ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ συνιδρυτής της ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ πεθαίνει σαν σήμερα 28 Νοέμβρη 1852 σε πλήρη ανέχεια

Οι Δικηγόροι για τα Εθνικά Θέματα αποτίουμε φόρο ΤΙΜΗΣ στον ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟ (μαζί με τους επίσης Μέγιστους ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΚΟΥΦΑ και ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΣΑΚΑΛΩΦ) , ΣΥΝΙΔΡΥΤΗ της ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ, της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ που προετοίμασε, οργάνωσε και ενέπνευσε την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ των ΡΑΓΙΑΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ έναντι του ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΧΑΛΙΦΑΤΟΥ .

Πως τον τίμησε το νεοελληνικό κράτος (των κοτσαμπάσιδων & κατσαπλιάδων); με την καταδίκη του σε αφάνεια και ανέχεια τόσο πριν όσο και μετά την μόνιμη εγκατάσταση του στην Ελλάδα από τη Βλαχία αρνούμενο την χορηγία ακόμη και του μικρότερου βοηθήματος για την διευκόλυνση της βιοσυντηρήσεως του. Αλλωστε δεν ήταν ο μόνος που έλαβε αυτό το αγνώμων "ευχαριστώ". Είχαν με άλλα οι "ιδιοκτήτες" να ασχοληθούν. Οι Ξάνθοι Παπαδάκηδες Παναγιώταροι κλπ ήταν πλέον εμπόδιο ... ΥΓ. Εννοείται ότι ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΘΗΚΕ από τα ΛΑΜΟΓΙΑ της εποχής.

Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης

Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης

Οι Κούρδοι της Συρίας για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης Όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, ιδίως σε εποχές αναθεωρητικές (μεγάλων -τεκτονικών- γεωπολιτικών ανακατατάξεων) όπως η σημερινή, μοναδικό ίσως νόμισμα στις διεθνείς σχέσεις μίας χώρας, αλλά ακόμη περισσότερο μίας εθνικής κοινότητας χωρίς κρατική υπόσταση όπως οι Κούρδοι που οι κοινότητες τους είναι διαμοιρασμένες σε τέσσερις κρατικές οντότητες (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν), είναι η ισχύς (όπως αυτή αποτυπώνεται στο έδαφος, στο πεδίο). Οι Κούρδοι της Συρίας για μία ακόμη φορά βρίσκονται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης: από την μία η επιλογή που τους δίδεται από την Ρωσία προκειμένου να προστατευτούν από μία ακόμη βάρβαρη επίθεση από τις ισλαμοτουρκικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, είναι η υποχώρηση τους πίσω από την γραμμή του Μ4 αυτοκινητόδρομου και η παραχώρηση της φύλαξης και του ελέγχου της οιονή «μεθορίου» στις δυνάμεις του Ασάντ . Οι Κούρδοι απέρριψαν αυτή την πρόταση. Πρόκειται για μία "προσφορά" που φαίνεται ότι ικανοποιεί την Τουρκία, γεγονός που σημαίνει ακόμη παραπέρα ότι έχει διατυπωθεί με την σύμφωνη γνώμη της κατόπιν «διαβουλεύσεων». Με την πρόταση αυτή, εάν γίνονταν δεκτή, θα ενταφίαζε οριστικά τον λεγόμενο "Κουρδικό Διάδρομο" από το Ιρακινό Κουρδιστάν μέχρι την Μεσόγειο Θάλασσα (Συρία) στην τάβλα. Αλλιώς θα το επιχειρήσει η Τουρκία στο πεδίο, προβαίνοντας σε μία ακόμη προβολή ισχύος με μηνύματα προς όλους τους ενδιαφερόμενους. Και είναι πολλοί οι δέκτες των τουρκοϊσλαμικών «μηνυμάτων», μεταξύ των οποίων και Ελλάδα - Κύπρος. Βέβαια οι Τούρκοι αποκρύπτουν ότι δρουν εναντίον μη συγκροτημένων, επί τη βάση κρατικού στρατού, σωμάτων δηλαδή με πολύ περιορισμένες δυνατότητες, παντελή έλλειψη αεροπορίας κλπ προκειμένου να κάνουν χρήση των «επιτυχιών¨ τους στα πλαίσια ψυχολογικού πολέμου εναντίον κρατών της περιοχής. Ο τουρκοϊσλαμισμός όμως καλύπτει λαίμαργα τα κενά ισχύος όπου αυτά δημιουργούνται! Αυτό είναι σίγουρα ένα μήνυμα για τα κράτη της περιοχής που πρέπει να αξιολογήσουμε ενισχύοντας την αποτρεπτική μας δύναμη και τις μεταξύ μας σχέσεις. Από την άλλη, οι ΗΠΑ τους ζητούν … υπομονή και πειθαρχία στην μεταξύ τους «στρατηγική» συμμαχία και επιλογή αδυνατώντας ή ίσως ορθότερα, χωρίς να έχουν την βούληση να τους προστατεύσουν πραγματικά (στο πεδίο που δέχονται την επίθεση). Από την αμερικανική αποχώρηση της εποχής Τραμπ από την περιοχή - για την οποία ασκήθηκε τόση κριτική - δεν φαίνεται ότι στην πράξη έχει αλλάξει κάτι. Για τον (ανύπαρκτο) ευρωπαϊκό «παράγοντα» δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε: είναι «ζαλισμένος» από την ακριβή ενέργεια και τον ρωσοουκρανικό πόλεμο. Ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό της σημερινής αναθεωρητικής εποχής είναι το ότι οι Τούρκοι επιχειρούν - ποιος ξέρει - ίσως την τέταρτη ή πέμπτη "επιχείρηση" εναντίων των Κούρδων της Συρίας - του συριακού Κουρδιστάν - με εκφρασμένη την αντίθεση των ΗΠΑ (μετρώ εισβολές με τους χαρακτηριστικούς τίτλους: «Ασπίδα του Ευφράτη» 2016, «Κλάδος Ελαίας» 2018, «Πηγή Ειρήνης» 2019 !, την ακόμη αβάπτιστη των ημερών και τις …ενδιάμεσες). Αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβεί την δεκαετία του 80 ή του 90: τότε με τις ΗΠΑ βρίσκονταν στο απόγειο της ισχύος τους, στην μετάβαση από το διπολικό στο μονοπολικό κόσμο της Pax Americana, σε καμία περίπτωση δεν θα επιχειρούσαν τέτοιας έκτασης στρατιωτικές "εκκαθαρίσεις" με αντίθετο τον αμερικανικό παράγοντα. Οι σύνθετες γεωπολιτικές συνθήκες της νέας μετάβασης από τον μονοπολικό κόσμο ποιος γνωρίζει που (πολυπολικό σύστημα;) που ενδεικτικά δημιουργούν ο ουκρανικός πόλεμος και η ρωσική εμπλοκή και ενδεχομένως κατατριβή, η αντιπαράθεση Δύσης – Ρωσίας και ΗΠΑ - Κίνας, η ραγδαία οικονομική και τεχνολογική ανέλιξη της Κίνας, οι γεωπολιτικές δυναμικές στην Κεντρική Ασία με τον τουρκισμό και ισλαμισμό ίσως μόνους παράγοντες που μπορούν να αντιταχθούν από την Δύση στην προσέγγιση Ρωσίας – Κίνας και στον έλεγχο της σημαντικής αυτής περιοχής, η ανακατανομή ισχύος μετά τις επεμβάσεις Ρωσίας (με κάλεσμα της επίσημης εξουσίας της Συρίας) Τουρκίας στην Συρία και το Συριακό Κουρδιστάν, ο επιχειρούμενος ενδιάμεσος ισλαμικός γεωπολιτικός χώρος με τις δύο συνιστώσες (σε πρώτη φάση;): Τουρκία (βιομηχανική – στρατιωτικοβιομηχανική παραγωγική βάση) και Βασίλεια του Κόλπου (πετροδολλάρια – ισλαμικές επενδύσεις) κα, δημιουργούν ένα εξαιρετικά περίπλοκο και επικίνδυνο πεδίο στο οποίο καλούνται οι Κούρδοι της Συρίας να ελιχθούν, δέσμιοι και των προηγούμενων επιλογών τους . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη σε μικρά κράτη ή ακόμη χειρότερα, σε εθνικές κοινότητες χωρίς κρατική συγκρότηση - την οποία διακαώς οι Κούρδοι και στις τέσσερις περιοχές (τουρκική, συριακή, ιρανική, ιρακινή) επιδιώκουν -. Οι Κούρδοι φαίνεται ότι αποφασίζουν σταθερά την συμμαχία τους με τις ΗΠΑ, ρίχνοντας όλα τα αυγά τους στο ίδιο καλάθι. Ο καιρός θα δείξει την σοφία της, ούτως ή άλλως ληφθείσας σε πιεσμένο περιβάλλον, επιλογής τους. Όμως, με τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει οι μέχρι τώρα επεμβάσεις των Τούρκων στην Βόρεια Συρία και με δεδομένη την πολιτική τους καταπίεσης, οικονομικής αφαίμαξης και αλλαγής της πληθυσμιακής σύνθεσης στις περιοχές στην Βόρεια Συρία που έχουν καταλάβει και παράνομα κατέχουν, κινδυνεύουν σε στρατηγικού χαρακτήρα μόνιμη μείωση της παρουσίας τους στην περιοχή. Η αυτόνομη ικανότητα τους (με τις δυτικές βοήθειες) να αποτρέψουν τις Τουρκικές επιθέσεις για κατάληψη νέων κουρδικών περιοχών φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν είναι ρεαλιστική. Και οι Τούρκοι γνωρίζουμε καλά ότι δεν πάνε κάπου για να φύγουν μετά (Κύπρο Αλεξανδρέττα, Λιβύη, βόρειο Ιράκ κοκ) . Διαφαίνεται λοιπόν ότι η συνέχεια για τον κουρδικό παράγοντα στην Συρία θα είναι εξίσου σκληρή... Δυστυχώς σε άρθρο μας περισσότερων των τριών ετών ... παλαιότητας δημοσιευμένο επίσης στο φιλόξενο Militaire, από την "εποχή Τραμπ " ακόμη, κάποιες από τις επισημάνσεις θέσεις που παρατίθενται εκεί παραμένουν -δυστυχώς- διαχρονικές ... https://www.militaire.gr/i-syria-quot-scholeio-quot-gia-ti-nea-pragmatikotita-stis-diethneis-scheseis/ Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης λοιπόν... Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο militaire.gr 28.11.2022

