Η Συρία «σχολείο» για τη νέα (;)
πραγματικότητα στις διεθνείς σχέσεις;
Του Διονύση Παντή, Δικηγόρου Αθηνών*
Ξεκινώντας από τον (προ της κρίσης)
γεωπολιτικό και γεωοικονομικό (ενέργεια) αναθεωρητισμό του καθεστώτος Ασαντ και
τις μοιραίες επιπτώσεις του, η «τύχη» της Συρίας κλειδώνει με την εισαγωγή της
«ιδεολογίας» του ισλαμιστικού εξτρεμισμού που σαρώνει στο πέρασμα της
κάθε άλλη ιδεολογία (μπααθισμό, μαρξισμό, κανταφισμό κλπ). Επακόλουθο: η
καταστροφή της χώρας είναι σχεδόν ολοκληρωτική.
Η αιφνιδιαστική και αποφασιστική πολιτικά
και επαρκής στρατιωτικά προβολή ισχύος της Ρωσίας στην Συρία αλλάζει τα
δεδομένα στο έδαφος (game changer). Διασώζει το καθεστώς Ασαντ (επιτρέποντας
του στο έδαφος νίκες) και «γεμίζει» το κενό εξουσίας και ισχύος στην περιοχή,
αλλάζοντας τα δεδομένα και εξαναγκάζοντας άπαντες να προσαρμοστούν. Η απειλή
συμβατικής αντιπαράθεσης και ανάσχεσης της Ρωσικής επέμβασης (με την σύμφωνη
γνώμη και πρόσκληση του καθεστώτος Ασαντ) αποτρέπεται με την οριοθέτηση
από την Ρωσία των ορίων πέραν των οποίων είναι αποφασισμένη και προτίθεται να
κάνει ακόμη και χρήση του πυρηνικού της οπλοστασίου. Αποτέλεσμα η αναδίπλωση
του ενισχυμένου (για να επιτελέσει τον στόχο της συμβατικής ανάσχεσης της
Ρωσίας) 6ου στόλου –επί Προεδρίας Ομπάμα – και ο περιορισμός
χτυπημάτων σε ειδικούς στόχους και για ψυχολογικούς ιδίως λόγους. Η Ρωσία που
κατέβηκε η ίδια στο έδαφος αποφασιστικά «βράχηκε» και καθώς οι υπόλοιποι
μεγάλοι επιθυμούν θριάμβους χωρίς να εμπλακούν οι ίδιοι, κεφαλαιοποιεί την
προσηλωμένη στους αντικειμενικούς πολιτικούς στόχους δράση της ακόμη και με την
Σαουδική Αραβία που υπογράφει συμφωνίες και κερδίζει συμβόλαια, αναγκάζει της
Σαουδαραβική στρατιωτική μπάντα να «μάθει» τον ρωσικό εθνικό ύμνο και δέχεται ο
πρόεδρος Πούτιν από Σαουδάραβες δημοσιογράφους ερωτήσεις για το εάν προτίθεται
να …μεσολαβήσει στο Ιράν …
Το Ιράν προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή
μέχρι και το Λίβανο δημιουργώντας εν τοις πράγμασοι μεταξύ ΙΡΑΝ και Λιβάνου μία
περιοχή που διευκολύνει την επιρροή και ροή στρατιωτικών μέσων, ενισχύοντας την
αποτρεπτική στρατηγική του έναντι δυνητικής επιθέσεως στο έδαφος του.
Ταυτόχρονα ενισχύει έτι περαιτέρω την θέση της Ρωσίας η οποία γίνεται πλέον
παράγοντας περιορισμού της δράσης του Ιράν στην περιοχή (πχ διασφάλιση ότι η
Ιρανική παρουσία θα είναι πέραν των 50 χιλιομέτρων από τα Ισραηλινά σύνορα στην
Συρία κα).
Η Τουρκία που 1) αισθάνεται ότι
απειλείται από την γενικευμένη αναδιάταξη που επιχειρήθηκε στην Μέση Ανατολή
και πιστεύει ότι στα πλαίσια αυτά προωθείται δημιουργία Κουρδικού Κράτους (ή
όπως συνηθίζεται να ονομάζεται «κουρδικού διαδρόμου» από το Ιρακινό Κουρδιστάν
μέχρι την Μεσόγειο Θάλασσα) και 2) εμφορείται από νεοοθωμανικές και
τουρκοισλαμιστικές φιλοδοξίες επανακατακτήσεως των … απολεσθέντων, ονειρεύεται
επανακαθορισμό των συνόρων της ώστε τα πραγματικά της σύνορα (Συνθήκη της
Λωζάννης) να ταυτιστούν με αυτά της καρδιάς της (κατ΄ αρχήν τα του Εθνικού
Όρκου της τελευταίας, πριν την κατάρρευση, οθωμανικής «συνέλευσης»). Επεμβαίνει
στρατιωτικά όπου βρίσκει κενό ισχύος (ΙΡΑΚ –ΣΥΡΙΑ) και αποτρέπει (κατ΄ αρχήν)
την δημιουργία Κουρδικού Κράτους, εξασφαλίζοντας κατά την γνώμη της την συνοχή
της νότιας – νοτιανατολικής Τουρκίας.
