Νέες Ιφιγένειες 3.000 χρόνια μετά …

Νέες Ιφιγένειες 3.000 χρόνια μετά … Η Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνονα του Βασιλιά και αδιαφιλονίκητου Ηγέτη του ελληνικού μυκηναϊκού κόσμου 3 χιλιάδες χρόνια πριν, θυσιάστηκε από τον Βασιλιά – Πατέρα της – και τους άλλους Αρχηγούς των Ελλήνων / Αχαιών - για να μπορέσει να εκκινήσει η εκστρατεία στην Τροία (Ο δεκαετής Τρωϊκός Πόλεμος).

Διακύβευμα γεωπολιτικό – γεωοικονομικό φαίνεται ότι ήταν ο έλεγχος του εμπορίου των Μυκηναϊκών Κρατών/Βασιλείων με τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα) και το πολύτιμο «χρυσόμαλλο δέρας», πιθανόν αυτό που σήμερα είναι τα Ουκρανικά - Ρωσικά σιτηρά. Στην Αγγλία, πρώην θαλασσοκράτειρα και παγκόσμια κυρίαρχη αυτοκρατορία, περίπου 1400 νεαρές Αγγλίδες, κάποιες από την παιδική τους ηλικία, βιάζονταν, κακοποιούνταν και εκβιάζονταν συστηματικά από συμμορίες ισλαμιστών μεταναστών/φιλοξενούμενων στη χώρα. Την θυσία της Ιφιγένειας εκδικήθηκε η Βασίλισσα Μητέρα της η Κλυταιμνήστρα. Αυτή που εξαπατημένη από τον σύζυγο – Βασιλέα Αρχιστράτηγο της εκστρατείας στην Τροία, Αγαμέμνονα, αντί να δει, όπως την είχε παραπλανήσει, την κόρη της Ιφιγένεια, όπως άρμοζε στην ηλικία, ομορφιά και καταγωγή της, στο νυφικό κρεβάτι με τον μεγαλύτερο Ηρωα του Ελληνικού Κόσμου, τον Θεαγάπητο Αχιλλέα, την περισυνέλλεξε από το ταφικό της μνήμα … Ο Αγαμέμνωνας δολοφονήθηκε από το χέρι του εραστή της και νέου Βασιλιά των Μυκηνών κατά την απουσία του Αγαμέμνονα, Αίγισθου! Οι 1400 όμως Αγγλίδες κόρες δεν ανήκαν στην Βασιλική Οικογένεια, ούτε καν στην τάξη των ευγενών ή των πλουτοκρατών … Ηταν παιδιά γονιών που ανήκαν στην εργατική τάξη, ζούσαν σε φτωχές και ξεχασμένες εργατικές συνοικίες ή ακόμη οι διαλυμένες οικογένειες τους από την φτώχια ζούσαν με πενιχρά επιδόματα του ξεθεμελιωμένου κοινωνικού κράτους. Ετσι ουδείς ασχολήθηκε με την εκδίκηση των τόσων δινών τους, για δεκαετίες κανέναν δεν ενδιέφερε ο πόνος τους ή την απονομή … δικαιοσύνης … Η Ιφιγένεια ανθρωποθυσιάστηκε για την εξυπηρέτηση ενός υψηλής στρατηγικής σημασίας κρατικού σκοπού: της εξολόθρευσης της ανταγωνίστριας Τροίας, που έλεγχε εκ της θέσεως της τον εμπορικό δρόμο από το ελεγχόμενο από τους Μυκηναίους Αιγαίο προς τον πλούσιο και εύφορο σε καλλιέργεια σιτηρών και άλλων εμπορευμάτων Εύξεινο Πόντο (κυρίως τις βόρειες ακτές του), το μυθικό χρυσόμαλλο δέρας για το οποίο εκστράτευσαν επίσης οι ήρωες πρόγονοι τους Αργοναύτες κατά την Αργοναυτική Εκστρατεία.

Οι 1400 περίπου Αγγλίδες που βιάστηκαν σε περίοδο περίπου 40 ετών και τα εναντίον τους εγκλήματα παραμένουν «ανεξιχνίαστα», γιατί «θυσιάστηκαν»; Η ταυτότητα των θυτών δεν ήταν ούτε … βασιλικής καταγωγής (όπως ο Πάρης που έκλεψε από τον αδελφό του Αναμέμνονα, Μενέλαο, βασιλιά της Σπάρτης, την γυναίκα του Ωραία Ελένη), ούτε καν Αγγλικής καταγωγής. Ήταν υπήκοοι πρώην αγγλικών αποικιών, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Δεν μετείχαν καν του Αγγλικού Τρόπου Ζωής. Τι πιο φυσιολογικό από το να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Και όσον αφορά τις ικανότητες της αγγλικής αστυνομίας για εξιχνίαση εγκλημάτων αυτή είναι παγκοσμίως ονομαστή. Όμως προέρχονταν από χώρες που είτε λόγω εθνικής καταγωγής (Άραβες) ή λόγω θρησκευτικής καταγωγής (μουσουλμάνοι) ήταν χρήσιμοι σε πολύ κρήσιμες «μοντέρνες» γεωπολιτικής και γεωοικονομικές στοχεύσεις. Μάλιστα στις πιο χρήσιμες και κρίσιμες για την διατήρηση της Παγκόσμιας Κυριαρχίας γεωπολιτικές επιχειρήσεις. Το πρώτον ο ακραίος ισλαμικός παράγοντας χρησιμοποιήθηκε στην «παγίδα» που στήθηκε στον βασικό γεωπολιτικό ανταγωνιστή της εποχής: την τότε ΕΣΣΔ. Το θρυλικό Great Game «παίχτηκε» μεταξύ Αγγλίας και Τσαρικής Ρωσίας στην Κεντρική και Βορειοανατολική Ασία. Έληξε με τεράστιες νέες αραιοκατοικημένες χώρες μεν ενταγμένες στην κυριαρχία της Ρωσία, αλλά με επιτυχία της άρνησης και αντίστασης της Αγγλίας στην προώθηση της Ρωσίας στον νότιο ασιατικό δακτύλιο (που κλείνει εντός του την «εσωτερική» κεντρική Ασία περικυκλώνοντας την). Αργότερα, οι νέες αυτές χώρες, θα αποκτήσουν τεράστια γεωοικονομική σημασία λόγω των φυσικών τους πόρων: κυρίως φυσικού αερίου και πετρελαίου. Σε μία σοβιετική συνέχεια του Great Game που αρχικά «παίχτηκε» μεταξύ Αγγλίας και Τσαρικής Ρωσίας στην Κεντρική και Βορειοανατολική Ασία, η ΕΣΣΔ επιτέθηκε στο τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο της Ασίας αλλά και της εξόδου στον νότιο ασιατικό δακτύλιο Αφγανιστάν. Ευκαιρία για την Δύση (ΗΠΑ - Αγγλία) να στηθεί η τελική θανατηφόρα παγίδα στην ΕΣΣΔ. Τότε οι συνεργαζόμενες «υπηρεσίες» των δύο χωρών καθοδήγησαν, ενίσχυσαν, παρείχαν προστασία, χρήματα, πολεμοφόδια σε ακραίες ισλαμικές πολιτικές ομάδες και ακραίες απομονωμένες ισλαμικές κοινωνίες για να δημιουργήσουν ένα ανελέητο και συνεχές αντάρτικο που συνεχώς κατατρώει τις δυνάμεις και τους πόρους της ΕΣΣΔ. Η σημασία των ισλαμιστών, υπό την σωστή πολιτική καθοδήγηση, εκπαίδευση και προστασία, θεμελιώδης για την επίτευξη του μεγαλύτερου γεωπολιτικού στόχου της Δύσης: την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αλλά ο ακραίος ισλαμισμός υπήρξε τόσο αποτελεσματικός ώστε να γίνει σταθερός υπόγειος παράγοντας επίτευξης των σημαντικότερων γεωπολιτικών γεωοικονομικών στόχων της Δύσης. Επόμενος στόχος η συνέχιση του ελέγχου και η επαναδιαμόρφωση (reshape) - κατά τις ανάγκες της Δύσης και του Ισραήλ - Μέσης Ανατολής. Πάλι εδώ κρίσιμος γεωοικονομικός παράγοντας ο έλεγχος πετρελαίου – φυσικού αερίου. Πάλι χρήσιμος / καθοριστικός ο ακραίος ισλαμισμός. Χρήσιμο το ακραίο ισλαμικό αφήγημα, δημιουργεί το εξαιρετικά αποτελεσματικό φανατικό περιβάλλον, αναγκαίο για την επιτυχία ενός καλά σχεδιασμένου αντικειμενικού σκοπού: η ακραία μισαλλοδοξία για τον άλλον που δεν ανήκει στην Μουσουλμανική Ούμα (την κοινότητα των απανταχού μουσουλμάνων) ή που δεν εφαρμόζει «ορθά» το κοράνι και τις παραδόσεις (Χαντίθ) αποτελεί την ιδανική συνθήκη για χειραγώγηση. Και τελευταία στην κατάταξη των «απίστων» οι «άπιστες» γυναίκες προορισμένες από την Θεία Τάξη των πραγμάτων για χωρίς κανόνες σεξουαλική εκμετάλλευση των πιστών. Ετσι η ΕΣΣΔ βρήκε τον αδίστακτο αντίπαλο της στο Αφγανιστάν αφήνοντας την χώρα στον εφιάλτη ακραίων ισλαμιστών και η ίδια επιταχύνοντας την κατάρρευσης της. Αργότερα την καταστροφή του Ιρακ και το κενό εξουσίας κάλυψε το λεγόμενο «ισλαμικό κράτος». Μετά η Συρία … Μετά … Οι άπειρες νεαρές, αλλά πανίσχυρες ΗΠΑ, είχαν απόλυτη ανάγκη την έμπειρη Γηραιά Αλβιώνα με την μακρά ιστορία και εμπειρία με τον μουσουλμανικό παράγοντα και τις μουσουλμανικές κοινότητες, φατρίες και οικογένειες. Τα ανθρώπινα ψυχιατρικά ναυάγια στο πεδίο τους «τζιχάντ» μπορεί να είναι χρήσιμα σε μία επόμενη επιχείρηση … Η Αγγλία είναι χρήσιμη στις ΗΠΑ για την δυνατότητα της και την εμπειρία της στον ισλαμικό κόσμο. Της δίνει το απαραίτητο leverage για την διαπραγμάτευση της συνολικής ειδικής σχέσης Αγγλίας ΗΠΑ. Και κάθε πόλεμος έχει και απώλειες, θύματα και θυσίες … Οι ισλαμικές κοινότητες στο εσωτερικό της, είναι εκτροφεία χρήσιμων ακραίων, που προνομιακά «προσεγγίζουν» οι αγγλικές υπηρεσίες. Με την χρήσιμη νοοτροπία, στάση ζωής, απόψεις και ιδιαιτερότητες. Τα κορίτσια της εργατικής τάξης, προερχόμενα στην πλειονότητα τους από διαλυμένες οικογένειες, δεν έχουν (και δεν βρίσκουν) φωνή υπεράσπισης στην Αγγλική ελίτ. Μέχρι που για κάποιους η ιστορία αυτών των κοριτσιών, με τις απίστευτες ιστορίες ακραίας σεξουαλικής εκμετάλλευσης επί 40 έτη είναι χρήσιμη για την εξυπηρέτηση ενός ακόμη «μεγάλου» πολιτικού σκοπού: κάνοντας ότι δεν γνωρίζουν τον λόγο της ατιμωρησίας των υπευθύνων ισλαμικής καταγωγής βιαστών, δολοφόνων, εκβιαστών κλπ, ξαναχρησιμοποιούνται τα ανήλικα θύματα για την προώθηση της ακροδεξιάς ατζέντας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το νέο αφήγημα προς κατανάλωση των ιθαγενών είναι ότι η αριστερά, η WOKE ατζέντα, η φιλελεύθερη παγκοσμιοποιητική ελίτ και η «ισλαμολαγνεία» τους που αφήνουν ατιμώρητους τους βιασμούς λευκών χριστιανόπουλων από μουσουλμάνους. Ο Ελον Μασκ και άλλοι πανίσχυροι προωθούν αυτό το μύθο. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά την αλήθεια, την αναλωσιμότητα των μικρών Αγγλίδων για την εξυπηρέτηση των θεμελιωδών γεωπολιτικών σκοπών που η εξυπηρέτηση τους «προέχε»ι. Τώρα αυτές οι ιστορίες μπορούν να αποδοθούν στους πολιτικούς αντιπάλους (με τους οποίους όμως συμμεριζόμαστε τους βασικούς γεωπολιτικούς στόχους). Ο Μακιαβέλλι είναι ακόμη εδώ … Διονύσης Παντής, Δικηγόρος, Γεωπολιτικός Αναλυτής Ιούνιος 2025 6

Europe in Old and Repressed Geopolitical Patterns. Is Europe’s Anti-Russian Obsession Anachronistic??