Ο Διονύσης Παντής για το διπλωματικό επεισόδιο με την επίσκεψη Δένδια στ...

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο κίνδυνος και η δημοκρατική πατριωτική διέξοδος

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξωτερική πολιτική, ο κίνδυνος και η δημοκρατική πατριωτική διέξοδος Προεκλογικά είχε ασκηθεί στην αξιωματική τότε αντιπολίτευση κριτική ότι είχε κρυφή ατζέντα (1) στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ότι δηλαδή υποτιμά τους πολίτες (2) αντιμετωπίζοντας τους με επικοινωνιακή πολιτική και την συνένοχη συνέργεια που της χορηγούν γόνοι εφοπλιστών που ελέγχουν τα ΜΜΕ, ως αντικείμενα προς εξαπάτηση, υιοθετώντας, με υπερφίαλη ρητορεία ότι τους αρέσει, έναν λαϊκισμό (3) δηλαδή, χωρίς να υπάρχει η διάθεση και η πρόθεση (το αντίθετο μάλιστα) να εφαρμόσει τα υπονοούμενα ή υποσχεμένα. Ενώ ως αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση για «προδοσία» με την συνομολόγηση της Συνθήκης των Πρεσπών, γνώριζε, αν μη τι άλλο από την οικογενειακή παράδοση – μηχανισμό του σημερινού ΠΘ, ότι περιείχε ότι ποιο προωθημένο είχε κατορθώσει η ελληνική διπλωματία (ή ονειρεύονταν ότι θα πετύχει) 27 χρόνια διαπραγματευόμενη. Κατηγορούσε ειρωνευόμενη τον τότε Πρωθυπουργό ως ενδοτικό έναντι του Ερντογάν παρότι έμενε σταθερός στην βασική εθνική γραμμή, ενώ η ίδια επεξεργάζονταν αναθεωρητική πολιτική με διεύρυνση των προς συζήτηση θεμάτων σχεδιάζοντας χωρίς όμως να ενημερώσει ως όφειλε τον ελληνικό λαό την αλλαγή της πάγιας ελληνικής θεσης ότι τα μόνα θέ,ατα προς διάλογο με την Τουρκία είναι αυτά της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ) απευθύνοντας μετεκλογικά μήνυμα για συνδιαχείριση των φυσικών πόρων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο (όταν γίνει γνωστή έστω στα κόμματα η αρχική συμφωνία ή πρακτικό ή written understanding της τριμερούς συνάντησης στο Βερολίνο θα έχουμε πληρέστερη πρώτη εικόνα του εύρους της διεύρυνσης της ατζέντας). Αντιδρούσε «οργισμένη» για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια δυτικά και νότια της χώρας, που θα αντιμετώπιζε και προληπτικά, σε σημαντικό βαθμό, την στρατηγική πρόκληση - αμφισβήτηση που περιλαμβάνει το εύκολα προβλέψιμο ως πρόθεση (που η Ελλάδα έπρεπε να αποτρέψει) τουρκολιβυκό μνημόνιο. Χρησιμοποιούσε δηλαδή ανεπίτρεπτα τα εθνικά θέματα (βλάπτοντας τα με τον τρόπο αυτό μακροπρόθεσμα) για να αποδομήσει με κάθε τρόπο (μακιαβελικά) τον εσωτερικό του πολιτικό αντίπαλο ως δήθεν μειωμένου πατριωτισμού υπονομεύοντας μακροπρόθεσμα το εθνικό συμφέρον (4) και παρότι η προηγούμενη κυβέρνηση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής κινήθηκε απολύτως στα πλαίσια πάγιας εθνικής στρατηγικής και πρακτικής προωθώντας περαιτέρω παραδοσιακές σχέσεις πχ με ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο κλπ. Ο ενδοτισμός (5) οδηγεί αναπόφευκτα σε υποτίμηση στρατηγικών προκλήσεων που υπονομεύουν την χώρα όπως η συνομολόγηση τελικά του Τουρκολιβυκού Μνημόνιου και ο αποκλεισμός μας, παρότι πλέον διακυβεύονται ζωτικά μας συμφέροντα από την Διάσκεψη του Βερολίνου από την εταίρο Γερμανία χωρίς αντίδραση. Η διάρρηξη της βασικής αρχής λειτουργίας ενός στοιχειωδώς αξιόπιστου κράτους της συνέχειας των πολιτικών του ιδίως όσον αφορά την εξωτερική του πολιτική υπονομεύει την αξιοπιστία της χώρας αλλά και την εμπιστοσύνη προς την χώρα των συμμάχων και φίλων μας. Με αλαζονεία και μισαλλοδοξία(6) γκρεμίζονται σχεδόν όλες τις προηγούμενες πολιτικές και μηχανισμούς: η καθοριστική για την πολιτική ανάσχεσης της Τουρκίας και στρατηγική της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ μετατρέπεται σε «υπογράφω ότι θέλετε» στα πλαίσια προσωπικών και κομματικών δημοσίων σχέσεων. Απαξιώνονται ή καταργούνται πρωτοβουλίες - εργαλεία της εξωτερικής πολιτικής: διάσκεψη πρωθυπουργών των χωρών του Νότου της ΕΕ (αντίβαρο αναγκαίο έναντι των χωρών του βορρά), η Διάσκεψη της Ρόδου γέφυρα μεταξύ ευρωπαϊκών και χωρών της Μέσης Ανατολής, τα φόρουμ διαθρησκευτικού Διαλόγου στην Μέση Ανατολή, G-10 αρχαίων πολιτισμών προνομιακό χώρο για τις σχέσεις με Κίνα και περιφερειακές δυνάμεις κα. Για την δικαιολόγηση της απαράδεκτης αυτής πολιτικής επιστρατεύεται η αισχρή θεωρία του εσωτερικού εχθρού (7) που τόσο ακριβά έχει πληρώσει η χώρα στο παρελθόν επαναφέροντας μνήμες και συνοδευτικές τοξικές (επίσης από το παρελθόν) θεωρίες, όπως της «μικρής πλην τίμιας Ελλάδος» και της «ψωροκώσταινας», για να αποδοθεί άρρητα στον «άνευ αρχών κυνισμό των εταίρων μας» η υπαίτια «αποτυχία» που οδηγεί στην πλήρη εξάρτηση και φιλανδοποίηση της χώρας . Το ΠΡΑΤΤΩ αγωνιά ακριβώς για να μην πληρώσει η χώρα και οι πολίτες της αυτά τα θανάσιμα αμαρτήματα αξιώνοντας άσκηση αντιπολίτευσης αντίστοιχης του διακυβεύματος … Διονύσης Παντής, Δικηγόρος, μέλος ΠΣ και υδρυτικό μέλος του ΠΡΑΤΤΩ Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την εφημερίδα KONTRA ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

H επιχειρούμενη ολική επαναφορά της ιδεολογίας της «ψωροκώσταινας», της «μικρής πλην τιμίου Ελλάδος».

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κόντρα με τον τίτλο: "Οι δύο κερδισμένοι και ο ένας χαμένος της ολικής επαναφοράς του ενδοτισμού" Κατά το ταξίδι του στην Ελλάδα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ συναντήθηκε με τον Έλληνα ομόλογο του και τον Έλληνα Πρωθυπουργό στην οικογενειακή του πολυτελή του εξοχική κατοικία στα Χανιά. Ο πρώην ΥΠΕΞ και Πρόεδρος του ΠΡΑΤΤΩ Νίκος Κοτζιάς επεσήμανε με σημασία ότι, κατά την κυβέρνηση Σύριζα και όταν ήταν ο ίδιος ΥΠΕΞ, την Ελλάδα είχε επισκεφτεί ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα στο συμβολικό προτελευταίο του ταξίδι στο εξωτερικό και δη στην Ευρώπη (σημειώνω ότι τελευταίος προορισμός μετά την Ελλάδα ήταν το Βερολίνο) και όχι ένας Υπουργός Εξωτερικών. Πρόσθεσε δε με σημασία ότι όταν έλληνες αξιωματούχοι μετέβαιναν στις ΗΠΑ δεν συναντιόνταν με Υφυπουργούς αλλά με τους αντίστοιχους στην ιεραρχία. Είναι δε γεγονός ότι αυτή η παράδοση της προηγούμενης κυβέρνησης παραμερίστηκε αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων της νέας: οι προεκλογικοί λεονταρισμοί και η μακιαβελική εκλογική χρήση των εθνικών θεμάτων αντικαταστάθηκαν από μετεκλογικές κωλοτούμπες για την Συμφωνία των Πρεσπών από την ηγεσία του ΥΠΕΞ και του Υπουργείου Αμυνας. Ακολούθησε η παράκρουση των στελεχών που φωτογραφήθηκαν με τον Πρόεδρο Τραμπ, η υπογραφή όπως - όπως και χωρίς εξασφάλιση κρίσιμων εθνικών θέσεων από τον μεγάλο παίκτη στην περιοχή μας τις ΗΠΑ, διμερούς συμφωνίας ματαιώνοντας όλες τις ωφέλειες από την μακρά και επιτυχημένη διαπραγμάτευση της προηγηθείσας στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ (πχ παραχώρησαν μακροχρόνια μίσθωση στις αμερικανικές βάσεις στην χώρα χωρίς να εξασφαλίσουν ανάλογα ανταλλάγματα την ίδια ώρα που στην αντιδυτική αναθεωρητική και επισφαλή Τουρκία οι ΗΠΑ ακριβοπληρώνουν τις όποιες διευκολύνσεις τους παρέχονται πχ στο Ιντσιρλίκ με τις επισφαλείς από τους τουρκοϊσλαμιστές αποθηκευμένες πυρηνικές κεφαλές. Οι προεκλογικές κορώνες για δήθεν μυστική διπλωματία εξαπολύονταν παράλληλα με την υιοθέτηση μυστικής ατζέντας και ακολουθούνται από πραγματική μυστική διπλωματία στα πλαίσια γερμανικής διαμεσολάβησης «ίσων αποστάσεων» χωρίς μέχρι σήμερα να ενημερωθούν τα κόμματα και η αρμόδια επιτροπή της Βουλής (είναι αλήθεια ότι δεν ασκείται και σχετική πίεση από την αντιπολίτευση) για την συνομολογημένη αρχική συμφωνία ή το περιεχόμενο του πρακτικού της συζήτησης . Στα πλαίσια της πολιτικής ενδοτισμού υποτιμάται η στρατηγική πρόκληση του τουρκολιβυκού μνημονίου το οποίο αντιμετωπίζεται αδόκιμα εξαντλώντας τις όποιες ενέργειες στην πλευρά του αδύνατου μέρους της συμφωνίας και παραπέρα το κύρος της χώρας καταβαραθρώνεται από την εταίρο «ουδέτερη» Γερμανία που αρνείται την συμμετοχή της χώρας στην Διάσκεψη του Βερολίνου δίνοντας το μήνυμα σε εχθρούς και φίλους της έλλειψης αξιοπιστίας της χώρας και βούλησης να προασπίσει τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της . Κατάληξη η «επιτυχία» της προχειρότητας της ελληνοαιγυπτιακής οριοθέτησης ΑΟΖ χωρίς τις αναγκαίες τεχνικές διευθετήσεις (κλείσιμο κόλπων, σημεία βάσης κλπ) και συνεννοήσεις με αναγνωρισμένη επήρεια στην Κρήτη 80 %, μηδενική νησιών με οικονομική δραστηριότητα στο Λιβυκό πέλαγος, έκθεση του Καστελόριζου στην διαπραγματευτική και εκβιαστική βουλιμία της Τουρκίας , αποστασιοποίηση από την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιχειρείται δηλαδή μία ολική επαναφορά της ιδεολογίας που χαρακτήρισε τις δεκαετίες του 50 και 60, δηλαδή αυτές της Ελλάδας ως της «ψωροκώσταινας», της «μικρής πλην τιμίου Ελλάδος». Μιας ιδεολογίας σαφούς χρηστικότητας: αφενός καλύπτει την ανικανότητα και τον ενδοτισμό της επίσημης πολιτικής ηγεσίας στον απόλυτα ανταγωνιστικό χώρο των διεθνών σχέσεων με αποτέλεσμα την αναγκαστικά κακή έκβαση των εθνικών μας θεμάτων. Διά της «ιδεολογίας» αυτής αποδίδεται ταυτόχρονα ύπουλα, καθότι άρρητα, η κακοδαιμονία της εξέλιξης των θεμάτων και συμφερόντων μας, στον κυνισμό και «ανθελληνισμό» εχθρών, αλλά και φίλων και εταίρων, με σκοπό, οι «άριστοι» διαχειριστές που είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι και προτάσσουν προσωπικές και κομματικές δημόσιες σχέσεις έναντι εθνικών δικαίων και συμφερόντων, να αποσείουν τις πραγματικές δικές τους ευθύνες. Η πρακτική αυτή έχει δύο κερδισμένους και έναν χαμένο: κερδισμένοι είναι οι επαρχιώτες «άριστοι» καθότι η χώρα μετατρέπεται σε «επαρχία» και ο ξένος παράγοντας που τακτοποιεί τα θέματα του χωρίς την υποχρέωση ανταποδοτικότητας, ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Χαμένος είναι μόνον ο Έλληνας πολίτης που μένει με το «παράπονο» των αποτυχιών και της μετάφρασης τους στην προσωπική και οικογενειακή του ζωή . Του Διονύση Παντή, μέλους του ΠΣ του ΠΡΑΤΤΩ, δικηγόρου

