Η επισιτιστική κρίση, η σύνοδος των G7 και ο (αμήχανος) χορός της ... βροχής !

Η επισιτιστική κρίση, η σύνοδος των G7 και ο (αμήχανος) χορός της ... βροχής ! Η τριήμερη σύνοδος κορυφής του G7 άρχισε την Κυριακή, στην Βαυαρία της Γερμανίας. Μεταξύ των θεμάτων που θα συζητηθούν και το ζήτημα της επισιτιστικής κρίσης. Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι ο πλανήτης βρίσκεται μπροστά σε "μια άνευ προηγουμένου κρίση λιμού" καθώς οι τιμές των προϊόντων βασικής διατροφής διεθνώς εκτινάσσονται. Κρίση λιμού, δηλαδή πείνας. Αλλά τι να κάνουν οι ηγέτες του G7; Να τραγουδήσουν το ινδιάνικο τραγούδι της βροχής για καλές σοδιές; Δεν το νομίζω αλλά και δεν το αποκλείω ... εντελώς (κάπου στον πλανήτη θα γίνει σίγουρα). Τους είδαμε πράγματι σε μία επίδειξη αμήχανης ... άνεσης να βγάζουν γραβάτες, σακάκια για να τρολάρουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις του Ρώσου Προέδρου Πούτιν. Άλλωστε γελάμε με ότι μας αγχώνει. Μια εικόνα που ήταν διασκεδαστική αλλά όχι ιδιαίτερα καθησυχαστική. Τι άλλο να κάνουν; Να μας ... μπουκώσουν με μεταλλαγμένα – ληγμένα (πολυτέλειες οι ..ημερομηνίες λήξεις σε περίοδο λιμού) - νοθευμένα; Χμ ... Ναι αυτό είναι το πιθανότερο. Στην Αίγυπτο, χώρα που εξαρτάται σε σημαντικό ποσοστό από τις εισαγωγές σε σιτηρά από Ρωσία και Ουκρανία ήδη σκέφτονται την ανάμειξη σιτηρών με πατάτες που παράγονται τοπικά. Να αφήσουν τα χρηματοοικονομικά κυριλίκια και να στραφούν στην πραγματική οικονομία και δη την πρωτογενή παραγωγή; Δύσκολο. Να εντείνουν την «πίεση» στην Ρωσία μήπως και … καταρρεύσει και σωθούνε και αυξήσουν και τα κέρδη; Οπωσδήποτε ναι. Αυτά συζητούνται, αλλού βέβαια. Για να έρθουμε στα δικά μας! Εδώ είμαστε ασφαλείς! Πέρα βρέχει .... Ο υπουργός (υπ)ανάπτυξης σε κατάσταση πλήρους ευδαιμονίας και ακατανόητης αυταρέσκειας μας καθησυχάζει. Ταυτόχρονα υπάρχει μία διάχυτη - παρότι άρρητη - πεποίθηση ότι είτε οι κουτόφραγκοι θα μας φέρνουν εδώ τα καλύτερα για να καταναλώνουμε, είτε ότι όλα αυτά είναι ένα ψέμα! Εμείς δηλαδή, στο πνευματικό μας αυτογνωσιακό ... ύψος! "Λογικό" λοιπόν είναι να μην λαμβάνουμε κανένα μέτρο για να αυξήσουμε την παραγωγή μας σε κρίσιμα αγροτοδιατροφικά προϊόντα ή/και να ανακατανείμουμε υφιστάμενες καλλιέργειες. Περιμένουμε τον από μηχανής Θεό. Το χειρότερο είναι ότι το θέμα αυτό δεν θα συζητηθεί -εννοείται- στην προεκλογική περίοδο. Ούτε μετά αν γίνουν εκλογές το Φθινόπωρο. Σε κάθε περίπτωση δεν θα συζητηθεί έγκαιρα. Άλλωστε όποιος ανοίξει την συζήτηση αυτή τώρα μάλλον θα εισπράξει πολιτικό κόστος, δεν υπάρχει ενδιαφέρον και σε κανέναν δεν φαίνεται να αρέσουν τα δυσάρεστα. Φέτος όμως (το υπόλοιπο 2022 αρχές 23) το πρόβλημα θα είναι μεγάλο: θα υπάρχουν μεγάλες αυξήσεις και ελλείψεις που θα ... καλυφθούν απατηλά και επικοινωνιακά (και λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης). Του χρόνου όμως (2ο εξάμηνο 2023 κε) το πρόβλημα, όπως όλα δείχνουν, θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο ! Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και της αγοραστικής δύναμης μεσαίας τάξης σε ανερχόμενες χώρες, το decoupling (διαχωρισμός) των μεγάλων δυνάμεων με τις σφαίρες επιρροής τους και ο εξαιρετικά έντονος διεθνής ανταγωνισμός που αυτό συνεπάγεται, οι καταστροφικές πολιτικές που υποτίμησαν τον διατροφικό κλάδο προς όφελος των ποιο glamorous και τρελά (βραχυπρόθεσμα) κερδοφόρων (short-termism) χρηματοοικονομικών υπηρεσιών (όχι στην Κίνα), τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες που φάνηκαν στην περίοδο της πανδημίας - αλλά θα ενταθούν τώρα με το decoupling - , η λόγω πολέμου μείωση της ουκρανικής παραγωγής σε σιτηρά και τα προβλήματα μεταφοράς τους (ένα μεγάλο τμήμα της ουκρανικής πεδιάδας ΗΔΗ βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο και οπωσδήποτε θα είναι εξαιρετικά δύσκολη η καλλιέργεια στο εναπομείναν ουκρανικό έδαφος), όλα αυτά θα ενταθούν του χρόνου. Και αυτή η Ρωσία δεν λέει να καταρρεύσει …

Φανταστείτε λίγο τι σημαίνει ο διαχωρισμός στις διατροφικές, αλλά όχι μόνο, σε όλα τα είδη προϊόντων,παραγωγικές αλυσίδες. Η παγκοσμιοποίηση και οι φτηνές ιδίως θαλάσσιες μεταφορές (έφτασαν τα 2800 δολάρια το κοντέινερ χωρίς χρονική επίσπευση) έκαναν εφικτό το τεμάχισμα της διαδικασίας παραγωγής του τελικού προϊόντος με την τελική συμπλήρωση μικρών κομματιών από όπου στον πλανήτη υπάρχει καλύτερη τιμή και αξιοπιστία στην παράδοση. Ο διαχωρισμός (decoupling) απαιτεί αντικατάσταση των πολιτικά και οικονομικά ασύμφορων ή απαγορευμένων περιοχών. Και μάλιστα όχι σε εποχή παχιών αγελάδων αλλά σε εποχή παγκόσμιας ύφεσης. Με 16.000 το κοντέινερ στο αντίστοιχο των 2.800 κάποτε μεταφορικό κόστος. Αλλά είπαμε εμείς είμαστε άτρωτοι. Εχουμε καλό υπουργό ανάπτυξης. Αυτά είναι για άλλους.