική οικονομία», άλλοι την «πολεμική» οικονομία, άλλοι τον δρόμο που χαράζει ο «φωτισμένος» τους μονάρχης (Βασίλεια του Κόλπου), άλλοι τον «ινδουιστικό δρόμο» κοκ. Η .. βλαστημία έχει φτάσει μέχρι την Αφρική και την Λατινική Αμερική ! Την εποχή του διπολισμού οι χώρες δορυφόροι της ΕΣΣΔ (του ενός εκ των δύο «πόλων») έλεγχαν περίπου το 13 % του παγκόσμιου εμπορίου. Τώρα η Κίνα μόνη το διπλάσιο ποσοστό. Και η ΤΙΝΑ; Ο νεοφιλελευθερισμός υποχωρεί και μαζί του η συγκριτική ισχύς της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας (financial services) πυλώνα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δυστυχώς, για τον ίδιο λόγο, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, είναι ποιο απαραίτητοι οι υμνητές του. Η θεία ΤΙΝΑ αδυνατίζει (όχι λόγω fitness). H «αριστεία»;

[οι ανηψιές ξεθαρεύουν και διασκεδάζουν την ... αποκατάσταση τους] Διονύσης Παντής, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο ------------------------ το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο fantomas.gr στον παρακάτω σύνδεσμο (link): https://fantomas.gr/peri-aristeias-kai-tis-agapimenis-tis-theias-apo-to-exoteriko-tinas/