Βράβευση από την The Cyprus Review, του Υπουργού, αγαπητού και έγκριτου συναδέλφου, Δόκτωρος Κύπρου Χρυσοστομίδη για την διαχρονική προσφορά του στην ανάδειξη της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού Ζητήματος

Συγχαρητήρια για μία ακόμη πολύ σημαντική βράβευση, από την The Cyprus Review αυτή την φορά, του Υπουργού, αγαπητού και έγκριτου συναδέλφου, Δόκτωρος Κύπρου Χρυσοστομίδη για την διαχρονική προσφορά του στην ανάδειξη της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού Ζητήματος! Ευχόμαστε επίσης να είναι καλοτάξιδο το νέο του βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Διεθνές Δίκαιο: Παραβίαση και Παρακμή - Το κράτος ανδρείκελο στην Κατεχόμενη Κύπρο", Κύπρος Χρυσοστομίδης, εκδόσεις Ρίζες που μόλις κυκλοφόρησε ! Πλεονασμός είναι νομίζω να επισημάνω ότι αποτελεί ένα ακόμη βιβλίο αναφοράς από τον εκλεκτό πολιτικό, νομικό και μελετητή για όποιον απασχολούν, οι πολλές φορές δυσχερείς στην κατανόηση τους, νομικές πλευρές του Κυπριακού (από την άποψη του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου).