Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης

Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης

Οι Κούρδοι της Συρίας για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης Όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, ιδίως σε εποχές αναθεωρητικές (μεγάλων -τεκτονικών- γεωπολιτικών ανακατατάξεων) όπως η σημερινή, μοναδικό ίσως νόμισμα στις διεθνείς σχέσεις μίας χώρας, αλλά ακόμη περισσότερο μίας εθνικής κοινότητας χωρίς κρατική υπόσταση όπως οι Κούρδοι που οι κοινότητες τους είναι διαμοιρασμένες σε τέσσερις κρατικές οντότητες (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν), είναι η ισχύς (όπως αυτή αποτυπώνεται στο έδαφος, στο πεδίο). Οι Κούρδοι της Συρίας για μία ακόμη φορά βρίσκονται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης: από την μία η επιλογή που τους δίδεται από την Ρωσία προκειμένου να προστατευτούν από μία ακόμη βάρβαρη επίθεση από τις ισλαμοτουρκικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, είναι η υποχώρηση τους πίσω από την γραμμή του Μ4 αυτοκινητόδρομου και η παραχώρηση της φύλαξης και του ελέγχου της οιονή «μεθορίου» στις δυνάμεις του Ασάντ . Οι Κούρδοι απέρριψαν αυτή την πρόταση. Πρόκειται για μία "προσφορά" που φαίνεται ότι ικανοποιεί την Τουρκία, γεγονός που σημαίνει ακόμη παραπέρα ότι έχει διατυπωθεί με την σύμφωνη γνώμη της κατόπιν «διαβουλεύσεων». Με την πρόταση αυτή, εάν γίνονταν δεκτή, θα ενταφίαζε οριστικά τον λεγόμενο "Κουρδικό Διάδρομο" από το Ιρακινό Κουρδιστάν μέχρι την Μεσόγειο Θάλασσα (Συρία) στην τάβλα. Αλλιώς θα το επιχειρήσει η Τουρκία στο πεδίο, προβαίνοντας σε μία ακόμη προβολή ισχύος με μηνύματα προς όλους τους ενδιαφερόμενους. Και είναι πολλοί οι δέκτες των τουρκοϊσλαμικών «μηνυμάτων», μεταξύ των οποίων και Ελλάδα - Κύπρος. Βέβαια οι Τούρκοι αποκρύπτουν ότι δρουν εναντίον μη συγκροτημένων, επί τη βάση κρατικού στρατού, σωμάτων δηλαδή με πολύ περιορισμένες δυνατότητες, παντελή έλλειψη αεροπορίας κλπ προκειμένου να κάνουν χρήση των «επιτυχιών¨ τους στα πλαίσια ψυχολογικού πολέμου εναντίον κρατών της περιοχής. Ο τουρκοϊσλαμισμός όμως καλύπτει λαίμαργα τα κενά ισχύος όπου αυτά δημιουργούνται! Αυτό είναι σίγουρα ένα μήνυμα για τα κράτη της περιοχής που πρέπει να αξιολογήσουμε ενισχύοντας την αποτρεπτική μας δύναμη και τις μεταξύ μας σχέσεις. Από την άλλη, οι ΗΠΑ τους ζητούν … υπομονή και πειθαρχία στην μεταξύ τους «στρατηγική» συμμαχία και επιλογή αδυνατώντας ή ίσως ορθότερα, χωρίς να έχουν την βούληση να τους προστατεύσουν πραγματικά (στο πεδίο που δέχονται την επίθεση). Από την αμερικανική αποχώρηση της εποχής Τραμπ από την περιοχή - για την οποία ασκήθηκε τόση κριτική - δεν φαίνεται ότι στην πράξη έχει αλλάξει κάτι. Για τον (ανύπαρκτο) ευρωπαϊκό «παράγοντα» δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε: είναι «ζαλισμένος» από την ακριβή ενέργεια και τον ρωσοουκρανικό πόλεμο. Ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό της σημερινής αναθεωρητικής εποχής είναι το ότι οι Τούρκοι επιχειρούν - ποιος ξέρει - ίσως την τέταρτη ή πέμπτη "επιχείρηση" εναντίων των Κούρδων της Συρίας - του συριακού Κουρδιστάν - με εκφρασμένη την αντίθεση των ΗΠΑ (μετρώ εισβολές με τους χαρακτηριστικούς τίτλους: «Ασπίδα του Ευφράτη» 2016, «Κλάδος Ελαίας» 2018, «Πηγή Ειρήνης» 2019 !, την ακόμη αβάπτιστη των ημερών και τις …ενδιάμεσες). Αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβεί την δεκαετία του 80 ή του 90: τότε με τις ΗΠΑ βρίσκονταν στο απόγειο της ισχύος τους, στην μετάβαση από το διπολικό στο μονοπολικό κόσμο της Pax Americana, σε καμία περίπτωση δεν θα επιχειρούσαν τέτοιας έκτασης στρατιωτικές "εκκαθαρίσεις" με αντίθετο τον αμερικανικό παράγοντα. Οι σύνθετες γεωπολιτικές συνθήκες της νέας μετάβασης από τον μονοπολικό κόσμο ποιος γνωρίζει που (πολυπολικό σύστημα;) που ενδεικτικά δημιουργούν ο ουκρανικός πόλεμος και η ρωσική εμπλοκή και ενδεχομένως κατατριβή, η αντιπαράθεση Δύσης – Ρωσίας και ΗΠΑ - Κίνας, η ραγδαία οικονομική και τεχνολογική ανέλιξη της Κίνας, οι γεωπολιτικές δυναμικές στην Κεντρική Ασία με τον τουρκισμό και ισλαμισμό ίσως μόνους παράγοντες που μπορούν να αντιταχθούν από την Δύση στην προσέγγιση Ρωσίας – Κίνας και στον έλεγχο της σημαντικής αυτής περιοχής, η ανακατανομή ισχύος μετά τις επεμβάσεις Ρωσίας (με κάλεσμα της επίσημης εξουσίας της Συρίας) Τουρκίας στην Συρία και το Συριακό Κουρδιστάν, ο επιχειρούμενος ενδιάμεσος ισλαμικός γεωπολιτικός χώρος με τις δύο συνιστώσες (σε πρώτη φάση;): Τουρκία (βιομηχανική – στρατιωτικοβιομηχανική παραγωγική βάση) και Βασίλεια του Κόλπου (πετροδολλάρια – ισλαμικές επενδύσεις) κα, δημιουργούν ένα εξαιρετικά περίπλοκο και επικίνδυνο πεδίο στο οποίο καλούνται οι Κούρδοι της Συρίας να ελιχθούν, δέσμιοι και των προηγούμενων επιλογών τους . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη σε μικρά κράτη ή ακόμη χειρότερα, σε εθνικές κοινότητες χωρίς κρατική συγκρότηση - την οποία διακαώς οι Κούρδοι και στις τέσσερις περιοχές (τουρκική, συριακή, ιρανική, ιρακινή) επιδιώκουν -. Οι Κούρδοι φαίνεται ότι αποφασίζουν σταθερά την συμμαχία τους με τις ΗΠΑ, ρίχνοντας όλα τα αυγά τους στο ίδιο καλάθι. Ο καιρός θα δείξει την σοφία της, ούτως ή άλλως ληφθείσας σε πιεσμένο περιβάλλον, επιλογής τους. Όμως, με τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει οι μέχρι τώρα επεμβάσεις των Τούρκων στην Βόρεια Συρία και με δεδομένη την πολιτική τους καταπίεσης, οικονομικής αφαίμαξης και αλλαγής της πληθυσμιακής σύνθεσης στις περιοχές στην Βόρεια Συρία που έχουν καταλάβει και παράνομα κατέχουν, κινδυνεύουν σε στρατηγικού χαρακτήρα μόνιμη μείωση της παρουσίας τους στην περιοχή. Η αυτόνομη ικανότητα τους (με τις δυτικές βοήθειες) να αποτρέψουν τις Τουρκικές επιθέσεις για κατάληψη νέων κουρδικών περιοχών φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν είναι ρεαλιστική. Και οι Τούρκοι γνωρίζουμε καλά ότι δεν πάνε κάπου για να φύγουν μετά (Κύπρο Αλεξανδρέττα, Λιβύη, βόρειο Ιράκ κοκ) . Διαφαίνεται λοιπόν ότι η συνέχεια για τον κουρδικό παράγοντα στην Συρία θα είναι εξίσου σκληρή... Δυστυχώς σε άρθρο μας περισσότερων των τριών ετών ... παλαιότητας δημοσιευμένο επίσης στο φιλόξενο Militaire, από την "εποχή Τραμπ " ακόμη, κάποιες από τις επισημάνσεις θέσεις που παρατίθενται εκεί παραμένουν -δυστυχώς- διαχρονικές ... https://www.militaire.gr/i-syria-quot-scholeio-quot-gia-ti-nea-pragmatikotita-stis-diethneis-scheseis/ Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης λοιπόν... Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο militaire.gr 28.11.2022