Μπορεί η Ρωσία να μεταφέρει την Ουκρανική Κρίση στην Λατινική Αμερική;

Άρθρο του ελληνικής καταγωγής Αμερικανού Ναυάρχου κου Σταυρίδη στο Bloomberg Opinion εξηγεί την σημασία που μπορεί να έχει για τις ΗΠΑ η ανάπτυξη δυνάμεων του ρωσικού Ναυτικού στην Λατινική Αμερική. Συνήθεις ύποπτες για την "φιλοξενία" η Βενεζουέλα και η Κούβα. Αναφέρεται δε ο έμπειρος Ναύαρχος, πρώην Διοικητής της Νοτίου Διοίκησης του αμερικανικού στρατού, στην ανάλυση του και για το κατά πόσον αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσε να δημιουργήσουν αμφισβήτηση του δόγματος ΜΟΝΡΟΕ (ζήτημα για το οποίο αναφερθήκαμε σε πρόσφατη αρθρογραφία μας: δες εδώ: https://www.olympia.gr/1464762/apopsi/i-rosia-i-metafora-tis-krisis-makria-apo-ta-synora-tis-i-l-ameriki-ta-valkania-kai-ta-exypnopoylia/ ) . Επισημαίνει ότι το ρωσικό ναυτικό δεν μπορεί να δημιουργήσει σοβαρό θέμα ασφαλείας στο κατά πολύ ανώτερο του Αμερικανικό ναυτικό με κοινές μονάδες που και κατά το παρελθόν επισκέφτηκαν λιμάνια της λατινοαμερικάνικης (Νότιας Αμερικανικής) Ηπείρου. Το ζήτημα κατά τον Ναύαρχο αρχίζει να αποκτά σημασία για την Αμερικανική ασφάλεια από την στιγμή που τυχόν ρωσικές μονάδες που θα πλεύσουν στην περιοχή θα φέρουν πυραύλους τύπου Κρουζ μέσου βεληνεκούς με δεδομένο και τον βραχύ χρόνο προειδοποίησης από την ενεργοποίηση -εκτόξευση ενός τέτοιου όπλου που θα μπορούσε να πλήξει ευαίσθητες περιοχές ή στόχους. Είναι αλήθεια ότι η αποστολή μονάδων του ρωσικού Ναυτικού στην συριακή κρίση για υποστήριξη των ρωσικών δυνάμεων και στόχων στη Συρία είχε ακριβώς την ίδια συγκριτικά δυνατότητα σε σχέση με τις ναυτικές δυνάμεις που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους μπορούσαν να αναπτύξουν στην περιοχή. Αυτή όμως η συγκριτική μειονεξία της Ρωσίας φαίνεται ότι εξισορροπίστηκε από το γεγονός ότι η Ρωσία αποτελεί πυρηνική δύναμη και ότι το νέο της πυρηνικό δόγμα (που δεν ακολουθεί πλέον το σοβιετικό δόγμα ότι η ΕΣΣΔ δεν θα προβεί σε πρώτο πυρηνικό πλήγμα) αποτελεί και την ασφάλεια των μονάδων της όπου αυτές αναπτυχθούν . Επίθεση σε ρωσικές δυνάμεις δηλαδή, μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου γεγονός που έλαβε υπόψη του και ο πρόεδρος Ομπαμα αλλά και ο Πρόεδρος Τραμπ στην Συρία. Είναι γεγονός ότι η απαίτηση της Ρωσίας για μειωμένη στην ουσία κυριαρχία των γειτονικών της χωρών τουλάχιστον de lege fereda πάσχει. Από την άποψη όμως των ζητημάτων της δικής της ασφάλειας που προβάλλει βέβαια αποκτά άλλο περιεχόμενο (εγείρεται δηλαδή θεμελιώδες, όπως το αξιολογεί, θέμα ασφάλειας το οποίο και προβάλλεται από την Ρωσία ως νομιμοποιητική βάση της απαίτησης της) . Σε περίπτωση όμως ανάπτυξης πυραύλων τύπου Κρουζ στην γειτονιά των ΗΠΑ το ζήτημα θα παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες από την άποψη αυτή της νομιμοποίησης της τυχόν άρνησης ανάπτυξης προηγμένων επιθετικών οπλικών συστημάτων στους Ρώσους : από την μία πλευρά δηλαδή διεθνοδικαιϊκά οι χώρες που δέχονται την ανάπτυξη τέτοιων όπλων στα εδάφη τους έχουν το δικαίωμα να το πράξουν (δικαίωμα που προκύπτει από την ίδια την κρατική κυριαρχία τους) από την άλλη αντίδραση στο όνομα των ζητημάτων εθνικής ασφαλείας που τους δημιουργούν. Να θυμίσουμε επίσης