Οι Η.Π.Α. προσαρμόζονται στη νέα
πραγματικότητα που δημιουργεί η Ρωσική παρουσία στη Συρία δίδοντας την ευκαιρία
στον Πρόεδρο Τράμπ, μετά μάλιστα την κίνηση της διαδικασίας αποπομπής του από
το Αμερικανικό Κογκρέσο, αποδεσμευμένος πλέον στον πόλεμο του εναντίον του
«κατεστημένου» της Ουάσιγκτον ενόψει των εκλογών του επόμενου φθινόπωρου, να
ξετυλίξει την εξωτερική του πολιτική (και σε όποιον δεν καταλαβαίνει από λόγια
και με … παράδειγμα): Οι Η.Π.Α. δεν είναι πλέον διατεθειμένες να εμπλέκονται σε
«χαζούς» πολέμους ανά τον κόσμο, καθώς αυτή η δράση «κοστίζει» και επιβαρύνει
τον αμερικανό φορολογούμενο. Περαιτέρω ο Πρόεδρος Τράμπ επισημαίνει ότι είναι
απαράδεκτο για τις ΗΠΑ να πληρώνει αυτή το λογαριασμό για την τήρηση της
παγκόσμιας ασφάλειας «δωρεάν». Γιαυτό ζητά –με τους οιονεί προστατευόμενους
– την σύναψη νέων εμπορικών συμφωνιών που κινούνται πέραν των
παραδοσιακών ευνοϊκών διευθετήσεων για το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο
(χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, ασφάλειες, IPR, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες κλπ)
ώστε να περιλαμβάνουν και ρυθμίσεις προστασίας των αμερικανών παραγωγών των
λεγομένων “tangible goods” από την πολεμική βιομηχανία μέχρι κάθε παραγόμενο
στις Η.Π.Α εμπορεύματος οι οποίοι προσφέρουν θέσεις εργασίας στους αμερικανούς
πολίτες. Επίσης απαιτεί οι Ευρωπαίοι να πληρώσουν το «δίκαιο» μερίδιο τους σε
στρατιωτικές δαπάνες καθώς πλέον δεν υπάρχει «δωρεάν φαγητό» (ασφάλεια εν
προκειμένω). Επισημαίνει δε, στην όπως είπαμε διδακτική περίπτωση της Συρίας,
ότι οι Η.Π.Α. είναι 7.000 μίλια μακριά από την Συρία, σε αντίθεση με την Ευρώπη
που η Συρία βρίσκεται στην άμεση γειτονιά της. Είναι λοιπόν «άδικο» για τις ΗΠΑ
να πληρώνουν για την ασφάλεια της Ευρώπης. Και βέβαια οι «πονηροί» Ευρωπαίοι θα
ελέγχονται πλέον εάν πράγματι οι στρατιωτικές τους δαπάνες που ανακοινώνουν
είναι αληθινές και οι «απαιτούμενες»: θα προστεθούν στο ποσοτικό κριτήριο του
2% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες και «ποιοτικά» χαρακτηριστικά όπως αυτό του
ποσοστού 20% των στρατιωτικών δαπανών να πηγαίνει σε «βαρύ» στρατιωτικό υλικό
(εννοείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του προερχόμενο από τις ΗΠΑ) όπως για
μία ακόμη φορά το πρώτον παρουσιάστηκε το κριτήριο αυτό στη Ελληνοαμερικανική
Στρατηγική Συμφωνία που υπογράφηκε προ ολίγων ημερών. «Θυμίζει» επίσης πόσο
κοστίζει να κρατά φυλακισμένους τους δολοφόνους του ISIS, των οποίων η φύλαξη
είναι πλέον ευθύνη των «υπέροχων» κούρδων ή του «σκληρού ηγέτη» Ερντογάν ( ή
όποιου άλλου ήθελε ..). Και για όσους ανεπίδεκτους μαθήσεως ακόμη δεν
καταλαβαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα με την απομάκρυνση των αμερικανών στρατιωτών
από την Συρία ανακοινώνει και στέλνει 3000 στρατιώτες στη σύμμαχο Σαουδική
Αραβία η οποία προφανώς είναι «καλή» αφού πληρώνει το λογαριασμό με το
παραπάνω.
Το Ισραήλ είναι ίσως ο μόνος διεθνής
παράγοντας που ενσωματώνει ταχέως τα μηνύματα (και προσαρμόζεται .. ανάλογα).
Αλλωστε οι μεγάλοι ηγέτες τους που τους οδήγησαν στην δημιουργία του Ισραηλινού
κράτους τους δίδαξαν τη σημασία του να στηρίζονται κυρίως στις δικές τους
δυνάμεις αν θέλουν να είναι ελεύθεροι και κυρίαρχοι. Το Ισραήλ πρέπει να
στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις συμπέρανε από τις εξελίξεις και δήλωσε
δημόσια ο Νετανιάχου.
Α … συγνώμη και κάτι τελευταίο: όσον αφορά
τους Κούρδους απλά είναι πρόβλημα τους η τουρκική εισβολή και η άμυνα τους
έναντι της. Υπερασπίζονται τα εδάφη τους. Αυτή είναι «δική τους δουλειά».
Οι Η.Π.Α. τους βοήθησαν όσο έκαναν την δική τους (που τυχαίνει να είναι
κοινή) δουλειά, την εξολόθρευση του ISIS. Αυτός ο σκοπός επετεύχθη 100% (κατά
τον Πρόεδρο Τράμπ ο «σκοπός» και «το αποτέλεσμα»).
Mission accomplished
λοιπόν! Lessons learned? To be
continued …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου