Αρθρο μου στο έγκυρο ArmyVoice.gr : Ελληνοτουρκικά: Μετά τη συνάντηση Δένδια - Τσαβούσογλου τι;

Στον απόηχο της συνάντησης Δένδια – Τσαβούσογλου: μετά την συνάντηση, τι;

 

Η Ελλάδα βρίσκεται από 15/4^ου στον απόηχο της συνάντησης των δύο Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας. Διάχυτη η ικανοποίηση σε μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινής γνώμης από την θέση του Έλληνα ΥΠΕΞ, όπου αναφέρθηκε, μετά 20 μήνες από της ανάληψης των καθηκόντων του και των πρωτόγνωρων τουρκικών προκλήσεων (Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, Αιγαίο, Κύπρος, αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης κα) δημόσια στην παραβίαση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Η Τουρκική πλευρά φαίνεται ότι ανέμενε - και έδειχνε ιδιαίτερα ικανοποιημένη - μία συνάντηση στην οποία θα προωθούνταν οι δημόσιες σχέσεις της Τουρκίας και η προσπάθεια της Τουρκικής διπλωματίας να παγιοποιήσει τις στρατηγικές προκλήσεις και αμφισβητήσεις Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δίδοντας το «μήνυμα» ότι οι προκλήσεις αυτές αποτελούν «φυσιολογικές» εκφράσεις υφιστάμενων «δικαιωμάτων» που η Ελλάδα «αμφισβητεί» ή δημιουργεί μονομερώς «τετελεσμένα» (δηλαδή η τουρκική διπλωματία επιχειρεί συστηματικά και συνολικά την απόλυτη αναστροφή της πραγματικότητας των τουρκικών αμφισβητήσεων ελληνικών δικαιωμάτων).

Οι προκλήσεις των 20 τελευταίων μηνών, ιδιαίτερα η στρατηγική πρόκληση που το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο αποτελεί για τα Ελληνικά Συμφέροντα και Κυριαρχικά Δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο νοτιοανατολικό Αιγαίο (στο Αιγαίο ως συνέχεια του Πρωτοκόλλου της Βέρνης και της κρίσης των Ιμίων, στην Ανατολική Μεσόγειο όμως με νέα διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων στα πλαίσια του θεωρήματος της MAVI VATAN – Γαλάζιας Πατρίδας) και οι τουρκικές «κρουαζιέρες» στο Αιγαίο των Τσεσμέ και Ορούτς Ρέις, είναι η πραγματικότητα για την Ελλάδα. Μια πραγματικότητα που καθήκον της Ελληνικής Διπλωματίας είναι, συστηματικά και όχι σπασμωδικά, χωρίς ωραιοποιήσεις και με καθαρή γλώσσα, να θέσει ενώπιον όλων των διεθνών δρώντων.

Η MAVI VATAN, όπως η Τουρκική πλευρά προωθεί, «αφήνει» στην Ελλάδα μόνον ένα μικρό τμήμα της Ελληνικής ΑΟΖ νοτιοδυτικά της χώρας …. Επίσης την απομονώνει από τις αντίστοιχες όμορες ΑΟΖ των υπόλοιπων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου (με την αυτονόητη επιρροή σε οποιοδήποτε έργο υποδομής, όπως αγωγούς, καλώδια τηλεπικοινωνιών ή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας ή άλλο), εγκλωβίζει τα νησιά στα 6 νμ (με αυτονόητο επίσης εγκλωβισμό της χώρας μας σε προκλήσεις που η τουρκική πλευρά μπορεί οποτεδήποτε να προβεί: με «έρευνες», γεωτρήσεις ή «ελέγχους» αλιευτικών, έρευνας και διάσωσης μόλις έξι μίλια από τις Ελληνικές ακτές κλπ). Και όλα τα παραπάνω, όταν γίνεται σαφέστατο, τόσο με τους περίφημους χάρτες, όσο και με την ρητορική της, το τι η Τουρκία «εννοεί» με την Γαλάζια «Πατρίδα»: άρρητα, αλλά με σαφήνεια,  θεωρεί δηλαδή ότι στο χώρο αυτόν ασκεί κυριαρχία, δηλαδή αποτελεί Τουρκικό έδαφος, πχ με δηλώσεις τούρκων πρώην ή νυν αξιωματούχων ότι η Λιβύη με το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο απέκτησε τέσσερα … νησιά !  

Είναι τέτοια η στρατηγική πρόκληση των τουρκικών διεκδικήσεων που δεν αφήνει περιθώριο άλλης προσέγγισης ή αγνόησης, όπως οι αρχικές τοποθετήσεις Ελλήνων αξιωματούχων για το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Ακόμη και η τουρκική διπλωματία ήταν αρχικά επιφυλακτική με την υιοθέτηση της MAVI VATAN που προωθούσε το τουρκοϊσλαμικό κατεστημένο (που αντικατέστησε το «παλαιό» Κεμαλικό), ακριβώς επειδή έμπειροι Τούρκοι διπλωμάτες κατανοούσαν ότι ο μαξιμαλισμός του και η κατάφορη εγγενής αγνόηση του διεθνούς δικαίου και της γεωγραφίας (ό,τιδήποτε δεν μας ‘συμφέρει’ στον χάρτη το «αγνοούμε») εξαναγκάζει την Ελλάδα να αντιδράσει.

Στο πλαίσιο αυτό είναι εντυπωσιακή η τουρκική αναμονή άλλης «ήπιας» Ελληνικής αντίδρασης. Δηλαδή αναμένονταν ο συντονισμός της Ελληνικής διπλωματίας με την τουρκική στρατηγική και τις δημόσιες σχέσεις της Τουρκίας! Αυτό έδειχνε η αρχική προφανής ικανοποίηση του «Μεβλούτ» και η συνακόλουθη ‘αντιστροφή’ των συναισθημάτων του.  

Η κατανόηση λοιπόν και η  αποδοχή  της πραγματικότητας της στρατηγικής πρόκλησης που συνιστά για την χώρα  το Τουρκολιβυκό μνημόνιο (από κυβέρνηση και αντιπολίτευση) και η εξήγηση, σε εχθρούς και φίλους, στις πραγματικές της διαστάσεις, της  σημασίας του Τουρκολιβυκού Μνημονίου και των Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο (εφαρμοστικής ενέργειας της MAVI VATAN στην Ανατολική Μεσόγειο) αποτελεί  απαραίτητο στοιχείο επιτυχημένης διπλωματικής στρατηγικής αντιμετώπισης του. Αυτό βέβαια απαιτεί συστηματική δουλειά, με συνέπεια και χωρίς διγλωσσίες, ούτως ώστε να γίνει από όλους κατανοητή η Ελληνική Θέση. Μόνον έτσι η Ελλάδα θα αποκτήσει πραγματικούς συμμάχους: όταν πείσει για την αξιοπιστία και τη συνέπεια της θέσης της και την προωθήσει με συνέπεια και στρατηγική.

Άλλο απαραίτητο σημείο, κατά τη γνώμη μας, όπως γράψαμε σε πρόσφατο άρθρο μας στο τεύχος Απριλίου του GR Diplomatic CD : «Επίσης απαραίτητη η εξήγηση του δομικού αντιδυτικισμού του ισλαμικού καθεστώτος στην Τουρκία.  Υπενθύμιση δηλαδή του ότι,  ο Τουρκικός Ισλαμισμός αποτελεί ρεύμα σκέψης που απαντά στο ερώτημα του πως μπορεί η Τουρκία να αντιστρέψει την σχέση εξάρτησης και κυριαρχίας της από την Δύση.»

Αλλά αυτά όμως απαιτούν στρατηγική και δουλειά. Αναμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον την συνέχεια.