Europe in Old and Repressed Geopolitical Patterns. Is Europe’s Anti-Russian Obsession Anachronistic? Europe (the European Union and the United Kingdom – EU + UK) is rallying – or at least trying to – revising its stance and declaring that it is preparing for a hot or Cold War-style confrontation with Russia. And why not, perhaps even with China.

Recently, the European elites, who remain to a large extent supporters of the globalized liberal order, suffered a double shock: First, the military invasion of Ukraine by the Russian army shattered the dream of the post–Cold War dominance of the EU + UK powers in Europe – always under the American protective umbrella. Russia and Ukraine never became the European (Western) El Dorado they had anticipated. The “useful,” yet supposedly manageable, American factor was expected to leave sufficient vital space for the “experienced” Europeans with their long imperial tradition – primarily the Germans, French, and English, but also the Scandinavians, Spaniards, Belgians, Dutch, Portuguese, and the rest of their imitators. Second, Donald Trump’s election to the presidency of the United States revealed, in the most cynical and harsh manner –perhaps not the most humiliating, though the future may hold worse– the true distribution of power within the Western bloc. The United States is the absolute master. The prosperity of the “weaker second,” namely Europe, depends entirely on the will of the bloc’s sole superpower, the first among the world’s three superpowers. Europe is compelled to pay dearly for every “concession” made by Trump.

American favor is a one-way street for Europe. The United States can stand without Europe; Europe cannot without the United States. Europe’s defense and economy depend entirely on American support.

At the same time, the prospect of Russia’s subjugation or even disintegration has failed. The privileged plundering of Russia’s vast resources would have solved many of aging Europe’s problems after two world wars and a cold one. What a blessing a victory over Russia would have been for the West! China, cut off from Russian resources and from other global resources controlled by the West (Middle East, Africa, Latin America, the rest of Asia), would have been forced to capitulate under Western terms.

The image of the leaders of “Old Europe” (Rumsfeld), with the addition of Italy—favored in Washington—posing as if provincial officials in the “New Rome” (Trump’s Washington), visually conveys to viewers across the globe the harsh geopolitical and geostrategic reality of Europe. The major powers of the EU—though in reality medium-sized by today’s global standards—did not wish to transform the Union, despite its vast market and economy, into a geopolitical superpower. The UK withdrew. Germany pursued its own vision of a German-centered Europe. France chose an independent foreign policy, developing privileged bilateral relations with the United States, India, Africa, and others. European integration lagged behind, as national interests and, often, thinly veiled racist stereotypes prevailed: the “efficient” North versus the “corrupt” and “lazy” South, the “old” versus the “new” East. We have previously referred to the historical roots of European anti-Russian sentiment: "Long before the United States emerged as a global power, the European powers—England, France, and Austria-Hungary—agreed that their key strategic goal was the isolation of Russia. Thus, they stubbornly denied it control of the Straits of Constantinople (the Dardanelles) and, if possible, the Black Sea as well. And all this happened even before the enormous natural resources of Russia, beyond its grain, had been revealed." Napoleon himself, in the isolation of Saint Helena after Waterloo (1816), confided to Count Las Cases that the greatest adversary of France—greater even than naval England—was Russia. With its vast expanses, where it could retreat and return at will, and its enormous Euro-Asian reserves, Russia represented Europe’s number one problem. (Hence the significance of Poland as an intermediary space). Later, when Russia’s vast energy wealth became known, Hitler and Nazi Germany coveted it. Hitler chose the difficult path of attacking “inferior” Slavic Russia—in order to secure energy and living space—instead of advancing toward the oil fields of Mosul, via friendly Turkey, as German strategists had proposed. Source: https://www.ibnaeu.com/2024/06/13/einai-i-evropi-to-thyma-tis-politikis-ton-ipa-stin-oukrania/ With the end of the Great Geopolitical Game of the 19th century (the Great Game) between Russia and Great Britain, and Russia’s confinement within the vast territories of Central Asia, the country acquired a size and resources that terrified the European powers. Great Britain skillfully exploited this fear, keeping the continental powers that depended on her under control. This was confirmed recently as well, with Britain’s immediate de facto re-entry—enthusiastically—into the ad hoc anti-Russian alliance.

The violent industrialization of Russia under Stalin’s iron policy during the Second World War, as well as the nuclear balance achieved against the United States, elevated the Soviet Union (and today’s Russia) from a major European power to a global superpower. The two World Wars—essentially European wars that became global due to colonial expansion—destroyed Europe’s comparative power and brought to the forefront two rival superpowers: the United States and the USSR. Europe was reconstructed thanks to the interest of American multinationals and the U.S. political elite: as an economic hinterland for the United States and as a bulwark against the expansion of the Soviet Union. The American stamp on Europe was set triumphantly, and the European elites accepted it with relief. Now, under Trump, they reaffirm it once again—though not quite as cheerfully. The Pax Americana after the Second World War, the anti-colonial struggles that granted at least formal independence to the countries of the Third World, and the transformation of Russia/USSR into an industrial power, permanently altered the balance of power in Europe and in the world, to the detriment of the traditional European colonial powers. The last chance for a Unified Europe—defensive and political integration—failed due to national agendas. The Greek crisis and the way it was handled served as a characteristic example of the German-centered logic that excluded the prospect of a truly unified Europe. Europe’s dizziness from the two shocks leaves no room for clear geopolitical analysis. Any deviation from the “official” European line—a common stance of France, Germany, and England—is regarded as treason. Thus, Europe cannot calmly assess the major geopolitical shifts: the enormous imbalance of power between the US and the EU, the shift of American interest toward Asia and especially China, and the preservation of Russia as the third superpower, even if far behind the first two. The European states control no significant trade route, nor do they possess the military power to do so in the foreseeable future. As a result, they are unable to “recall” the traumatic experience of the period before European dominance (1686–1945). A history filled with threats, raids, death, and humiliation—with the last episode being the siege of Vienna (1686) by the Ottomans.

Europe, having lost its global dominance—its hegemony, its undisputed military superiority, its technological leadership, and the economic power it once drew from colonialism and the Industrial Revolution—now risks experiencing a “total return” to its late Roman and medieval history. The possibility, for example, of 150,000 North Korean soldiers fighting in Ukraine on Russia’s side shows how vulnerable Europe would be in such scenarios. Iran, India, North Korea, and of course China—countries that suffered greatly during the 300 years of European dominance—are unlikely to leave unexploited the opportunity to challenge Western hegemony, an opportunity now offered by a pressured Russia. After nearly 1,300 days of war in Ukraine, even a possible collapse of Russia may no longer yield for Europe and the United States the desired outcome: the plundering of its natural resources and the comparative advantage over China. On the contrary, it could lead to the expansion of revisionist Asian powers into Russian or former Soviet territory, closer to Europe. Could it be that Europe’s obsession with balancing Russia in Ukraine ultimately brings greater long-term threats to Europe itself? Could it be that, without Russia containing Asian pressures, Europe will find itself even more exposed? In that case, the militarization of Europe would be permanent and unavoidable, while the European Way of Life—prosperity, rights, environmental protection, labor guarantees—would become definitively a thing of the past. From this perspective, Russia—although pressured between the US and China—constitutes the “necessary evil” for Europe. It is large in relation to the medium-sized European powers, yet small, primarily in demographic terms, compared to the enormous scales of Asia. Russia desperately needs European cooperation in investment and technology in order to maintain its independence between the US and Asia. This leaves vast room for mutually beneficial cooperation—especially for Germany—in a minimally competitive environment. A prospect not at all pleasant for the “ally” United Kingdom. Trump, from the distance of the Atlantic, sees the prospect that the West cannot afford to lose: a rapprochement with Russia. The United States, acknowledging the failure of the globalist elites’ strategy, is preparing for a cooperation that will maintain competition yet allow accommodation with Russia—both for technological reasons and for balancing China. Europe, by contrast, self-destructively insists on an anti-Russian policy that harms it. Its “emotional” reaction to the unpleasant reality makes it incapable of clearly seeing the geopolitical truth. And yet, for itself and its future, it is of vital importance to recognize it: its security is far more threatened as the weakest link of the Western bloc. Dionysis Pantis is a Supreme Court lawyer and geopolitical analyst. **The opinions published on IBNA

Η Ευρώπη σε παλαιά και απωθημένα γεωπολιτικά μοτίβα Είναι αναχρονιστική η Ευρωπαϊκή αντιρωσική εμμονή;

Η Ευρώπη σε παλαιά και απωθημένα γεωπολιτικά μοτίβα Είναι αναχρονιστική η Ευρωπαϊκή αντιρωσική εμμονή;

Η Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ένωση και Ηνωμένο Βασίλειο ΕΕ + ΗΒ) συσπειρώνεται (ή προσπαθεί), αναθεωρεί, δηλώνει ότι προετοιμάζεται για θερμή ή ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Και γιατί όχι και με την Κίνα! Πρόσφατα οι ευρωπαϊκές ελίτ, στην πλειοψηφία τους ακόμη θιασώτες της παγκοσμιοποιητικής φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης, υπέστησαν ένα διπλό ΣΟΚ: Πρώτα η στρατιωτική εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία διέλυσε το όνειρο της μεταψυχροπολεμικής κυριαρχίας των Μεγάλων της ΕΕ + ΗΒ, υπό την ομπρέλα προστασίας των ΗΠΑ, στην Ευρώπη με την μετατροπή Ρωσίας κυρίως και Ουκρανίας σε Ευρωπαϊκό (δυτικό) Ελντοράντο! Ο χρήσιμος - αλλά πίστευαν - διαχειρίσιμος αμερικανικός παράγοντας, θα άφηνε επαρκή ζωτικό χώρο στους έξυπνους και έμπειρους, με την μακρά ιμπεριαλιστική παράδοση, Ευρωπαίους (κυρίως Γερμανούς Γάλλους Άγγλους αλλά και Σκανδιναβούς Ισπανούς Βέλγους Ολλανδούς Πορτογάλους και τους επίδοξους μιμητές τους στην ΕΕ). Δεύτερον, η εκλογή Τραμπ στην θέση του Προέδρου των ΗΠΑ, αποκάλυψε, με τον πλέον κυνικό και σκληρό τρόπο (ή μήπως υπάρχει και πιο εξευτελιστικό μέλλον; ) την πραγματική απεικόνιση της κατανομής ισχύος στις δύο πλευρές του Ατλαντικού (:το Δυτικό μπλοκ). Οι ΗΠΑ είναι ο απόλυτος Αρχοντας του μπλοκ. Η ευημερία του ανίσχυρου δεύτερου εξαρτάτε απολύτως από την βούληση της μόνης Υπερδύναμης του μπλοκ, της πρώτης μεταξύ των τριών Υπερδυνάμεων, με τις άλλες δύο να αμφισβητούν τη δυτική κυριαρχία! Η Ευρώπη είναι από την γεωπολιτική και την ιστορία αναγκασμένη να πληρώσει ακριβά κάθε «παραχώρηση» του Τραμπ προς αυτή.

Η εύνοια των ΗΠΑ είναι μονόδρομος για την Ευρώπη και τις ελίτ της. Οι ΗΠΑ μπορούν χωρίς την Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μπορεί χωρίς τις ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή άμυνα και οικονομία εξαρτώνται απόλυτα από την Αμερικανική εύνοια. Η διατήρηση της οικονομικής ευημερίας απαιτεί την αμερικανική «εύνοια». Ταυτόχρονα, το χαρτί της ρωσικής υποταγής ή ακόμη καλύτερα διάλυσης, απέτυχε, όπως φαίνεται πλήρως. Πόσα προβλήματα της γερασμένης, - μετά δύο παγκόσμιους πολέμους και ενός Ψυχρού -, Ευρώπης, θα έλυνε η προνομιακή λεηλασία των τεράστιων ρωσικών πόρων! Τι ευλογία θα ήταν για την Δύση η Νίκη έναντι της Ρωσίας! Η Κίνα αποκομμένη από τους πόρους της Ρωσίας, αλλά και τους ελεγχόμενους από την Δύση υπόλοιπους πόρους του πλανήτη (Μέση Ανατολή, Αφρική, Λατινική Αμερική, υπόλοιπη Ασία), θα εξαναγκάζονταν σε συνθηκολόγηση με τους δυτικούς όρους. Η φωτογράφιση των εκπροσώπων των ιστορικών χωρών της «παλαιάς Ευρώπης» (Ράμσφελντ) με την προσθήκη της ιδεολογικά αρεστής στην πολιτική ηγεσία της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας Ιταλίας ωσάν να ήταν εκπρόσωποι επαρχιακών χωρών στην Νέα Ρώμη (Ουάσιγκτον του Προέδρου Τραμπ) οπτικοποιεί στους τηλεθεατές του πλανήτη, την αδυσώπητη γεωπολιτική γεωστρατιωτική πραγματικότητα για την Ευρώπη. Οι Μεγάλοι της ΕΕ (αλλά μεσαίοι με τα σύγχρονα παγκόσμια δεδομένα), δεν θέλησαν να μετατρέψουν την Ένωση με την μεγάλη αγορά και οικονομία, σε γεωπολιτική υπερδύναμη. Το ΗΒ το … έσκασε. Η Γερμανία προώθησε την Γερμανική Ενωμένη Ευρώπη. Η Γαλλία προτίμησε την ανεξάρτητη της Εξωτερική πολιτική με ανάπτυξη προνομιακών διμερών σχέσεων με ΗΠΑ, Ινδία, Αφρική κλπ. Επικράτησαν της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εθνικοί και καλυμμένοι ρατσιστικοί υπολογισμοί (οι «οργανωτικοί» Βόρειοι και οι αιωνίως «διαφθαρμένοι» και «τεμπέληδες» Νότιοι, οι Παλαιοί έναντι των νέων Ανατολικών κοκ). Εχουμε αναφερθεί στο σάιτ αυτό στις γεωπολιτικές και ιστορικές ρίζες του Ευρωπαϊκού αντιρωσισμού: «Πολύ πριν ανέλθουν στο διεθνές στερέωμα ως Παγκόσμια Δύναμη, οι νεαρές τότε ΗΠΑ, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία, Αυστροουγγαρία, συμφωνούσαν όλες ότι βασική τους στρατηγική αποτελεί η απομόνωση της Ρωσίας γι’ αυτό και πεισματικά της αρνούνταν τον Έλεγχο των Στενών της Κωνσταντινούπολης (Δαρδανέλια), αλλά και, ει δυνατόν, τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. Και αυτά πριν αποκαλυφθούν οι τεράστιοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι (εκτός των σιτηρών) της Ρωσίας. Ο δε Ναπολέων, όπως εκμυστηρεύτηκε στην ηρεμία και … απομόνωση της Αγίας Ελένης (μετά το διάσημο Βατερλώ, την σύλληψη και εξορία του το 1816) στον ακόλουθο του κόμη Las Cases, μεγαλύτερος αντίπαλος της Γαλλίας και από αυτή την ναυτική Αγγλία (που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να της επιτεθεί), είναι η Ρωσία, η οποία, κατά τον μέγα πολιτικό και στρατηλάτη, αποτελούσε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δύση. Η Ρωσία, με τις αχανείς εκτάσεις (στις οποίες όταν κινδύνευε μπορούσε να αποτραβηχτεί και όποτε ετοιμαστεί να … επανέλθει) και τις ευρωασιατικές τεράστιες ανθρώπινες εφεδρείες, ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης (εξού και η σημασία της ενδιάμεσης Πολωνίας). Αλλά και μετά, όταν είχε γίνει γνωστός ο ενεργειακός πλούτος της Ρωσίας, τον οποίο βέβαια, μαζί με τις αχανείς αγροτικές «ειδυλλιακές» για τους κυρίαρχους «Αρίους» (sic και sick), εποφθαλμιούσαν ο Hitler και η ναζιστική Γερμανία, ο Hitler επέλεξε τον δύσκολο δρόμο προς την «υποδεέστερη» σλαβική Ρωσία (για την εξασφάλιση της ενέργειας και του ζωτικού χώρου κυριαρχίας των Αρίων) και όχι την συνέχιση, μετά την Ρουμανία προς τα πετρέλαια της, υπό έλεγχο της αδελφής φυλετικά Αγγλίας, Μοσούλης (δια μέσω της φιλικής Τουρκίας), όπως γερμανοί στρατηγιστές είχαν προτείνει.» https://www.ibnaeu.com/2024/06/13/einai-i-evropi-to-thyma-tis-politikis-ton-ipa-stin-oukrania/ Με το πέρας του Μεγάλου Γεωπολιτικού Παιχνιδιού του 19ου αιώνα Μεταξύ Ρωσίας και Μεγάλης Βρετανίας, του θρυλικού για τους στρατηγιστές Great Game, και την τελικά οριοθέτηση της Ρωσίας από την περαιτέρω επέκταση στον περιφερειακό ασιατικό δακτύλιο, εγκλωβίζοντας την στις αχανείς νέες χώρες της εσωτερικής Ασίας, η Ρωσία αποκτά μέγεθος (και πόρους όπως θα αποδειχθεί στο μέλλον) που τρομάζει τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις. Τον ευρωπαϊκό τρόμο εκμεταλλεύεται η πάντα ικανή Αγγλία, κρατώντας τον έλεγχο των ηπειρωτικών δυνάμεων που την έχουν ανάγκη. Αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα με την ΑΜΕΣΗ ντε φάκτο επανένταξη της ενθουσιασμένης Μεγάλης Βρετανίας στην ad hoc αντιρωσική «συμμαχία».

Πρόσθετα η βίαιη εκβιομηχάνιση της Ρωσίας με την σιδηρά και αδίστακτη πολιτική του Στάλιν κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και η γρήγορη εξισορρόπηση της πυρηνικής απειλής των ΗΠΑ, δημιουργεί και τις προϋποθέσεις αναβάθμισης της ΕΣΣΔ (τώρα Ρωσίας) από Μεγάλη Ευρωπαϊκή δύναμη σε Παγκόσμια Υπερδύναμη (σήμερα την μακράν της πρώτης και δεύτερης τρίτης Υπερδύναμης του Πλανήτη που κλείνει και το κλειστό μικρό κλαμπ των Υπερδυνάμεων). Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Παγκόσμιοι Πόλεμος (ουσιαστικά ευρωπαϊκοί πόλεμοι που κατέστησαν παγκόσμιοι λόγω της παγκόσμιας κυριαρχίας και εξάπλωσης των ιμπεριαλιστικών αποικιοκρατικών κρατών της Ευρώπης σε όλο τον κόσμο), άλλαξαν τα πάντα σε Ευρώπη και τον Κόσμο. Κατανάλωσαν το μεγαλύτερο μέρος της συγκριτικής ευρωπαϊκής ισχύος, αναδεικνύοντας δύο υπερδυνάμεις που ανταγωνίζονταν παγκόσμια: τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Η Ευρώπη ανασυγκροτήθηκε λόγω του ενδιαφέροντος των αμερικανικών πολυεθνικών και της αμερικανικής πολιτικής ελίτ: για να αποτελέσει αμερικανική οικονομική ενδοχώρα και για την ανάσχεση της εξάπλωσης της ΕΣΣΔ σε μία καταστραμμένη και φτωχή ευρώπιά, επιρρεπή στην «εξτρεμιστική» κομμουνιστική ιδεολογία και την προπαγάνδα και αδύνατη μπροστά στην τρομακτική στρατιωτική ισχύ της ΕΣΣΔ. Η Αμερικανική σφραγίδα στην Ευρώπη τέθηκε πανηγυρικά. Την σφραγίδα ενστερνίστηκαν πλήρως οι ευρωπαϊκές ελίτ ανακουφισμένες. Την επανεπιβεβαιώνουν και τώρα με τον Πρόεδρο Τραμπ, είναι αλήθεια όχι τόσο … χαρούμενα … Η PAX AMERICANA που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Β΄ ΠΠ, ο αντιαποικιακός αγώνας που απέδωσε τουλάχιστον την τυπική τους ανεξαρτησία στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και μεταμόρφωση της Ρωσίας/ΕΣΣΔ σε βιομηχανικό κράτος, μέσω της στιβαρής, κυνικής και αδίστακτης ηγεσίας του Στάλιν, άλλαξαν πλήρως και μόνιμα, την συγκριτική διανομή και ισορροπία ισχύον στην Ευρώπη και στον Κόσμο, εις βάρος των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών / αποικιοκρατικών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων.

Η τελευταία ευκαιρία της Ενιαίας Ευρώπης (ευρωπαϊκή ολοκλήρωση) απέτυχε λόγω των αδυσώπητων εθνικών ατζεντών που δεν άφησε χώρο για συμφωνημένη πραγματική πολιτική αμυντική ενοποίηση. Η Ελληνική Κρίση και ο τρόπος αντιμετώπισης της ήταν χαρακτηριστική της γερμανικής προσπάθειας για μία Ευρώπη γερμανοκεντρική και όχι ενιαία και ολοκληρωμένη. Η ευρωπαϊκή ζάλη από τα δύο ΣΟΚ δεν αφήνει χώρο για «καθαρή» ρεαλιστική γεωπολιτική ανάλυση. Οποιαδήποτε έστω μικρή διαφοροποίηση από την επίσημη ευρωπαϊκή γραμμή ουσιαστικά κοινή συνιστώσα των εθνικών προσεγγίσεων Γαλλίας Γερμανίας και Αγγλίας αποτελεί … προδοσία! Έτσι δεν μπορούν οι ευρωπαϊκές χώρες να αξιολογηθούν νηφάλια οι μεγάλες γεωπολιτικές μετατοπίσεις. Η μεγάλη ανισορροπία ισχύος ΗΠΑ – ΕΕ, η μετατόπιση της γεωπολιτικής ισχύος (και του αμερικανικού ενδιαφέροντος) από την Ευρωπαϊκή Ήπειρο στην Ασία και κυρίως στην Κίνα, η επιτυχία της Ρωσίας να διατηρήσει το status της τρίτης παρότι μακράν των δύο πρώτων, Υπερδύναμης και σε κάθε περίπτωση μίας εκ των τριών Υπερδυνάμεων. Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν ελέγχουν κανένα σημαντικό εμπορικό δρόμο. Και δεν έχουν την στρατιωτική ισχύ να πράξουν κάτι τέτοιο στο προβλεπόμενο μέλλον. Συνέπεια των ανωτέρω είναι και η αδυναμία τους να «θυμηθούν» την τραυματική ευρωπαϊκή εμπειρία προ των τριών αιώνων Ευρωπαϊκής Κυριαρχίας 1686-1945. Μία ιστορία κατανοητά γιατί απωθημένη: γεμάτη από απειλές, επιδρομές, θάνατο, ταπείνωση, από τις κατά καιρούς επιδρομές ασιατικών δυνάμεων, με τελευταία, την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης (1686) από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Διότι η Ευρώπη, χάνοντας την παγκόσμια κυριαρχία, την ηγεμονία, την αδιαφιλονίκητα κυρίαρχη στρατιωτική ισχύ και τεχνολογία που κατείχε στο παρελθόν, την οικονομική ισχύ (μέσω του ελέγχου των αποικιοκρατικών κρατών της Ευρώπης των παγκόσμιων πόρων & της βιομηχανικής επανάστασης), την πρωτοπορία στην τεχνολογική καινοτομία, βεβαίως κινδυνεύει να βρεθεί ( νομοτελειακά;), σε μία «ολική επαναφορά» της υστερορωμαϊκής και μεσαιωνικής της ιστορίας, υπό σύγχρονο, μοντέρνο μετα-ευρωπαικό τρόπο. Παράδειγμα, η προθυμία της θυμωμένης Βόρειας Κορέας να στείλει, ως αναλώσιμους, βορειοκορεάτες στρατιώτες στην Ουκρανία, στέργοντας σε βοήθεια του ρωσικού στρατού. Πως θα μπορούσε η Ευρώπη να αντιμετωπίσει πχ 150.000 βορειοκορεάτες εάν η Ρωσία, από απελπισία ή στρατηγική, αποφάσιζε κάτι τέτοιο; Ιράν, Ινδία, Βόρεια Κορέα και φυσικά Κίνα που έχουν υποστεί τα πάνδεινα από τα 300 χρόνια της Ευρωπαϊκής κυριαρχίας στον κόσμο, δύσκολα ψυχολογικά θα αφήσουν την ευκαιρία αυτή για αναθεώρηση της παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας, μία ευκαιρία που φαίνεται ότι η πιεσμένη Ρωσία τους την δίνει, επιλέγοντας το χρόνο της ρήξης και της γεωπολιτικής διάβασης του Ρουβίκωνα, παρασύροντας άπαντες τους αναθεωρητές, για τους δικούς της στρατηγικούς λόγους (αντίσταση στην δυτική πίεση για πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και κοινωνική της κατάρρευση). Μετά από περίπου 1300 μέρες πολέμου στην Ουκρανία μία απίθανη σήμερα κατάρρευση της Ρωσίας στην Ουκρανία μπορεί να μην είχε τελικά ΠΛΕΟΝ το ποθητό αποτέλεσμα για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ: την προνομιακή λεηλασία του φυσικού της πλούτου που θα έδινε και το αποφασιστικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της Κίνας και θα ανανέωνε την δυτική κυριαρχία για πολλές ακόμη δεκαετίες. Αντίθετα, θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση σε ρωσικό έδαφος (ή πρώην ασιατικών δημοκρατιών της ΕΣΣΔ) αναθεωρητικών Ασιατικών Δυνάμεων. Δυνάμεων που οι σφαίρες επιρροής τους θα επεκτείνονταν εγγύτερα των Ευρωπαϊκών κρατών ασκώντας όλο και εντονότερες πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Μήπως τελικά, μετά 1300 αναποτελεσματικές ημέρες η ευρωπαϊκή εξισορρόπηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, που θα οδηγούσε σε πολιτική αναταραχή στην Ρωσία, μακροπρόθεσμα ΠΛΕΟΝ, φέρει κοντά στην Ευρώπη μεγαλύτερες της ρωσικής, απειλές; Δηλαδή η Ευρώπη, χωρίς την Ρωσική ανάσχεση των ασιατικών πιέσεων (για δικούς της λόγους εθνικής κυριαρχίας) θα ήταν περισσότερο ευάλωτη σε μελλοντικές ασιατικές πιέσεις; Στην περίπτωση αυτή η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης θα ήταν μόνιμη και αναγκαστική και ο Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής (ευημερίας, ανθρώπινα δικαιώματα, προστασία του περιβάλλοντος, εργασιακά δικαιώματα, κλπ) οριστικά παρελθόν. Υπό αυτό το σκεπτικό, η ούτως ή άλλως επισφαλής αλλά και ικανή σε αντίσταση, Ρωσία (πιεσμένη μεταξύ ΗΠΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑΣ), αποτελεί το αναγκαίο κακό για την Ευρώπη. Η Ρωσία μεγάλη για τις μεσαίου μεγέθους Ευρωπαϊκές Δυνάμεις και τα στρατιωτικά τους μεγέθη. Αλλά μικρή (ιδίως πληθυσμιακά) και για το λόγο αυτό αενάως επισφαλής, για τα τεράστια Ασιατικά μεγέθη. Η Ρωσία χρειάζεται απελπισμένα την Ευρωπαϊκή συνεργασία σε επενδύσεις και τεχνολογία για να διατηρήσει την ανεξαρτησία της μεταξύ ΗΠΑ και Ασίας. Γεγονός που αφήνει τεράστιο χώρο επωφελούς συνεργασίας, με πολύ καλούς όρους και σε περιβάλλον ελάχιστα ανταγωνιστικό, για τις εταιρίας των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (κυρίως Γερμανίας αλλά όχι μόνο) . Μία προοπτική καθόλου ευχάριστη για το «σύμμαχο» Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ, με την απόσταση που του δίνει ο Ατλαντικός, βλέπει την προοπτική που η Δύση δεν πρέπει να χάσει (δεν αντέχει να χάσει) επαναπροσέγγισης της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ, κάνοντας την ανάγκη … φιλοτιμία, δηλαδή αποδεχόμενη την αποτυχία της στρατηγικής των παγκοσμιοποιητικών ελίτ των ΗΠΑ και ΕΕ να καταρρεύσει η Ρωσία, ετοιμάζεται για μία συνεργασία κρατώντας τον ανταγωνισμό και την πολιτική περικύκλωσης της Ρωσίας. Μία συνεργασία αποδεκτή από την Ρωσία τόσο λόγω της τεχνολογικής της υστέρησης και της ανάγκης επενδύσεων όσο και για εξισορρόπηση της κινεζικής επιρροής. Η Ευρώπη αυτοκαταστροφικά εμμένει σε μία αντιρωσική πολιτική που την τραυματίζει. Η Ευρώπη με την «συναισθηματική» της έκρηξη αιτία της «κακής» πραγματικότητας που την περιθωριοποιεί, δικαιολογημένα δυσκολεύεται περισσότερο. Όμως για την Ευρώπη και το μέλλον της, είναι απείρως σημαντικότερη η αναγνώριση της γεωπολιτικής πραγματικότητας. Η δική της ασφάλεια απειλείται περισσότερο ως ο πλέον αδύνατος κρίκος του Δυτικού μπλοκ Αθήνα, 29 Αυγούστου 2025 Διονύσης Παντής Δικηγόρος στον Αρειο Πάγο, γεωπολιτικός αναλυτής

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο πρέσβης στην #Αγκυρα το 1974 Κοσμαδόπουλος ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ την ανικανότητα & ΠΡΟΔΟΣΙΑ της χούντας στη #Κυπρο.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο πρέσβης στην #Αγκυρα το 1974 Κοσμαδόπουλος ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ την ανικανότητα & ΠΡΟΔΟΣΙΑ της χούντας στη Κύπρο. Πήγα χωρίς καμία κατευθυντήρια γραμμή. #κυπριακο εκτός ελληνοτουρκικής ατζέντας. Βέβαια η επέμβαση μετά πραξικόπημα. Το πρωί της εισβολής του Αττίλα ζητούσαμε οδηγίες από την Αθήνα τις οποίες ποτέ δεν λάβαμε. Το ραδιόφωνο στην Αθήνα στις 8 πρωί δύο ώρες μετά την εισβολή είχε τραγούδια και ψυχαγωγικά προγράμματα ... ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΤΩΜΑΤΟΦΑΓΕΣ ΥΑΙΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ & ΚΥΠΡΟ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΕΡΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΑΣΥΣΤΟΛΟΙ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Κατσαφάδο ...

Λίγα λόγια για τον Βασίλη …

Με τον Βασίλη γνωριστήκαμε βράδυ μετά από εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας. Εκτοτε γίναμε κάτι σαν κολλητοί, τόσο ώστε για μία περίοδο της ζωής μας να αναφερόμαστε ως … δίδυμο Μπόλεκ και Λόλεκ. Το ίδιο βράδυ μετά από επινίκιο εορταστικό γεύμα σε εστιατόριο των Εξαρχείων συνεχίσαμε σε Διονυσιακό ροκ μπαράκι, επίσης Εξάρχεια. Και συνεχίσαμε … Στην φιλία, στην διασκέδαση, στο επάγγελμα, στον συνδικαλισμό, στα ταξίδια που μόνο ο Βασίλης μπορούσε να οργανώσει: Κύπρο, Ουγγαρία, Παρίσι κοκ Αν ήταν να πω μία λέξη θα ήταν αυτή: Ο Βασίλης Κατσαφάδος Τολμούσε ! Τολμούσε σε ότι αγαπούσε! Τολμούσε στη Ζωή, τολμούσε στην Δικηγορία, τολμούσε στον Συνδικαλισμό, τολμούσε στον Ερωτα και την μεγάλη του Αγάπη, την Αλεξάνδρα, τολμούσε στην Πολιτική. Όχι, ο Βασίλης δεν ήταν ο συμβατικός φίλος, σύντροφος, συναγωνιστής, Άνοιγε με θάρρος την δικό του δρόμο, δύσκολο πολλές φορές, αλλά αυθεντικό, χωρίς να κρατά εφεδρείες, τα έδινε ΟΛΑ! Μαζί (δική του αρχική ιδέα) χτίσαμε την ανεξάρτητη παράταξη ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, μετέπειτα με πολλούς καλούς φίλους από τους οποίους θα μου επιτρέψουν οι αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι να αναφερθώ στον αείμνηστο Νίκο Αγγελή, διευρύνθηκε σε ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ.

Πρωτοπόρος σε όλους τους αγώνες του Δικηγορικού σώματος, πάντα θεσμικός, πάντα φιλοδικηγορικός … Δεν θα ξεχάσω την συνδικαλιστική ενέργεια που πυροδότησε το πρώτο ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ Δημοψήφισμα, εν μέσω μνημονίων, για την κατάργηση του επιβεβλημένου από την ΤΡΟΪΚΑ και τα μνημόνια αντιλαϊκού και υπέρ των πολύ μεγάλων εταιριών και σέρβισερς διαχείρισης κόκκινων δανείων, Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ), όταν τρία μόλις πρόσωπα: ο Βασίλης, εγώ και ο αγαπητός συνάδελφος Γιάννης Βλάχος, πρωταγωνιστήσαμε ΑΜΕΣΩΣ, με πολύ αγώνα και … αφισοκόλληση, στο μεγάλο δικηγορικό ΟΧΙ στον εξευτελιστικό για την δικαιοσύνη στη Χώρα μας, μνημονιακό ΚΠολΔ. Ταξίδια υπέροχα, γλέντια που έχουν μείνει στην μνήμη όλων, αγώνες που μας καθόρισαν … Αυτά και πολλά ακόμη ήταν ο αδελφός μου Βασίλης Κατσαφάδος … Συλλυπητήρια στην αγαπημένη του Αλεξάνδρα και την Μητέρα του …

Ο επιχειρηματίας Πρόεδρος Τραμπ ταράζει τα νερά της γραφειοκρατίας, του βαθέως κράτους και των διεθνών σχέσεων

Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός ανακοινώνει αμερικανική επένδυση 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων στη συνέντευξη Τύπου με τον Τραμπ σε επίσημη επίσκεψη του στις ΗΠΑ. Ενας ένας που επισκέπτεται τον νέο Καίσαρα στη Ρώμη έρχεται βεβαίως με τα δώρα του: ποσά που θα επενδυθούν στις ΗΠΑ. Εννοείται στην Αρένα γίνονται οι ανακοινώσεις: στα ΜΜΕ. Μην ξεχνάμε ότι η Ιαπωνια είναι στο στόμα του προαιώνιου της φίλου, της ταχύτατα αναπτυσσόμενης Κίνας που δεν ξεχνά τις φρικαλεότητες της Ιαπωνικής κατοχής μεγάλου τμήματος της Χώρας στον περασμένο αιώνα πριν Β΄ΠΠ, έχουν σύνορα με επίσης αγαπημένη Ρωσία (αμοιβαίες αγάπες) & εξαρτώνται απόλυτα (περισσότερο από Ευρώπη) από την αμερικανική ισχύ για να μην τους πάρουν το ... γιαπωνέζικο σκαλπ! Το αυτό (το ίδιο δηλαδή) ισχύει ΚΑΙ για την Ευρώπη: γενικά όταν εξαρτάται η ασφάλεια σου από ΟΠΟΙΝΔΗΠΟΤΕ τρίτο: δες Αρμενία, Συρια, Κορέα, Ιαπωνία κοκ ο κατάλογος είναι μακρής πρώτα εξασφαλίζει την ευημερία του ο προστάτης μετά & εάν οι υπόλοιποι. Για παράδειγμα μπορεί η Αυστραλία να σταθεί ως ανεξάρτητος πόλος μεταξύ ΗΠΑ & Κίνα; Οχι. Διότι ο Ειρηνικός είναι τεράστιος, ο πληθυσμός της συγκριτικά πολύ μικρός, η ικανότητα όποιου αμυντικού της σχηματισμού θα αμφισβητηθεί από τεχνολογικές εξελίξεις με αμυντική χρήση εκτός Αυστραλίας. Φυσική και μοναδική επιλογή η συμμαχία με ΗΠΑ.

Αλλο παράδειγμα: Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ ζήτησε on camera να διπλασιάσει την επένδυση των 100 δις ο Διευθύνων Σύμβουλος της Softbank Masayoshi Son (στην αρχή νόμιζε ότι ήταν πλάκα αλλά είδε γρήγορα ότι το ... εννοούσε ΕΤΣΙ ΚΥΡΙΟΙ ΘΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Ο ΠΛΗΡΩΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΩΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ:Εάν ο Πρόεδρος Τραμπ "παίζει" έτσι αυτόν που επενδύει 100 δις (τα 3/5 του Ελληνικού ΑΕΠ έτσι όπως το κατάντησαν οι φωστήρες) & θέλει άλλα 100, καταλαβαίνεται τι θα συμβεί στους ... άφραγκους. έχετε λεφτά κύριοι ; ή είστε άφραγκοι ; Αν είμαστε ΚΑΙ άφραγκοι και με το ... διεθνές δίκαιο στο στόμα για ξεκάρφωμα ανικανότητας τότε καλά θα το πάτε ΚΑΙ ΑΥΤΟ με τον Τραμπ. Για να μην έχετε τρέφετε καμία ψευδαίσθηση για την νέα εποχή Τραμπ ότι κάποιος θα έρθει να μας πάρει από το χέρι να μας πάει στην παιδική χαρά. Οσοι θέτε καλές σχέσεις με Τραμπ κοιτάξτε το πορτοφόλι σας. Εάν δείτε ότι είναι δυνατό ετοιμαστείτε να ξηλωθείτε. Το κουστούμι για Σαουδική Αραβία (τρίτο παράδειγμα), με την οποία ΗΠΑ υπήρξαν πολύ καλές κατά τον Πρόεδρο Trump γράφει 1 τρισ δολλάρια! Εάν όταν κοιτάξατε μέσα δεν είδατε κάτι λυπάμαι... Γιατί ούτε οι υποκλίσεις σώζουν ούτε το να κάνεις το κοκόρι χωρίς νύχια! Ο Πλανήτης, μετά εκλογές ΗΠΑ, πλέον υφίσταται ένα βίαιο, απότομο, διαχωρισμό από τα μέχρι στιγμής ειωθότα (συνηθισμένα), σε βαθμό τέτοιο που μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμική ασυνέχεια. Δεν νομίζω ότι μπορείτε να συλλάβετε τις συνέπειες. Διεθνές Δίκαιο κλπ καθίστανται ανέκδοτα. Στερνή μου πολιτική γνώση να σε είχα πρώτα🤣‼️ Οταν σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, κεντροαριστεροί, κοκοροταλαίπωροι σκληροπυρηνικοί, απλά λαμόγια που θέλαν 💱 κατάπιναν/προωθούσαν ιδεολογία ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης πλούτου, φοροαπαλλαγών για μεγιστάνες το παρουσίαζαν θέσφατο. Progressive liberals & σοσιαλδημοκράτες δημιούργησαν τους μεγιστάνες στην τεχνολογία & μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις αθρόες σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές καταστρέφοντας μεσαία τάξη μετατρέποντας την σε δυσαρεστημένη μάζα. Τώρα οι δισεκατομμυριούχοι γιγαντωμένοι παίρνουν την εξουσία! Η Διεθνής Πολιτική αποτελεί αντανάκλαση της πραγματικής Ισχύος. Παράλληλα η γεωπολιτική συναντά τη ... Θεολογία στη Μέση Ανατολή, θα έλεγα και στις ΗΠΑ κράτος που η αναγκαστική μετανάστευση διαμαρτυρόμενων θρησκευτικών κοινοτήτων από Ευρώπη καθόρισαν πολιτική/κοινωνία)ώστε να μιλούμε για εποχή ώσμωσης ρεαλισμού & Χριστιανικής, Ισλαμικής, Εβραϊκής θεολογίας & εσχατολογίας.(Ξανα)ζούμε ιστορικές "ηρωικές" εποχές, που μπορεί να εξελιχθούν σε ... βιβλικές.. *** "Πρώτη ύλη" το κειμένου αποτελούν δημοσιευμένα μας tweet προηγούμενων ημερών

Η Κομφουκιανή Ουράνια Αρμονία στις διεθνείς σχέσεις

Η Κομφουκιανή Ουράνια Αρμονία στις διεθνείς σχέσεις στην ΝότιοΑνατολική Ασία (που βλέπει τα κράτη ως μέλη μίας μεγάλης οικογένειας αδέλφια, ξαδέλφια, ανίψια κλπ με πατέρα/μητέρα την #Κινα) αποκαθίσταται. Οι πρωθυπουργοί της Κίνας και της Ταϊλάνδης μοιάζουν με θείο και ανιψιά.

*** "Πρώτη ύλη" το κειμένου αποτελούν δημοσιευμένα μας tweet προηγούμενων ημερών

Το παραμύθι του "σεβασμού του διεθνούς δικαίου" συνεχίζουν Δένδιας - Γεραπετρίτης για εσωτερικούς λόγους

Ο καθηγητής και μέγας γεωπολιτικός της Τουρκίας, πρώην ΠΘ Νταβούτογλου τρολάρει τον Τραμπ προτείνοντας την προσάρτηση της Γάζας στην Τουρκία! Ομως το παράδειγμα της Γαζας πρέπει να ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΑΦΕΣ ότι δημιουργεί ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ. Η #Τουρκια έχει ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ότι είναι πολύ καλός μαθητής της Δύσης. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για την Τουρκία. Το μήνυμα είναι: όποιος μπορεί καταλαμβάνει μία ανίσχυρη περιοχή.

Αντίθετα ο Έλληνας ΥΠΑΜ προτείνει την οδό (παράδειγμα) του σεβασμού του διεθνούς δικαίου στον Πρόεδρο Τραμπ. Μπορεί κανείς να μην τα έθεσε τόσο σταράτα οπότε "παίζει" ο Τραμπ να μην έχει ... συνειδητοποιήσει τα μέγιστα ωφελήματα της πρότασης & να κάνει την επιλογή Δενδια με Ελλάδα ... Προβλέπεται από ... διεθνείς αναλυτές ότι η πρόταση Δενδια ενδέχεται σφόδρα να επηρεάσει τις αποφάσεις, την κοσμοαντίληψη μέχρι κοσμοθεωρία του Προέδρου Τραμπ με επικείμενες αλλαγές σε όλες τις αποφάσεις εξ. πολιτικής του Γαζα, Γροιλανδια, Καναδα,Ισραήλ, Τουρκια, Ουκρανια κοκ Γελάνε και οι ... διεθνείς πέτρες όταν Ο Ελληνας ΥΠΑΜ και πρωην ΥΠΕΞ αναφέρει ότι "ο τούρκος Πρόεδρος μπορεί να κάνει ότι παράνομο θέλει ... η δυσχέρεια της χώρας θα ήταν αν η Τουρκια επιχειρούσε μία ενέργεια νόμιμη, προβληματική για τα δικαιώματα μας", ότι με "εξηπάτησε" ο Λίβυος Πρέσβης κα παρόμοια... Μετά την ορκομωσία Τραμπ είχα δημόσια προτείνει στο Ελληνικό ΥΠΕΞ μέσω ανάρτησης στο Τουίτερ "Προτείνω στο Ελληνικό Υπουργείο επί των Εξωτερικών να αναστείλει την έκδοση ανακοινώσεων για το διεθνές δίκαιο μη τυχόν & εκληφθεί ως ... κριτική του Μεγάλου (& ισχυρού) ΥπερΑτλαντικού μας συμμάχου 🤣 Και συνέχιζα: Ας δουλέψουν τα επιτυχημένα think tanks στην ανακάλυψη νέας ορολογίας!" Ομως τελικά φαίνεται ότι όχι μόνο δενέχουν αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας αλλά ούτε πολιτικό ένστικτο επιβίωσης. Δένδιας Γεραπετρίτης ασκούν δήθεν μου τάχα μου εξωτερική πολιτική ενώ στην πραγματικότητα το κάνουν μόνον για το εσωτερικό. Και όταν ανοίγουν το στόμα αναφέρουν το πολύ επίκαιρο με Τραμπ σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Το ξανάπε Ελληνας ΥΠΕΞ Γεραπετρίτης στον τζιχαντιστή Τζολάνι! Επίσημες επισκέψεις για να βγάλουν φωτογραφίες να ενισχύσουν φαντασιώσεις του νεοελληνικού πόπολου ότι ασκείται "στιβαρή" εξ. πολιτική, βάζοντας ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ την ίδια κασέτα σεβασμού διεθνούς δικαίου (πχ στον Σύριο ... Τζολάνι) σε εποχή διεθνών σχέσεων ΨΥΧΡΗΣ ΙΣΧΥΟΣ. Αλλωστε δεν έχουμε να "πουλήσουμε" κάτι άλλο ... Ο ΥΠΕΞ του Τουρκολιβυκού μνημονίου, ο ΥΠΑΜ της Κάσσου, της "επιχείρησης Λιβύη" με 5 νεκρούς, της Διακήρυξης Αθηνών επαίρεται ότι μεγάλωσε την Ελλάδα με επέκταση αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12νμ στο ...Ιόνιο, χωρίς κλείσιμο κόλπων, με μειωμένη επήρεια ΑΟΖ ακόμη νησιών και των νησιών του Ιονίου και της Κρήτης, επέκταση που η ΝΔ ως αντιπολίτευση κατέκρινε ότι επιβεβαιώνει την αδυναμία της Ελλάδας να επιβάλει το δικαίωμα της επέκτασης αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 νμ ... Έτοιμος για διεθνείς πρωτοβουλίες στην κρίσιμη αναθεωρητική εποχή είναι και ο νέος (από το παρελθόν της κομματικρατίας) Πρόεδρος της Δημοκρατίας: ο κος #Τασουλας! Οπως προηγούμενη του πρωτοβουλία συνάντησης με κα Αλαμουντίν (τότε ως Υπουργός Πολιτισμού) με θέμα την διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα... Και όλα αυτά ενώ η Μελόνι αναβιώνει Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Δυτικά, ο Ερντογάν Οθωμανική Ανατολικά: «Η Ρώμη πρέπει να είναι η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί πρωτεύουσα δεν μπορεί να είναι το πιο άνετο μέρος για την εγκατάσταση γραφείων αλλά το μέρος που αντιπροσωπεύει τη χιλιετή ταυτότητά της»‼️ & η ΥπερΑτλαντική 👁️👁️ εποπτεύει έτοιμη με ένα φύσιμα να σε χρησιμοποιείσει και μετά πετάξει στο καλάθι των αχρήστων (Βλ ουκρανία, Κούρδοι, Ευρώπη κλπ). Τραμπ, Μελόνι, Ερντογάν και η Ελλάδα στην κοσμάρα της (διαφορετική από όλου του υπόλοιππου κόσμου που προετοιμάζεται για σκληρώτατο ανταγωνισμό επιβίωσης σε άγρια αναθεωρητική εποχή με Τασούλα.

Βέβαια το πιθανότερο και βάση της κλασικής ρεαλιστικής θεωρίας των διεθνών σχέσεων αλλά και του χαρακτήρα του Προέδρου Τραμπ που θέλει συνεργάτες τους πλέον δυνατούς Ο τραμπ θα στοιχηθεί με τον γεωπολιτικό παίχτη της περιοχής, την Τουρκία. Αλλά ακόμη και αν για λόγους άσχετους με εμάς (Ελλάδα) ΤΡΙΤΩΝ της περιοχής, οι ΗΠΑ επιλέξουν παράκαμψη της Τουρκίας (με κόστος για πολιτική ΗΠΑ στην περιοχή) παρότι αυτή η εκδοχή είναι πολύ λιγότερο πιθανή από την , εγκυμονεί επίσης ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑΤΙ το δικό μας "σύστημα" είναι απόλυτα ανίκανο εκτιμήσει αυτόνομα δυναμικές διαδικασίες/ρόλους. Παρότι θεωρώ 2ρη αυτή εκδοχή λιγότερο πιθανή, εγκυμονεί επίσης ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑΤΙ το δικό μας "σύστημα" είναι απόλυτα ανίκανο εκτιμήσει αυτόνομα δυναμικές διαδικασίες/ρόλους, άρα θα άγεται και θα φέρεται από τους τρίτους με μεγάλο κίνδυνο για τα δικά μας συμφέροντα ασφαλείας. Εχω αναφερθεί εκτενέστατα στην ολική επαναφορά του δόγματος της ιδεολογίας της Ψωροκώσταινας, της Μικρής πλην τιμίου Ελλάδος με το εξτένσιον της περί "σεβασμού του διεθνούς δικαίου" ως τον φερετζέ για την ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα, εσωτερική προπαγάνδα. Οπως και προειδοποιούμε χρόνια τώρα (περίπου μία 10ετία). Η ανάλυση μας για τον τουρκικό ισλαμισμό και την ατζέντα του δεν ενδιαφέρει στην Ελλάδα σχεδόν κανένα. Οι προειδοποιήσεις για τα παραστρατιωτικά τάγματα και τους ακιντσιλάρ επίσης κοκ Αντίθετα καλλιεργείται η άρρητη προπαγάνδα ότι όλα ΘΑ τα λύσει η ΜΑΜΑ Ευρώπη, ο ΜΠΑΜΠΑΣ Τραμπ κοκ. Μετά η μαμά & ο μπαμπάς γίνονται οι κακοί. Δυστυχώς το διεθνές σύστημα, εκτός του ότι του λείπει ανώτατη αρχή στην οποία να υποβάλεις την ... μήνυση σου, δεν έχει και ψυχιάτρους για ... θεραπεία .. Ευρωπαϊκό θέμα το "σκοπιανό", ευρωπαϊκό θέμα το Κυπριακό, ευρωπαϊκό θέμα ο Μπελέρης, ευρωπαϊκό θέμα τα ελληνοτουρκικά, ευρωπαϊκό θέμα η Αγιά Σοφιά, ευρωπαϊκό θέμα η ΑΟΖ, ευρωπαϊκό θέμα η Μονή της Χώρας κοκ & εμείς θα καθόόόόόμαστε & θα παίρνουμε τηλέφωνα στις Βρυξέλες. H ολική επαναφορά της ιδεολογίας της «ψωροκώσταινας» των 60ς, της «μικρής πλην τιμίου Ελλάδος». με το βολικό της ακινησίας/ανικανότητας πρόβλεψης και ενεργητικής παρέμβασης για την εξασφάλιση συμφερόντων της χώρας συμπληρωματικό αφήγημα "της Ελλάδας χώρας του διεθνούς δικαίου" ποτέ δεν έφερε καλό αποτέλεσμα. Ηταν ο νεοελληνικός φερετζές της ανικανότητας, της αδιαφορίας, του κομματισμο, της οικογενειοκρατίας, των αδιάφορων πολιτών και πολιτικών. Τώρα όμως θα φαίνεται άμεσα γιατί σε αναθεωρητικές εποχές δεν μπορείς να κρύβεσαι πίσω από προστάτες. όσοι περιμένουν...ανακοινώσεις από ΗΠΑ στήριξης σε ενδεχόμενη (πλέον ξεκάθαρα -για χρόνια που προετοιμάζονταν κάναν άσχετα κυριλίκια -) οριοθέτηση ΑΟΖ κατεχόμενων/Ψευδοκράτους/Τουρκίας με Συρια ας κατανοήσουν πως πτώχευσε η χώρα & τι σημαίνει αυτό και ποια τα επίχειρα δουλέματος και της απρονοησίας και στα ελληνοτουρκικά. Η Τουρκία φαίνεται ότι επαναλαμβάνει τον "αιφνιδιασμό" της αμέριμνης Αθήνας της στρατγικής πρόκλησης του Τουρκολιβυκού Μνημονίου για τα Ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο με επικείμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Συρια Τουρκίας; Ευτυχώς στο Λίβανο παίζουν & προς ώρας και τα ΗΑΕ (στη Λιβύη αποχώρησαν). *** "Πρώτη ύλη" το κειμένου αποτελούν δημοσιευμένα μας tweet προηγούμενων ημερών

Οι ΗΠΑ παίζουν πολύ μεγάλο παιχνίδι.

Οι ΗΠΑ παίζουν πολύ μεγάλο παιχνίδι. Μην ξεχνάμε την γερμανική γεωπολιτική σχολή Χάουσχόφερ όπου ο ζωτικός χώρος δεν είναι ο υπό Χίτλερ νομιζόμενος αλλά γερμανική Ευρώπη + Αφρική (πάλι προβλήματα στην Αφρική η Ευρώπη), η 1 από 4 γεωπολιτικές ζώνες). & μην ξεχνάμε Ευρώπη ΔΕΝ ελέγχει εμπορικούς δρόμους.

Αγάλη αγάλη από την 1η Προεδρία Τραμπ που ζητούσε 2% αμυντικές δαπάνες Ευρώπη + αποσύνδεση από ρωσική ενέργεια, μέχρι την 2η Προεδρία Trump με 5% αμυντικές δαπάνες + δικής σας - δωράκι η Ουκρανία 🎁 μεσολάβησε ένας Μπάιντεν δρόμος: πόλεμος Ουκρανια συν την ανατίναξη του NordStream😉‼️ Είναι θέμα ύφους αλλά η Ευρώπη έχασε για το ύφος την ουσία: στην πρώτη θητεία ο Τραμπ ζήτησε 2% αμυντικές δαπάνες + απεξάρτηση από ρωσικό αέριο. Οι Ευρωπαίοι αντέδρασαν. Ηρθε ο Μπάιντεν και το έκανε χωρίς να πάρουν χαμπάρει. Είναι θέμα ύφους. Και η ουσία είναι ότι οι ΗΠΑ θέλουν πλούτο ! Γιατί από κάπου πρέπει να αντλήσουν πλούτο. Αφού οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντλήσουν πλούτο από Ρωσία τότε γιατί είναι οι φίλοι; Από την ευρώπη λοιπόν ! Ο ΥΠΑΜ ΗΠΑ μιλά για σκληρές στρατηγικές πραγματικότητες που εμποδίζουν ΗΠΑ να είναι ο μόνος εγγυητής ασφάλειας #Ευρωπης, για προτεραιότητα βασικά εθνικά συμφέροντα στον Ινδοειρηνικό & αποτροπή Κινα. Η Ευρώπη πρέπει να έχει την βασική ευθύνη για τη δική της ασφάλεια. Μάθημα για τις σχέσεις μικρής/μεσαίας ισχύος κράτους με υπερδυνάμεις (& για Ελλαδα εννοείται) δίνει - χωρίς να το θέλει - ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ: "λέμε στην Ουκρανία έχουν πολύ πολύτιμες σπάνιες γαίες. Τις θέλουμε εγγύηση ότι θα πάρουμε τα λεφτά μας." (Τι λένε οι φανατικοί ... Σημαιάκηδες;). Η Γερμανία θα υποφέρει πάρα πολύ από τι συμβαίνει #Ουκρανία. Η Ευρώπη όπως η Ελλάδα αντιμετωπίζουν τα επίχειρα της αβελτηρίας τους να ενισχίσουν την ανεξαρτησία τους. Οταν ο Σόιμπλε υποδείκνυε στην Ελλάδα να καθαρίσει την αυλή της είχε αφήσει στην τύχη της τη δική του... Πρόεδρος Τραμπ σε δηλώσεις του πυροδοτεί περεταίρω το κακό κλίμα αναφέροντας ότι η "Ευρωπη είναι πραγματικά εκτός γραμμής. Είναι θηριωδίες αυτά που κάνουν. & το ΗΒ είναι εκτός γραμμής αλλά νομίζω ότι μπορούμε ότι μπορούμε να δουλέψουμε μαζί τους." ΑΡΑ εκτός Ουκρανίας ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΑΣΜΟΙ και μάλιστα πλέον χωρίς φτηνή ενέργεια με πράσινη ... ανάπτυξη🤢 που θα οδηγήσει σε ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ΥΦΕΣΗ ... Σχετικά με την πρόταση Τραμπ για την Γάζα η καλή εκδοχή της #Ριβιέρα της Μεσογείου" είναι να πρόκειται για διαπραγματευτικό κόλπο. Ο Πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποιεί διαπραγματευτικές τεχνικές: πχ τον Μπόλντον με θέσεις ακραίου γερακιού, που μετά όποια θέση φαίνεται ...μετριοπαθής, τον δημόσιο αιφνιδιασμό επενδυτών που διπλασιάζει ποσό επένδυσης κα Ο Μπάλντουιν είναι ένα πιτμπουλ, όχι γεράκι, πολέμου. Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της πρώτης θητείας Τραμπ λιβελογράφησε την εποχή των διώξεων του & με ένα κακό & φίλαυτο βιβλίο. Ιέρακας του Πολέμου παντού, ιδίως Μέση Ανατολή. Μέσω του Μπόλντουιν ο Τραμπ δίνει μήνυμα & στους νυν ιέρακες ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ η αρχή & το τέλος._ Διότι αν κατάλαβα ΚΑΛΑ το σχέδιο Τραμπ για την Γαζα είναι η ανάληψη της ωσάν το Χόγκ Κογκ ή το Μακάο το 19ο αιώνα στην ΝΑ Ασία, από την Αμερικάνικη αυτοκρατορία τώρα, με κάτι από εμιράτα Περσικού στην Ανατολική Μεσόγειο‼️Με νέους κατοίκους όσους μπορούν να πληρώσουν το ακριβό real estate‼️ Τώρα όσον αφορά τους παλαιστίνιους στην Γαζα ισχύει ότι ακριβώς με τους Κούρδους στη Συρια, τους Ουκρανούς ας πούμε στην Ουκρανια (ή ότι απέμεινε), τους γροιλανδούς στη Γροιλανδια, τους Παναμέζους στον Παναμα. Αλλιώς όπου καπνίζει το δολλάριο εσύ δεν πρέπει να μιλάς. Εννοείται για το καλό σου. Οι Κούρδοι σε ολική επαναφορά στο ... 2019; Ο Πρόεδρος Τραμπ δηλώνει έτοιμος να αποσύρει αμερικανούς στρατιώτες από ΒΑ Συρια. Όπως προεκλογικά είπε, δεν μπορεί να μείνουν σε περιοχή με τόσο μεγάλες στρατιωτικές συγκεντρώσεις (Βλ Τουρκία). Είναι ξεκάθαρο ότι στην ερμηνεία του Τραμπ χρειάζεται να γίνει αυτό κατανοητό: ότι δρα ως επιχειρηματίας και τον ενδιαφέρουν επιτυχημένα (κερδοφόρα) οικονομικά deal. Η "χρήση" Μπόλντον είναι χαρακτηριστικό κάθε επιχειρηματία που θέλει τον ... Μπόλτον του . Χαρακτηριστική η αντίδραση Τραμπ για τις ανεμογεννήτριες: ο αέρας φυσά & μετά δεν φυσά, κοστίζει μία περιουσία, κατασκευάζονται Κινα, σκοτώνουν τα πουλιά, είναι απαίσιες! Αν έχει σπίτι που βλέπει σε #ανεμογεννήτριες πέφτει η αξία τους στη μέση. Είναι καταστροφή, κανείς δεν τις θέλει & είναι η πιο ακριβή #ενεργεια! Αφού κατόρθωσε να "περάσει" την σκόπελο του Κονγκρέσου ΚΑΙ ο Κέννεντυ στην Υγεία μιλάμε για πλήρη επικράτηση και ΣΟΚ σίφουνα Τραμπ (για τώρα). Ο Τραμπ ΤΩΡΑ είναι ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ. Η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη νομίζει ότι δεν χρειάζεται κράτος &το αφήνει στους δισεκατομμυριούχους και θέλει επαναφορά ονείρου: προς το παρόν παίρνει τείχος,απελάσεις,Κόλπο Αμερικής, Διώρυγα Παναμά, αφήγημα Νόμου Τάξης, φαντασιακή οικογένεια. Θα χρειαστεί όμως & δολλάρια! ταυτόχρονα η επικράτηση Trump σημαίνει και πλήρη αναδιάταξη της επιχειρηματικής τάξης και ιεραρχίας στις ΗΠΑ. ΟΙ γεωπολιτικοί "τριγμοί" (τι τριγμοί: κοσμοχαλασμοί) έχουν & χρηματοοικονομική τους διάσταση, το ίδιο σκληρή. Κάποιοι θα χάσουν χρήματα & θα πονέσουν πολύ: το "χρηματοοικονομικό κεφάλαιο" vs, πως το λέει ο Μπάιντεν: «τεχνολογικοβιομηχανικό σύμπλεγμα»! Μάχες οικονομικών ΓΙΓΑΝΤΩΝ! Σε εξέλιξη υποβόσκει σύγκρουση Justin Trudeau και Donald #Trump στη Βόρεια Αμερική. Αιτία η επιβολή δασμών σε εμπορεύματα Καναδά 25% & ενέργειας 10%. Eνδιαφέρουσα η εξέλιξη & κατάληξη της. Υποβόσκει παράλληλα με την ιδεολογική σύγκρουση (progressive) Liberal democracies vs national states (protectionists). Μετά επιβολή δασμών από Τραμπ σε Μεξικό & Καναδα τρεις παραμένουν οι επιλογές τους 1η η προσφιλής μας στην ελλάδα "κάνω το κουνέλι", 2. η πατριωτική, δασμούς εσύ δασμούς & εγώ, & τέλος 3. η αλεπουδίσια: υποτίμηση του νομίσματος (επιλογή Κίνας μέχρι ... πρόσφατα ). Η 3η έχει το πλεονέκτημα ότι σκληραίνει το 💲 . Ο Αμερικάνικος Νότος (και όχι μόνο) δυσανασχετεί σφόδρα με μεταναστευτική πολιτική, δασμούς και προστατευτισμό στο εμπόριο με Ντόναλντ Τραμπ & ΗΠΑ. Πχ η Πρόεδρος της Ονδούρα Castro (μετά αντιδράσεις από Κολομβία, Μεξικό):«Σε περίπτωση αντιποίνων κατά μεταναστών μας, πρέπει να επανεξετάσουμε αλλαγή στις πολιτικές στρατιωτικής συνεργασίας μας με ΗΠΑ, για 10ετίες διατηρούν στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός μας χωρίς να πληρώσουν ούτε σεντ». Στον χαμό του DeepSeekR1 o Τραμπ ανακοινώνει δασμούς 25-100% των ΗΠΑ στις εισαγωγές ημιαγωγών & φαρμακευτικών από Ταϊβάν για να ωθήσει αμερικανικές εταιρείες όπως η TSMC να μεταφέρουν την παραγωγή πίσω στις ΗΠΑ.Η Αμερικανική αγορά περιορίζει εισροές αυξάνει προστατευτισμό. Η Ευρώπη με προβλήματα Δυτικά Γροιλανδια και ΗΠΑ και Ανατολικά Ουκρανια #Ρωσία ... Μας παίρνουν τα φιλέτα ! Οι ευρωπαίοι δεν ελέγχουμε κανένα παγκόσμιο σημαντικό εμπορικό δρόμο, μας λείπει η ενέργεια, η άμυνα μας εξαρτάται από ΗΠΑ & ακολουθώντας την τρέλα της παγκοσμιοποίησης (με όλα τα παραπάνω να λείπουν) αποβιομηχανοποιηθήκαμε σε σημαντικό βαθμό. Συν το ότι δεν επαρκεί ο πρωτογενής τομέας για τις διατροφικές μας ανάγκες. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η Ευρωπαϊκή στάση/θέση.Και γίνεται πλέον όλο και πιο σαφές ότι όχι η Ευρώπη δεν είναι το "θύμα" αλλά κάτι άλλο πιο "δομικό" αποτελεί την αιτία της απομάκρυνσης της από την (οδυνηρή;) πραγματικότητα. Αλλά και ως που θα φτάσει εν τέλει ο Τράμπ: Ελα ΤΩΡΑ ένα δυνατό Debt Delete Ντόναλντ Τραμπ να τελειώνουμε με τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αντε και να μπούμε με φόρα στο «τεχνολογικοβιομηχανικό σύμπλεγμα» ! *** "Πρώτη ύλη" το κειμένου αποτελούν δημοσιευμένα μας tweet προηγούμενων ημερών

Η εξαίρεση δικαστή στην Ποινική Δίκη ένας θεσμός που υπηρετεί την προστασία του δικαστικού λειτουργού και της αμεροληψίας της ποινικής διαδικασίας

Στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (άρθρο 14) αναφέρονται οι λόγοι αποκλεισμού (εξαίρεσης) δικαστή και στο ακροατήριο. Ως λόγοι αποκλεισμού αναφέρονται η συγγένεια εξ αίματος και εξ αγχιστείας έως και τρίτου βαθμού, όποιος έχει υπάρξει επίτροπος, κηδεμόνας, θετός γονέας του κατηγορούμενου, θύμα του φερόμενου εγκλήματος ή συγγενής θύματος, όποιος εξετάστηκε ως μάρτυρας ή γνωμοδότησε ως πραγματογνώμονας ή τεχνικός σύμβουλος στην ίδια υπόθεση ή δικαστής που δίκασε σε προηγούμενο βαθμό δωσιδικίας. Αλλά και ο ίδιος ο δικαστής στο πρόσωπο του οποίου συρρέουν μία η περισσότερες από τις παραπάνω περιπτώσεις υποχρεούται ο ίδιος οφείλει να δηλώσει αμέσως στον πρόεδρο του δικαστηρίου όπου υπηρετεί το γνωστό σ` αυτόν λόγο για τον οποίο αποκλείεται ή εξαιρείται από τα καθήκοντά του σε ορισμένη υπόθεση. Όμως, πέραν των ανωτέρω ρητά αναφερόμενων περιπτώσεων, δικαστές που δικάζουν σε οποιοδήποτε βαθμό ποινική υπόθεση οφείλουν να δηλώσουν ομοίως τυχόν σοβαρούς λόγους δικαστικής ευπρέπειας και συνείδησης που επιβάλλουν την εξαίρεση τους από την άσκηση των καθηκόντων τους, ακόμη και αν δεν υπάρχουν οι ανωτέρω περιοριστικά αναφερόμενοι λόγοι. Γίνεται σαφές ότι εδώ υπεισέρχεται το υποκειμενικό στοιχείο της δικαστικής συνείδησης του συγκεκριμένου δικαστικού λειτουργού, η οποία προβλέπεται να προστατευτεί και δια αυτής και ο ίδιος ο δικαστικός λειτουργός αλλά και η εν γένει αξιοπιστία της ποινικής δίκης, σε όσες περιπτώσεις, κατά την κρίση του δικαστή που δικάζει, μπορεί να εμφιλοχωρήσει οποιαδήποτε υπόνοια μεροληπτικής κρίσης, υπέρ ή και κατά του κατηγορουμένου εξ όσων περιστάσεων γνωρίζει. Είναι αυτονόητο ότι το παραπάνω, εκτός των περιοριστικά αναφερόμενων στο νόμο υποχρεωτικών περιπτώσεων εξαίρεσης (αποκλεισμού) που αναφέρονται στην προστασία της δικαστικής συνείδησης, αλλά και της προστασίας της αξιοπιστίας της δικαιοσύνης και της ποινικής διαδικασίας, έχει ιδιαίτερη εφαρμογή σε δίκες με πολιτικό ή ευρύτερο κοινωνικό ενδιαφέρον, όπου εμπλέκονται υπό οποιαδήποτε ιδιότητα (υποστήριξης κατηγορίας ή κατηγορούμενου ή αστικά υπεύθυνου) πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό αποκτά μεγαλύτερη ένταση όσο μεγαλύτερη είναι η εξουσία που το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι φορέας του ή εκπροσωπεί ή με την οποία συνδέεται όπως πχ όταν είναι κυβερνητικό στέλεχος, στέλεχος κυβερνητικού ή εν δυνάμει κυβερνητικού κόμματος ή φίλος ισχυρής πολιτικά ομάδας ή οικογένειας κλπ. Διονύσης Παντής Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο

Η συναίνεση στην "εξωτερική" πολιτική που μικραίνει την Ελλάδα

Όταν η πολιτική υποβιβάζεται σε άσκηση συναίνεσης, χάνεται η δημοκρατική δυνατότητα καθορισμού και διαμόρφωσης των σημαντικών αποφάσεων μέσα από την διαλεκτική αντιπαράθεση των πολιτικών θέσεων. Ιδιαίτερα όταν η ανεπιφύλακτη και a priori συναίνεση, χορηγείται σε επιλογές ελλειμματικές, που μειώνουν τις νομικές και πραγματικές δυνατότητες της Χώρας για επωφελείς λύσεις σε θέματα κυριαρχικών δικαιωμάτων ή ακόμη και κυριαρχίας, τότε αποδυναμώνει το πλεονέκτημα της δημοκρατικής εξωτερικής πολιτικής. Η αποσιώπηση της επιστημονικής και πολιτικής κρητικής που ασκήθηκε στην βιαστική, συνέπεια της έλλειψης πρόνοιας και παρακολούθησης της συνομολόγησης του Τουρκολιβυκού Μνημονίου από την κυβέρνηση, μίας στρατηγικής πρόκλησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, στις οριοθετήσεις ΑΟΖ με Ιταλία και την μερική με Αίγυπτο, είναι επιβλαβής για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Και αυτό γιατί 1) Η Ελλάδα έχασε κυριαρχία σε θαλάσσια τμήματα που η κυβερνητική προχειρότητα και βιασύνη, παρά τις ξεκάθαρες δυνατότητες οριοθέτησης τους και ένταξης τους στην θαλάσσια ζώνη απόλυτης εθνικής κυριαρχίας (κλείσιμο κόλπων, συνυπολογισμός ΑΟΖ νησιά νότια της Κρήτης με οικονομική δραστηριότητα, δικαιώματα αλιείας) 2) επηρεάζεται δυσμενώς κάθε επόμενη διαπραγμάτευση πχ με την Τουρκία στην οριοθέτηση Θαλασσίων ζωνών καθώς παγιώνονται οι φοβικές και επιστημονικά και πολιτικά ελλειμματικές αποφάσεις και διαδικασίες οριοθέτησης (είτε μονομερώς είτε με συμφωνία). Στο πλαίσιο αυτό οι δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού κου Τσίπρα για τις ελλειμματικές οριοθετήσεις ΑΟΖ «με την Ιταλία έγινε, ορθώς, με την Αίγυπτο έγινε, να επεκταθεί» δεν προάγουν το εθνικό συμφέρον, δημιουργώντας «ενιαίο εθνικό μέτωπο», αλλά νομιμοποιούν την ελλειμματική εφαρμογή και κατοχύρωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και την απώλεια εν δυνάμει, προβλεπόμενης από το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο της Θάλασσας) αιγιαλίτιδας ζώνης και εσωτερικών υδάτων σε πλείστες περιοχές (λόγω του μεγάλου αριθμού των ελληνικών νησιών και της ελλειμματικής οριοθέτησης τους στο μεγαλύτερο, δηλαδή στην Κρήτη. Η Δημοκρατία και η δημοκρατική αντιπαράθεση όπου απαιτεί το Εθνικό Συμφέρον, το συμφέρον της Ελληνικής Πολιτείας δεν αποτελεί παράγοντα απομείωσης της εθνικής μας δυνατότητας αλλά αντίθετα πλεονέκτημα.Η

Τουρκία και Ισραήλ στην Συρία, ΗΠΑ, απώθηση Ιράν, Ρωσία, Κούρδοι, Αραβες...

Ο Διονύσης Παντής αναλύει με προβολή σε αποκαλυπτικούς χάρτες τι γίνεται στην #Συρία: #τουρκια και #ισραήλ στην #Συρία, #ΗΠΑ, απώθηση #Ιράν, #Ρωσία, #Κούρδοι, #Αραβες, #Αλαουίτες & #μειονότητες!! Ενα δυσεξήγητο παζλ σε πέντε χάρτες και την γεωπολιτική ανάλυση της ρεαλιστικής προσέγγισης. Τι σημαίνει η κατάρρευση της Συρίας για την #ελλαδα και την #κύπροσ και ιδίως για τα #ελληνοτουρκικά και τα κυπριοτουρκικά.

Τουρκία και Ισραήλ στην Συρία, ΗΠΑ, απώθηση Ιράν, Ρωσία, Κούρδοι, Αραβες...

Το blogspote μας έχει τραβήξει το ενδιαφέρον σε όλες τις περιοχές του πλανήτη !

ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΥΡΩΠΗ.

23 Νοεμβρίου 2024 είχαμε την χαρά και την τιμή να συνυπογράψουμε την ιδρυτική διακήρυξη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στο φιλόξενο χώρο του Ιδρύματος Κακογιάννη.

Πράγματι σε κλίμα ενθουσιασμού και ελπίδας ιδιαίτερα μετά τα όσα οικτρά συνέβησαν στο διαβόητο συνέδριο του κατ΄ επιλογή μικρού ΣΥΡΙΖΑ & καταστροφική αντιδημοκρατική επιλογή που έδωσε τη χαριστική βολή στον ΣΥΡΙΖΑ προς μεγάλη χαρά και ανακούφιση της διαπλοκής και του καθεστώτος ΝΔ/Μητσοτάκη, παρουσιάστηκε η Ιδρυτική Διακήρυξη του νέου κόμματος που συμπεριέλαβε πολλές από τις ιδέες και απόψεις που διατύπωσαν μέλη αλλά και ίδίως τα think tanks που ο Πρόεδρος του Στέφανος Κασσελάκης ίδρυσε να πλαισιώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην ανάγκη του για ενήμερες των νέων επιστημονικών απόψεων θέσεων του Κόμματος, δίνοντας νέα ελπίδα.

Ολοι οι εκλεκτοί παρόντες Θοδώρα Τζάγκρη, Ραλλία Χρηστίδου, Δημήτρης Γιαλουράκης, Νικόλαος Μπαγιαρτάκης, Μαρία Παντούλα, Γιάννης Λοφρέδα, κλπ Το ένθερμο κοινό ιδιαίτερα ξεσήκωσαν οι πατριωτικές θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και της αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας και συγκεκριμένα: Πατριωτικός χαρακτήρας Η πολιτική μας ταυτότητα γράφει: Είμαστε πατριωτικό κόμμα. Χωρίς καμία ενοχή. Δεν εκχωρούμε τον πατριωτισμό της δημοκρατικής παράταξης σε κανέναν πολιτικό αντίπαλο που η ιστορία του είναι γεμάτη από εθνικές ήττες, μειοδοσίες και υποχωρήσεις. Η εθνική ανεξαρτησία και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ξαναγίνονται πυξίδα. -Καμία υποχώρηση στο Αιγαίο και στην Κύπρο. -Καμία μυστική διπλωματία. -Καμία συμφωνία κάτω από το τραπέζι. -Καμία συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. -Καμία αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας. -Προσφυγή στη Χάγη μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. -Αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έως τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο. Στους εθνικούς στόχους εντάσσουμε με επείγοντα χαρακτήρα ένα ζήτημα που έχει ξεπεράσει τα όρια του κοινωνικού και αποτελεί πλέον εθνικό καθήκον: την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητάς, η οποία συνιστά αυτή τη στιγμή -υπόγεια και ύπουλα, γιατί εδώ δεν υπάρχει κάποιος εξωτερικός εχθρός- τη μεγαλύτερη απειλή συρρίκνωσης της χώρας μας. Το πρόβλημα έχει άμεση συνάρτηση με την οικονομική κατάρρευση στην οποία οδηγούνται οι οικογένειες, με αποκορύφωμα τους νέους οι οποίοι, με τις δουλειές και τις αμοιβές που τους παρέχει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, δεν μπορούν να φύγουν από το παιδικό δωμάτιο, δεν μπορούν να αποκτήσουν δική τους στέγη, δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια. Κι όταν πια φτάσουν να κάνουν οικογένεια, δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στον αριθμό των παιδιών που θα επιθυμούσαν να αποκτήσουν. Προκειμένου να μη μειωθεί κι άλλο ο πληθυσμός της Ελλάδας, θα κάνουμε τα πάντα. Από την προστασία των εργαζόμενων μητέρων – γονέων και την ενίσχυση των υποδομών (παιδικοί σταθμοί, κατ’ οίκον φύλαξη παιδιών, προπαιδευτικά προγράμματα), μέχρι τη γενναία οικονομική και κοινωνική ενίσχυση των νέων για τη δημιουργία οικογένειας. Και στο δημογραφικό ζήτημα προσθέτουμε μία ακόμη παράμετρο: τη διατήρηση και αύξηση του πληθυσμού σε όλη την επικράτεια της Ελλάδας. Είναι εθνική ανάγκη να μπει τέλος στο υδροκέφαλο μοντέλο, διαφορετικά θα καταλήξουμε μία χώρα πέντε πόλεων και μίας ερημωμένης περιφέρειας. Και παράλληλα, ερημωμένων συνοριακών πόλεων και χωριών, χωρίς ζωή, χωρίς ανάπτυξη, χωρίς ευκαιρίες. Εδώ ερχόμαστε να εφαρμόσουμε ένα διπλό σχέδιο: Οικονομικά, φορολογικά, μορφωτικά, εργασιακά κίνητρα για να μείνει ο πληθυσμός στην περιφέρεια. Αλλά και αντίστοιχα κίνητρα για να μεταφέρουν πολίτες -και ειδικότερα νέα ζευγάρια- τη ζωή τους εκτός Αθηνών. Ανάπτυξη σημαίνει και Αποκέντρωση. Δημογραφική ανάταξη σημαίνει και Αποκέντρωση. Οι πατριωτικές θέσεις του Κινήματος και οι θέσεις για την αντιμετώπιση της μεγάλης απειλής που έχεικατστεί η υπογεννητικότητα (ιδίως με την Τουρκία να φτάνει στα 80 εκ πολίτες και να εξελίσεται σε βιομηχανική χώρα) και η Ευρωπαική πολιτική του Κινήματος που ακολουθεί τους παρακάτω άξονες: "Ευρωπαϊκό όραμα Είμαστε υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της ευρωπαϊκής συνεργασίας. Το μείζον ερώτημα όμως της εποχής μας είναι: Σε ποια Ευρώπη; Το έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτικής ενοποίησης από τη μία, και η έλλειψη στρατηγικής αυτονομίαςτης από την άλλη, οδηγούν την ΕΕ σε ρόλο κομπάρσου. Είμαστε μάρτυρες μίας Ευρώπης που διστάζει σε όλα: Από την οικονομική της πολιτική μέχρι το μεταναστευτικό, στο οποίο κάθετα και αποφασιστικά ζητούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει τις ευθύνες της: να πάψει να αντιμετωπίζει την ελληνική επικράτεια ως αποθήκη ψυχών και να ενσωματώνει τους μετανάστες αναλογικά και δίκαια ανά χώρα: ο καθένας το μερίδιό του. Στη γεωπολιτική σκακιέρα, έχουμε μία Ευρώπη – ουραγό των εξελίξεων, χωρίς ενιαία και ισχυρή φωνή σε καμία από τις μεγάλες συρράξεις που λαμβάνουν χώρα στη γειτονιά της. Στο ουκρανικό ετεροκαθορίζεται από την πρώτη ημέρα. Στο παλαιστινιακό αρνείται να κάνει το πολιτικά και ηθικά αυτονόητο. Να ζητήσει αυτό που ζητάμε: Άμεση κατάπαυση του πυρός και αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους. Εμείς υποστηρίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση της προοδευτικής ατζέντας. Και θα δημιουργήσουμε στενούς δεσμούς με τις προοδευτικές κυβερνήσεις της Ευρώπης που έχουν την ίδια οπτική, απέναντι στις νεοσυντηρητικές λύσεις και τον ακροδεξιό κίνδυνο. Πιστεύουμε στη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ και την ανάγκη ενεργειακής και αμυντικής απεξάρτησής της από τρίτους. Στηρίζουμε μια δημοκρατική, ομόσπονδη ΕΕ, που θα χαράσσει μια πραγματικά ενιαία στρατηγική για την οικονομία, την υγεία, την εργασία, την πολιτική προστασία, το μεταναστευτικό, την προστασία των συνόρων, με αποκλειστική πυξίδα τη «σύγκλιση προς τα πάνω»." Κατά τα ανωτέρω οι θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ για μία Πατριωτική Εξωτερική Πολιτική, αντιμετώπιση της απειλής που συνιστά η Υπογεννητικότητα και την αναγκαία Ευρωπαϊκή Πολιτική της χώρας, ποτελούν ένα απολύτως αλληλοσυμπληρούμενο σύστημα, που φιλοδοξεί να μετατρέψει την ακινησία και υποταγή στα συμφέροντα εξωτερική πολιτική, σε μοχλό που βοηθά την ανάπτυξη με εσωτερική ακαι εξωτερική ασφάλεια και την υπεράσπιση ενός τρόπου ζωής που προβάλει την ελληνική ταυτότητα με πλαίσιο διεύρυνσης των ατομικών δικαιωμάτων και του χώρου ελευθερίας του πολίτη σε όλους τους τομείς: οικονομία/επιχειρηματικότητα, Κοινωνία/Κοινωνικό κράτος(Υγεία, Παιδεία, βιοσυντήρηση), Εθνική Ανεξαρτησία, Πολιτισμό προσβάσιμο σε όλους, μία πραγματικά Συμμετοχική (με ενεργό συμμετοχή των Πολιτών) Δημοκρατία.