Ενδιάμεσος (μεταξύ Δύσης - ΡωσοΚίνας) ισλαμικός γεωπολιτικός χώρος.

Στην εκπομπή του εκδότη (των ομώνυμων εκδόσεων κο Δημήτρη Αρναουτη συζητήσαμε την θέση μας ότι 1ον στην έντονα και παγκόσμια γεωπολιτικά αναθεωρητική εποχή μας δημιουργείτε η προϋπόθεση δημιουργίας ενός αυτόνομου ενδιάμεσου και μεταξύ της Δύσης και του συνασπισμού πέριξ των #ρωσία και #κίνα γεωπολιτικού χώρου. Πλέον υπάρχουν οι δυνατότητες τα μουσουλμανικά κράτη να αναπτυχθούν και εξασφαλίσουν την άμυνα και ασφάλεια τους και χωρίς την αναγκαία μονοδιάστατα εξάρτηση τους από την #Δυση. Για παράδειγμα η #τουρκία έχει αναπτύξει μία ανεξάρτητη βιομηχανική βάση (γιαυτό έχει ανάγκες από ενέργεια - αγορές - κεφάλαια ), μεταξύ των οποίων και στρατιωτική βιομηχανία, που της δίνει δυνατότητες που πολλαπλασιάζονται από την ξεκάθαρη αναθεωρητική βούληση της τουρκοϊσλαμικής της ελίτ. Από την άλλη και τα Βασίλεια του Κόλπου με τις τεράστιες χρηματοοικονομικές/επενδυτικές τους ικανότητες μπορούν να ασκήσουν σημαντικά πιο αυτόνομη πολιτική. Τουρκία και Βασίλεια του Κόλπου λοιπόν ανταγωνιστικά κινούνται στον ενδιάμεσο αυτόν ισλαμικό γεωπολιτικό χώρο αλλά οι οικονομίες τους λειτουργούν συμπληρωματικά (βιομηχανία - επενδυτικά κεφάλαια). Αλλά και άλλες μουσουλμανικές χώρες βρίσκονται στην οδό της οικονομικής ανάπτυξης αναζητώντας τον χώρο τους στην αγορά του ενός περίπου δις παγκοσμίως μουσουλμάνων. Οι δυνατότητες που δημιουργούνται από την ενδιάμεση θέση τους σε δύο σχεδόν ισοδύναμα μπλοκ είναι πολύ μεγάλες καθώς δεν είναι πλέον μονόδρομος η αναζήτηση προς την #δύση για μεταφορά τεχνολογίας, Know How , επενδύσεων, στρατιωτικού υλικού και ασφάλειας καθώς μπορεί ο έτερος πόλος να τους εξασφαλίσει εφάμιλλα τεχνολογικά - οικονομικά μέσα. Το #Ισλαμ πάντα είχε έντονη πολιτική διάσταση καθώς πάντα από της ιδρύσεως του δεν ήταν απλά θρησκευτικό σύστημα αλλά και κρατική οντότητα (πρώτο Αραβικό #Χαλιφάτο #Μωάμεθ, Αμπού Μπάκρ, Ομάρ κλπ To #Ισλάμ καθόρισε το τουρκικό πολιτικό σύστημα τα 100 χρόνια ζωής του Τουρκικού Κράτους αλλά ιδίως τα τελευταία 25 που κυβερνά το #ΑΚΠ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και ο Πρόεδρος #ερντογάν . Αλλά και στην Μέση Ανατολή διαδραματίζει (το Ισλάμ) καθοριστικό πολιτικό ρόλο ιδίως μέσω της έννοιας του Ιερού Πολέμου (Τζιχάντ) και της Ισλαμικής Εσχατολογίας (όπως περιγράφεται στο Κοράνι και στις Παραδόσεις - Χαντίθ) που επηρεάζουν ηγεσίες και λαό. Στη Τουρκία ο ισλαμισμός υπήρξε ένα από τα 4 ρεύματα σκέψης της Οθωμανικής Ελίτ με σκοπό της ανάταξης της οθωμανικής παρακμής και αποκατάσταση της οθωμανικής κυριαρχίας. Τα άλλα τρία ήταν