ότι το επιχείρημα της ασφάλειας ήταν εκείνο που οι ΗΠΑ και ο Πρόεδρος Κένεντι προέβαλε την δεκαετία του 60 με απόλυτο τρόπο αποσείοντας τον κίνδυνο για τις ΗΠΑ που αποτελούσαν οι σοβιετικοί πύραυλοι στην Κούβα (Κρίση των Πυραύλων της Κούβας). Το επιχείρημα αυτό θα είναι δύσκολο για τις ΗΠΑ να το επαναφέρουν σήμερα σε περίπτωση ελλιμενισμού πλοίων με επιθετικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς. Το επιχείρημα δηλαδή που αρνούνται πεισματικά στους Ρώσους. Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια ανάπτυξη ρωσικών όπλων στην περιοχή θα δημιουργήσει μια καινούργια εστία ανησυχίας για το αμερικανικό ναυτικό και στρατό που σημαίνει ταυτόχρονα δέσμευση δυνάμεων και πόρων. Δηλαδή με την κίνηση αυτή η Ρωσία επιτυγχάνει σε κάποιο βαθμό αυτό που επισημάναμε σε άλλο άρθρο μας :μεταφορά της κρίσης μακριά από τα σύνορά της στην γειτονιά μάλιστα των ΗΠΑ. Εδώ θέλει ιδιαίτερη προσοχή και η δεύτερη δυνατότητα μεταφοράς της κρίσης μακριά από τα σύνορά της που έχει η Ρωσία στα Βαλκάνια (μπορεί να υπάρχουν και άλλες πχ αρκτική ζώνη ή αλλού ή και συνδυασμοί) . Όλα αυτά είναι δυνατότητες που έχει η Ρωσία προκειμένου να δημιουργήσει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις μιας συνεννόησης - διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ και να μετακινήσει τις ΗΠΑ από την σημερινή άρνηση. Ο έμπειρος Ναύαρχος αναφέρει ότι και στην περίπτωση αυτή οι ΗΠΑ δεν πρέπει να αλλάξουν στάση αφού "ελλείψει μιας σημαντικής ανάπτυξης πυρηνικών όπλων, θα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να αγνοήσουμε την απειλή του Πούτιν να γίνει πειρατής της Καραϊβικής. Δεν μπορεί πραγματικά να το αντέξει οικονομικά και οι οποιεσδήποτε δυνάμεις θα μπορούσε να αναπτύξει δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν τη στρατιωτική ισορροπία στην αμερικανική ήπειρο." Είναι σαφές ότι πράγματι η οποια προβολη ρωσικης ισχύος στην περιοχή δεν μπορεί απο μόνη της να ανατρέψει την στρατιωτική ισορροπία στην περιοχή, ομως θα ενισχύσει πολιτικές δυνάμεις που βρέθηκαν αντιμέτωπες με την αμερικανική πολιτικη στην Ήπειρο που εξέθρεψε απολυταρχικά στρατιωτικά καθεστώτα που περαν των άλλων κράτησαν σε συνθήκες υπανάπτυξη ς τις οικονομιες και κοινωνίες τους και δυστυχώς συνδέθηκε μαζί τους στην συνείδηση πολλων πολιτών λατινοαμερικανικών χωρών. Επίσης η οικονομική δυνατότητα της Ρωσίας να αντέξει το κόστος της παρουσίας της τόσο μακριά είναι πράγματι ενα επιπλέον ερωτηματικό. Είναι δε γεγονός ότι και άλλες αναθεωρητικές δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα χωρων της περιοχής και ιδιως μεσω της υγειονομικής κρίσης προσεφεραν βοήθεια (εμβόλια κλπ) που δείχνουν την διάθεση τους να χτίσουν σχέσεις με την περιοχή. Πάρα ταύτα η Ρωσία, εάν τελικά επιλέξει τη στρατηγική αυτή και δείξει "αυτοσυγκράτηση" στην Ουκρανία, θα ελπίζει προφανώς σε διαφορετικό αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα: σε μια νέα Συμφωνία της Γιάλτας με τις ΗΠΑ για την Ευρώπη. Συμφωνία που απεύχεται η ΕΕ. Ολοκληρο το άρθρο του Ελληνοαμερικανού Ναυάρχου στα Ελληνικά εδω: https://de-facto.gr/poutin-peiratis-tis-karaibikis/?fbclid=IwAR1ph9cl1ilnfqkEPq-42T5YypW5rf1aX_o5TIgopogqWamuF4E3THqDchQ