οθωμανισμός, τουρκισμός και εκσυγχρονισμός (σχεδόν αυτούσια εισαγωγή δυτικών θεσμών πχ οικονομία, ανθρώπινα δικαιώματα κλπ). Εμφανίσθηκε ως ιδεολογικό ρεύμα από την συγκρότηση ίδρυση του Τουρκικού Κράτους. Στην Πρώτη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση παρουσιάστηκε ώς ένας αριθμό ασυντόνιστων μεταξύ τους ισλαμιστών διανοουμένων που έμειναν γνωστή ως η επονομαζόμενη 2η Ομάδα (1η ο Κεμάλ). Αφού διώχθηκαν ιδίως τα σούφικα τάγματα τα οποία αναγκάσθηκαν να κλείσουν ή να μεταναστεύσουν στα Βαλκάνια ιδίως την Αλβανία, άρχισαν να ξανααποκτούν πολιτική δύναμη με την επιβαλλόμενη από τις ΗΠΑ εισαγωγή του πολυκομματικού συστήματος και την Κυβέρνηση Μεντερές. Η Δύση με την αλαζονεία της θέλησε να επιβάλλει θεσμούς δυτικούς με αποτελέσματα καταστροφικά και για την ίδια αλλά και για τα μουσουλμανικά κράτη που δοκιμάστηκαν. Το ίδιο συνέβη και με την Αραβική Ανοιξη αλλά και με τις συμβουλές των Βασιλείων του Κόλπου για το πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός. Συμβουλές που η Δύση εν πολλοίς αγνόησε ιδίως σε προηγούμενο πρώτο χρόνο, παίζοντας με την φωτιά και τον ακραίο ισλαμισμό σε Αφγανιστάν, Συρία κα με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Τζιχάντ είναι η με κάθε μέσο επέκταση του Ισλάμ ακόμη -αλλά όχι μόνο - με την πολεμική βία έως ότου όλος ο πλανήτης ενταχθεί στον Οίκο του Ισλάμ, δηλαδή ηγεμονεύουν παντού ισλαμικές ηγεσίες και πλειοψηφίες. Τζιχάντ όμως είναι κατά την Ισλαμική Παράδοση (Χαντίθ) και ιδίως η υποχρέωση του πιστού να εναντιόνεται σε εξουσία που απομακρύνεται από τις εντολές του Κορανίου και του Προφήτη. Δηλαδή αυτό που έκαναν οι απανταχού ισλαμιστές στα κράτη που είτε διοικούνταν από μπααθικά εθνικιστικά κόμματα είτε σοσιαλιστικά εθνικιστικά στις αραβικές χώρες ή στο κεμαλικό καθεστώς που επέβαλε κοσμικό (μη ισλαμικό) κράτος καταργώντας το Χαλιφάτο (που είχε εν τοις πράγμασι καταργηθεί λόγω απώλειας των Ιερών Πόλεων Μέκκας και Μεδίνας. Με άλλα λόγια οι Τούρκοι Ισλαμιστές βρίσκονται σε Τζιχάντ από της ιδρύσεως ίσως & πριν του Τουρκικού Κράτους. Αφού κατέλαβαν το κράτος τώρα μπορούν να προβούν σε άλλες μορφές Τζιχάντ πχ προς Λιβύη, Αρμενία κλπ Η Τουρκία πλέον θέλει να πετάξει από επάνω της την εικόνα που την είχε τραυματίσει του μακριού χεριού της Δύσης &του Ισραήλ έναντι των υπολοίπων ισλαμικών κρατών ώστε να μπορέσει να ηγεμονεύσει όπως φιλοδοξεί στον ισλαμικό κόσμο. Αρα ο προσανατολισμός της είναι πλέον δομικά αντιδυτικός & μόνον τακτικά προσπαθεί να θολώσει τα νερά για να πετύχει βραχυπρόθεσμους στόχους που θεωρεί σημαντικούς και μέχρι να τους πετύχει (ΠΧ F16)